به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، اتفاقاتی که در بازی تیم های فوتبال تراکتور و گل گهر در لیگ برتر فوتبال شاهد بودیم یک بار دیگر این سئوال را در ذهن بینندگان تلویزیونی ایجاد کرد که واژه فرهنگی در کنار عنوان باشگاههای ایرانی در کشورمان به طور دقیق چه کاربردی دارد.
باشگاه هایی که به طور معمول در کنار عنوان خود از واژه فرهنگی استفاده می کنند در عمل هیچ قدمی در راستای تحقق آن برنمی دارند. البته این موضوع به رفتار بازیکنان و درگیری های آن در داخل و بیرون از زمین خلاصه نمی شود و آن را باید در مسائل کلان تری ریشه یابی کنیم.
برگزاری لیگ برتر فوتبال در دوران کرونایی باعث شده است علاوه بر دست اندرکاران مسابقات و خبرنگارانی که در کنار زمین مسابقه حضور دارند بینندگان تلویزیونی هم در چند و چون مکالمات و اتفاقاتی قرار بگیرند که پیش از این صدای تماشاگران آنها را میپوشاند.
اعتراضات مکرر کادر فنی تیم ها به داوری و واکنش های زننده به اتفاقات داخل زمین و رفتارهای تیم حریف و داد و بیدادهای بی پایان که در برخی از بازی ها به طور کامل حاشیه را برمتن چیره می سازد.
نیازی به مثال زدن وجود ندارد و اگر در طول ماه های اخیر تماشاگر چند بازی لیگ برتری از گیرنده های خود بوده باشید به خوبی به عمق فاجعه پی خواهید برد. فاجعه ای که به طور مستقیم روی تمرکز و روان داوران رخنه کرده و تاثیر بدی در تصمیمات آنها در لحظات حساس بازی ها می گذارد.
گلایه های تیم ها از داوران همواره در فوتبال ایران وجود داشته است و به یک بهانه دم دستی برای توجیه باخت ها تبدیل شده است و تیم های شاکی و مربیان آنها بهتر است در چنین مواقعی که بی محابا در پشت باخت های خود به داوری پناه می برند و اشتباهات داوران را عامل نتیجه نگرفتن تیم خود می دانند، مقداری تامل کرده و اندکی به رفتارهای خود توجه داشته باشند.
مصاحبه علیه داوران پیش از بازی ها، ایراد گرفتن از چینش داوری و اعتراض به سوت های داوران در طول بازی عواملی هستند که به طور کامل در قضاوت داوران، اختلال ایجاد می کنند.
فضای مسابقه و فشار بازی فوتبال، رد و بدل شدن سریع توپ در کنار خلق موقعیت های لحظه ای تمرکز بالایی را می طلبد که رفتارهای غیر حرفهای تیم ها در داخل و بیرون از زمین مسابقه داشتن چنین تمرکزی را برای داوران سخت کرده است.
همچنین بازیکنانی که با ذهنیت خاص وارد زمین مسابقه می شوند بی تردید در برابر تک تک تصمیمات داور موضع گیری خواهند کرد که این موضوع نشات گرفته از یک ذهنیت نادرست است. بازیکنان با این تفکر وارد زمین مسابقه می شوند که داور بازی در نقش یک رقیب ظاهر شده است و اتفاقاتی که باید شاهد آن باشیم را مشاهده می کنیم. به هر حال بازیکنان به خود اجازه خواهند داد نسبت به هر سوتی اعتراض کرده و در جریان بازی اختلال ایجاد کنند.
تیم ها باید این نکته را مدنظر قرار دهند و سعی در رفع رفتار نادرست خود داشته باشند و به طور حتم این رفتارها به ضرر خودشان تمام خواهد شد چرا که انجام بازی در چنین شرایط ملتهب آوری نمی تواند بار فنی چندانی را داشته باشد. به طور حتم در چنین شرایطی است که یک داور تمرکز خود را از دست داده و این موضوع می تواند به ضرر خود تیم های شاکی ختم شود.
تیم های شاکی باید به خود آمده و درصدد رفع این عادت نادرست خود برآیند. بدون شک در چنین شرایطی داوران می توانند با آرامش بیشتری قضاوت کنند و کمترین اشتباهی را مرتکب شوند.
بیشتر بخوانید
انتهای پیام/
چه خوب بود دهه 60 اونموقع حرفه ای تر از الان بود این لامصب
آرزو میکنم درشو گل (با کسره) بگیرند منافعش برا مردم بیشتر میشه
ما همه مشکل روانی داریم
همه