به گزارش خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، حسین زنجانیان اولین و تنها دارنده مدال دوچرخه سواری دانهیل در ایران این روز‌ها با کم‌ترین امکانات و تجهیزات در حال تمرین کردن است. او حدود ۱۰ سال است که خودش به دل کوه می‌زند و با بیل و کلنگ برای تمرین کردن پیست درست می‌کند. زنجانیان این روز‌ها برای رقابت‌های دوچرخه سواری قهرمانی آسیایی ۲۰۲۱ آماده می‌شود.

حسین زنجانیان  ملی پوش دوچرخه سواری در اینباره به خبرنگار ما گفت: من  اولین و تنها دارنده مدال رقابت‌های دوچرخه سواری دانهیل ایران  در رقابت‌های قهرمانی آسیا ۲۰۱۹ هستم، اما پس از  گذشت بیش از یک سال هنور پاداشم را دریافت نکرده ام. قرار بود پس از کسب مدال نقره ۲۲ عدد سکه به جهت پاداش به من داده شود. پس از مدتی اعلام کردند به ازای هر سکه ۲ میلیون تومان پرداخت می‌کنند، اما این مبلغ را هم هنوز به من  پرداخت نکرده اند.  

او گفت: مدت‌ها است که پیست تمرینی را خودم به همراه سایر رکابزنان با بیل و کلنگ درست می‌کنیم. کشور‌های همسایه مشکلاتی مثل ما ندارند و در پیست‌های استاندارد تمرین می‌کنند. من خواسته عجیبی غریبی از مسئولان ورزشی ندارم و فقط می‌خواهم که یک پیست استاندارد برای تمرین کردن در اختیار ملی پوشان رشته دانهیل بگذارند.  

ملی پوش دوچرخه سواری دانیهل عنوان کرد: پیست دوچرخه سواری کوه دارآباد که حدود ۲ کیلومتر است را به کمک سایر دوچرخه سواران  با بیل و کلنگ طراحی کردیم. برای هر بار استفاده باید مسافت ۲ کیلومتری را با دوچرخه بالا برویم که تمام انرژی ما هدر می‌شود. در رشته ما رقابت بر سر صدم‌های ثانیه است که کار را بسیار دشوار و سخت می‌کند.

هزینه تجهیزات دوچرخه سواری زیاد است

او گفت: رشته دانهیل بسیار خطرناک است که با خواست خودم آن را انتخاب کردم. من تنها هدفم این است که پرچم خوش رنگ کشورم را در مسابقات بین المللی به اهتزاز در بیاورم. در دوچرخه سواری دانهیل به خاطر سرعت بالا و هیجان آسیب دیدگی زیاد است. تمام دندان‌های جلویی من مصنوعی است و بار‌ها پی آمده که در حین تمرین دست و پایم بشکند.  ورزشکاران رشته دانهیل با توجه به پر خطر بودن بیمه نیستند و ما به خاطر هزینه‌های درمانی بالا دچار مشکل می‌شویم.

زنجانیان بیان کرد: من به خاطر هزینه‌های بالا دوچرخه سواری شاغل هستم، اما هزینه‌های این رشته به شدت زیاد است. حداقل و کمترین مبلغی که روزانه باید برای تجهیزات دوچرخه سواری کنار بگذاریم ۲۰۰ هزار تومان  است. کاش شرایطی مهیا بود تا به ملی پوشان دوچرخه سواری کمک هزینه‌ای برای تجهیزات پرداخت می‌شد.  

او درباره نداشتن سرمربی در تیم ملی دوچرخه سواری گفت:  فدراسیون دوچرخه سواری به علت محدود بودن بودجه  نمی‌تواند با  مربی خارجی به توافق برسد. مدت‌ها است که خودم به تنهایی در حال تمرین کردن هستم و خودم برنامه ریزی می‌کنم.

بیشتر بخوانید

• فرار ملی پوش دوچرخه سواری از تست دوپینگ

انتهای پیام/