محمد طیبی رهنی، مشاور پژوهشی رئیس پژوهشگاه هوافضا در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد:  به نظر می رسد قبل از انقلاب اسلامی در کشور ما در موضوع هوافضا اجازه فعالیت داده نمی‌شده و فعالیت های جزئی موجود در حد اپراتوری بوده است.

او افزود: برای مثال در سال ۱۳۵۴ دانشگاه علم و صنعت ایران رشته مهندسی هوافضا را راه اندازی و تعدادی دانشجو پذیرش کرد، اما فعالیت این دانشگاه بعد از مدتی کوتاه تعطیل و دانشجویان آن مجبور به تغییر رشته به مهندسی مکانیک شدند.

طیبی رهنی تصریح کرد: تا ارتفاع حدود ۱۰۰ کیلومتری را "هوا"و بعد از آن را "فضا" می‌نامند. به عبارت دیگر، جو اطراف زمین به دو قسمت هوا و فضا تقسیم می‌شود.

او ادامه داد: اولین بار در سال ۱۳۶۳ کمیته‌ای در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری شکل گرفت تا بتواند برنامه ریزی مناسبی برای دروس دانشگاهی در رشته هوافضا داشته باشد. این فعالیت باعث شد تا در سال ۱۳۶۶ اولین ورودی‌های این رشته جذب دانشگاه‌های صنعتی شریف (نیمسال اول) و صنعتی امیرکبیر (نیمسال دوم) شوند. برخی از فارغ التحصیلان این دوره اول هنوز در بخش‌های مختلف صنعت و یا آموزش عالی فعال هستند.

سرپرست مدیریت روابط بین الملل پژوهشگاه هوافضا با بیان اینکه در سال ۱۳۷۲ اولین ورودی‌های مقطع کارشناسی ارشد این رشته جذب دانشگاه‌ها شدند، اضافه کرد: در سال ۱۳۷۵ اولین ورودی‌های دوره دکترای این رشته نیز جذب دانشگاه‌ها شدند. در حال حاضر، حدود ۲۰ مجموعه آموزش عالی در این رشته فعال هستند و تعداد زیادی فارغ التحصیل از این رشته جذب صنعت یا آموزش عالی (به صورت عضو هیئت علمی) شده اند.

او اضافه کرد: در ایران حدود ۱۵ سال پیش فعالیت‌های فضایی شروع شد و سازمان فضایی نیز شکل گرفت. سپس، ماموریت‌های مختلفی در سطح کشور در زمینه¬های فضایی مطرح شد که یکی از آن ها پروژه "اعزام انسان به فضا" بود که به پژوهشگاه هوافضا واگذار شد. البته، رسیدن به این درجه از پیشرفت علمی و تکنولوژیکی مستلزم انجام تعداد زیادی پروژه¬های کوچکتر است که از همان حدود ۱۵ سال پیش شروع شدند. برای مثال، قبل از قرار دادن انسان در مدار زمین فعالیت¬هایی وجود داشته تا بتوانیم از جو زمین خارج شویم.

طیبی رهنی بیان کرد: خارج شدن از جو زمین کار راحتی نیست و مستلزم بحث‌های علمی و تکنولوژیکی پیچیده¬ای است. مثلاً حاملی که می‌خواهد محموله مورد نظر را از جو خارج کند باید قدرت و پایداری لازم را داشته باشد. کشور ما (در وزارت دفاع و سپاه) در خلال جنگ تحمیلی و بعد از آن در زمینه پرتابه‌ها و حامل¬ها پیشرفت‌های قابل توجهی داشته است.

مشاور پژوهشی رئیس پژوهشگاه هوافضا تاکید کرد: همانگونه که قبلاً بیان شد، قبل از اینکه بخواهیم انسان را در مدار زمین قرار دهیم باید اطلاعات علمی و تکنولوژیکی زیادی کسب کنیم. در این راستا، پژوهشگاه هوافضا قبلاً هشت کاوشگر به فضا پرتاب نموده که به ارتفاع‌های حدود ۱۲۰ تا ۱۳۰ کیلومتر بالا رفته و اکثراً سالم به زمین برگشته اند.

طیبی رهنی تاکید کرد: در اوایل سال ۱۳۹۰ پژوهشگاه هوافضا توانست موجودات زنده به فضا پرتاب کند و اکثر آن¬ها را سالم به زمین برگرداند. پیشگام و فرگام دو میمونی بودند که در دو پرتاب مختلف به فضا ارسال شدند و هر دو سالم به زمین برگشتند. بعد‌ها این دو میمون با یکدیگر ازدواج کردند و فرزند سالمی به نام نوگام به دنیا آوردند. در حال حاضر، این سه میمون سالم و تحت مراقبت هستند.

بیشتر بخوانید

• رتبه نخست ایران در بخش هوافضا در میان کشور‌های اسلامی

انتهای پیام/