به گزارش خبرنگار مجلس گروه  سیاسی باشگاه  خبرنگاران  جوان، سیده فاطمه سیدی یک فعال رسانه طی یادداشتی درباره بودجه ۱۴۰۰ نوشت: «رسم است که وقتی آذر به نیمه رسید رئیس جمهور کتاب سرنوشت مالی یک سال کشور را با دست خود در دست رئیس مجلس بگذارد، اما امسال گرچه به دلیل تصمیمات ستاد ملی مقابله با کرونا انتظار نمی‌رفت آقای روحانی شخصا دخل و خرج کشور را به مجلس بیاورد، اما قرار هم نبود که معاون پارلمانی ایشان دست بودجه را در دست بهارستان نشینان بگذارد و مقرر شده بود که محمد باقر نوبخت این وظیفه را بر گردن بگیرد.

بودجه‌ای که نحوه تقدیم آن هم حاشیه‌ساز شد، از ابتدا مورد انتقاد اکثر وکلای ملت قرار گرفت چرا که آن‌ها معتقد بودند کلید این دخل و خرج، قفل مشکلات در هم تنیده مردم را باز نمی‌کند و پس از آن توییت و توییت بازی و مصاحبه‌های سیاسی در رسانه‌ها داغ شد. ابتدا نمایندگان یکصدا بر این باور بودند که بودجه ۱۴۰۰ باید رد شود، اما بعد از نامه رئیس جمهور درراستای برخی اصلاحات ورق برگشت و نهایتا کلیات دخل و خرج سال آینده در مجلس تصویب شد، اما کل کل‌ها پایان نیافت؛ یک روز مجلسی‌ها تیری به سمت پاستور نشانه می‌روند و فردایش و حتی زودتر پاستور بهارستان را نشانه می‌گیرد.

غافل از آن که رسانه‌ها جای دعوا و سیاسی بازی نیست وتریبون‌های آن ور آبی‌در کمین همین لحظات هستند تا از آب گل آلود ماهی بگیرند و تیتر یک خود را از یک جدال غیر ضروری میان دو قوه تامین کنند.

سوال مهم و اساسی این است که اهالی دولت و مجلس در میان کنایه‌ها و نیش زبان‌هایی که بهم می‌زنند چقدر به این موضوع اندیشیده اند که این حرف‌ها برای مردم کف کوچه و خیابان، آن‌هایی که رنجورترین قشر جامعه اند و در میان اخبار ریز و درشت رسانه‌ها به دنبال رونق اقتصادی و بهبود معیشتند آب و نان نمی‌شود.

یک روز اصحاب رسانه را گرد هم جمع می‌کنند تا بودجه تقدیمی دولت را برنامه‌ای برای فروپاشی اقتصاد کشور قلمداد کنند و روز دیگر آقای رئیس دفتر رئیس جمهور می‌گوید بودجه ۱۴۰۰ تبدیل به ابزاری برای حمله به دولت شده است و به نظر می‌رسد که کنایه زدن تمامی ندارد؛ از جدال بر سر نرخ ارز گرفته تا وام ازدواج و حقوق‌ها و ... در هر حال این جدال ادامه دارد، این در حالی است که فرصت زیادی تا پایان سال باقی نمانده و مجلس باید با کار کارشناسی هرچه زودتر تکلیف دخل و خرج و معیشت یک سال مردم را مشخص کند.

هنوز کار بودجه در کمیسیون تلفیق به پایان نرسیده، اما دولت به شدت نسبت به حجم تغییرات دراین لایحه معترض است و به نظر می‌رسد که این قصه سر دراز داشته و باید شاهد موج دوم نزاع سیاسی در فصل بررسی بودجه در صحن علنی مجلس باشیم چرا که منازعه سیاسی میان برخی شخصیت‌ها مانند رئیس مجلس و سخنگوی دولت بالا گرفته است.

اولا مردمی که اعصابشان از گرانی و تنگی معیشت خرد است و از سویی برخی از آن‌ها عزادار سرمایه از دست رفته خود در بورس هستند تحمل ندارند تا نظاره گر چالش‌های سیاسی میان پاستور و بهارستان باشند.

دوما کشور گرفتار مشکلات اقتصادی است؛ مشکلاتی که بیشتر ناشی از تحریم‌های ضالمانه است، اما مسئولان کشور موظفند تا آن را به ساحل آرامش برسانند نه آن که رسانه‌ها را فضای بگو و مگو قرارداده و کشور را از مدار اصلی خود خارج و به حاشیه برانند. مردم درد دارند و از مسئولانی که به آن‌ها رای داده اند انتظار دارند تا برای درمان آن‌ها تدبیری بیاندیشند نه آن که تئاتر رو کم کنی علیه یکدیگر به راه بیندازند.

به نظر می‌رسد در صورتی که دولت و مجلس به جای کار کارشناسی و حرفه‌ای بر روی بودجه سال آینده کماکان برای یکدیگر توپ و تفنگ بیندازند هیچ اتفاقی نخواهد افتاد جز آن که سر ضعیف‌ترین قشر جامعه بی کلاه بماند. بی شک سیاسی بازی در دخل و خرج نتیجه‌ای جز خم شدن کمر مردم زیر بار فشار معیشتی ندارد.

نباید فراموش شود که اولویت اصلی این کشور مردم هستند و مسئولان باید صفر تا صد همت خود را به کار گیرند تا زندگی برای آن‌ها آسان‌تر شود. پس بهتر است آقایان دعوا‌های سیاسی خود را جای دیگری ببرند و یا دست کم در فصل بررسی بودجه آن را کنار بگذارند.»

انتهای پیام/