به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، کلکسیونی از صدا‌های مختلف کودک و جوان تا میان سال و کهن سال را در کارنامه‌اش دارد. منوچهر والی‌زاده را بیشترمان می‌شناسیم، هنرمندی سرزنده، بانشاط و مهربان که با بیش از ۶۰ سال فعالیت از مفاخر عرصه دوبله به شمار می‌رود. به گفته خودش مردم با صدایش یاد شخصیت کارتونی «لوک خوش‌شانس» می‌افتند. در صفحه مثبت شصت امروز سراغی از وی گرفتیم و از حال‌وهوا و سبک زندگی این روزهایش پرسیدیم.
بیشتربخوانید
سرگرمی از جنس کتاب و روزنامه
والی زاده که پدر یک دختر و یک پسر است، می‌گوید: «دخترم به همراه فرزندان دوست‌داشتنی‌اش در کانادا زندگی می‌کند. پسرم مجید هم دارای تحصیلات معماری و در تهران مشغول کار است.» او در ادامه به اوقات فراغت روزانه‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید: «بیشتر اوقاتم را صرف مطالعه کتاب و همچنین خواندن روزنامه می‌کنم. به علاقه‌مندان کتاب توصیه می‌کنم کتاب «دوریان گری» را حتما بخوانند، آن‌قدر ترجمه‌اش خوب است که وقتی خواندم فقط تصویر در ذهنم مجسم می‌شد.»
صدایم لطف خدا بوده است
والی‌زاده در میان همکاران و شنوندگان رادیو به صدایی جوان معروف است. از او درباره راز‌های جوان ماندن صدا در دوران سالمندی می‌پرسم که می‌گوید: «این دیگر لطف خدا بوده است. یک علتش هم از کار مستمر و مداوم است. شاید اگر دو سه سال کار نمی‌کردم، صدا و تار‌های صوتی‌ام فرسوده می‌شدند. ببینید خداوند به هیچ شخصی صدای بد نداده است، ولی کم‌خوابی و پرخوری به صدا ضرر می‌رساند. با شکم پر که نمی‌شود خوب گویندگی کرد. از طرفی هم سعی کرده‌ام غذا‌های تند نخورم.»
لذت و اهمیت کار گروهی در این سن
والی‌زاده از مشکلات این روز‌های کرونایی می‌گوید: «پیش از تعطیلات در تهران مشغول کارکردن بودم و همیشه به همکارانم می‌گویم خدا را شکر کنید که کار ما تعطیل نشد و حوصله‌مان سر نرفت. اما فعالیت‌مان به‌خاطر کرونا تک‌نفره انجام می‌شود، یعنی دورهم‌بودن و تعامل خودش را از دست داد. زمانی با همه همکاران دسته‌جمعی داخل اتاق ضبط می‌رفتیم و در دیالوگ‌ها بده‌بستان داشتیم. کار جمعی و گروهی و مشارکت و تعاملی که موج می‌زد، لذت‌بخش، جذاب‌تر و خاطره‌ساز بود. من که واقعا عذاب می‌کشم، بالاخره حدود ۶۵ سال است که در این کار همیشه در کنار دوستان و همکارانم بودم، اما به‌خاطر کرونا از توفیق دیدارشان محروم شدم. متاسفانه سال گذشته هم یکی از پشتوانه‌ها و شگفتی‌های دوبله کشورمان، استاد چنگیز جلیلوند را بر اثر کرونا از دست دادیم.»
نرمش و سیب را فراموش نکنید!
توصیه‌های والی‌زاده به خوانندگان صفحه مثبت شصت، پایان‌بخش گفت‌وگویش با ماست: «اول بگویم که در زندگی هیچ چیزی بهتر از صداقت، راستی و درستی نیست. نکته دیگر این که از دوران جوانی‌ام هر روز صبح تا نرمش نکنم از خانه بیرون نمی‌روم و به همه افراد، به‌خصوص همسن و سالانم توصیه می‌کنم نرمش کنند. صبح‌ها به‌صورت ناشتا و بعد از مسواک‌زدن هم یک عدد سیب بخورند، چون بدن‌شان را سالم نگه می‌دارد. ۴۰ سال است که مرتب هر روز صبح سیب می‌خورم.»
منبع: روزنامه
انتهای پیام/
