به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الطُّوفَانَ وَالْجَرَادَ وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ وَالدَّمَ آیَاتٍ مُفَصَّلَاتٍ فَاسْتَکْبَرُوا وَکَانُوا قَوْمًا مُجْرِمِینَ

پس بر آن‌ها طوفان و ملخ و شپشک و وزغ و خون (خون شدن آب) آن نشانه‌های آشکار (قهر و غضب) را فرستادیم، باز طریق کبر و گردنکشی پیش گرفتند و قومی گناهکار بودند.

فایل صوتی تلاوت آیه ۱۳۳ سوره اعراف

تفسیر آیه ۱۳۳ سوره اعراف

امام صادق (ع) می‌فرمایند: فرعون هرکسی که به موسی (ع) ایمان آورد را زندانی کرد تا اینکه خداوند بر آن‌ها طوفان، ملخ، شپشک، وزغ، و خون‌شدن آب نیل را بر آن‌ها نازل کرد تا اینکه قوم بنی‌اسرائیل را آزاد نمود. سپس خداوند به موسی (ع) وحی نازل کرد: «أَنْ أَسْرِ بِعِبادِی إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ». همچنین:محمّدبن‌قیس گوید: از امام صادق (ع) پرسیدم: «طوفان چیست»؟ فرمودند: «طوفان آب و طاعون است».

بیشتر بخوانید

• هدف از بعثت تمام انبیاء چیست؟ +صوت

«طوفان»، در فارسی به معنای تندباد است، امّا عرب آن را به معنای سیل کوبنده به کار می‌برد. البتّه بعضی به هر حادثه عمومی و وحشتناک، طوفان گفته اند. «قمل»، به حیوانات کوچک از قبیل شپش، مورچه و آفات حبوبات و نوعی حشرات گفته می‌شود. خون، یکی از نشانه‌های خداوند بر قوم بنی اسرائیل بود و مراد، خون شدن آب‌ها یا خون دماغ شدن همه مردم است که نوعی عذاب الهی بود.

عذاب‌های طوفان، خون و هجوم ملخ، تنها نسبت به فرعونیان بود و بنی اسرائیل از آن در امان بودند. داستان این عذاب‌ها در تورات نیز آمده است. هر بار که بلایی به آن‌ها می‌رسید، دست به دامن موسی می‌شدند و قول می‌دادند که اگر خدا رفع بلا کند ایمان بیاورند، آن حضرت می‌پذیرفت و از خدا درخواست کرده و بلا برطرف می‌شد، امّا آنان باز دست از کفر و لجاجت خود بر نمی‌داشتند.

پیام‌های آیه ۱۳۳ سوره اعراف

۱-پس از هشدار و اتمام حجّت خداوند و لجاجت و بی توجّهی مردم، نوبت به کیفر‌های سخت می‌رسد.

۲-آنچه مایه رحمت است به اراده الهی است. اگر او بخواهد، آب وسیله رحمت می‌گردد و اگر بخواهد وسیله عذاب خواهد بود. «فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمُ الطُّوفانَ»

۳-حیوانات، مأموران الهی اند، گاهی مأمور رحمتند، مثل تار عنکبوت بر در غار، برای حفاظت پیامبر اکرم (ص) و گاهی مأمور عذاب می‌باشند، مثل أبابیل، قورباغه، ملخ «فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمُ ... اَلْجَرادَ وَ الْقُمَّلَ وَ الضَّفادِعَ» و در واقع هستی فرمان بردار خداوند است. «وَ لِلّهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ»

۴-بلا‌ها اغلب جنبه تربیتی دارد و گاهی پس از هر کیفری، مهلتی برای فکر و توبه و بازگشت است. «مُفَصَّلاتٍ»

۵-گناه، زمینه ساز تکبّر و تکبّر، زمینه انکار است. «فَاسْتَکْبَرُوا وَ کانُوا قَوْماً مُجْرِمِینَ»

انتهای پیام/