به گزارش خبرنگار کشتی  و رزمی گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، منصور برزگر با اشاره به شیوع یک ساله ویروس کرونا در سراسر جهان اظهار داشت: یکی از دوستانم مثال خیلی خوبی می‌زد که پهلوان هم پهلوان‌های قدیم که به جنگ شیر و پلنگ می‌رفتند الان از ترس ویروس کرونا همه در خانه مانده ایم. کرونا کاری کرد و نشان داد برای این زندگی بمب و اتم نمی‌خواهد فقط فهم و شعور می‌خواهد. این مشکلات را می‌شود با مدیریت و درایت حل کرد. امیدوارم در ۲۰۲۱ با آمدن واکسن، این ویروس از بین برود، هرچند که چنین اتفاقی نمی‌افتد و یک روز آبله و یک روز طاعون بوده و امروز هم کرونا. باید دانشجویان را خوب تربیت کرده و از مغز‌ها خوب حفاظت کنیم.

قهرمان سابق جهان درمورد صحبت اخیر علیرضا دبیر که برزگر در تربیت قهرمانان بزرگ و رقم زدن تاریخ کشتی ایران نقشی پررنگ داشته، تصریح کرد: وقتی آدم سنش بالا می‌رود دیگر جلویش را نمی‌بیند. نگاه می‌کند به پشتش که چه اثری از خود برجای گذاشته است. یکی از مدیران ورزشی که فوت هم کرده، می‌گفت «برزگر، خدمت در این مملکت گم نمی‌شود همانجور هم خیانت گم نمی‌شود، مردم ما این چیز‌ها را می‌فهمند» علیرضا دبیر مربیان دیگری، چون خیراله زاده داشت، ولی پدرش با من همکار بود و من به کارهایش نظارت داشتم. حالا خوشحالم که وقتی جوان‌های کشتی را می‌بینم که مدال دارند و تحصیل کرده اند، درحال حاضر بیشتر قهرمانان کشتی رئیس تربیت بدنی استان‌های شان شده اند و احتمال دارد وزیر ورزش هم بشوند. این‌ها را که می‌بینم احساس میکنم زحماتم گم نشده و لذت می‌برم و حس می‌کنم هنوز جوانم وبا آن‌ها کنار تشک هستم.

نایب قهرمان المپیک ۱۹۷۶ مونترال در مورد تعلق خاطرش به کار باشگاهی با وجود سال‌های سرمربیگری اش در تیم ملی خاطرنشان کرد: من نمی‌دانم چرا امروز مربیان ملی از سالن‌ها دور شدند فقط این را می‌دانم که من خودم شخصاً با کشتی زندگی می‌کنم. زمانی که کنار تشک کشتی هستم جایی نمیروم که مربی باشم می‌روم تمرین کنم و بعد می‌بینم که مربی شده ام. یک زمانی باشگاه سازمان آب بودم آنجا را بستند، به سالن کشتارگاه رفتم و بعد سالن هفت تیر و هیچ وقت هم نگفتم من را مربی تیم ملی کنید. بعد از انقلاب مشکلاتی پیش آمد گاهی بودم و گاهی هم نه. بعد دیدند هر جا به بن بست می‌رسند من می‌آمدم و گاهی هم این آمدن به ضررم می‌شد. زمانی که سرمربی بودم، کمیته فنی حاضر بود و آن‌ها هم تصمیم می‌گرفتند. همه خوب‌ها به نفع آن‌ها تمام می‌شد و بد‌ها در کاسه ما میرفت.

وی ادامه داد: بالای ۳۰ سال سرمربی بودم، آخرش خودم زمان آقای یزدانی خرم گفتم نمی‌مانم و به المپیک چین نرفتم که مغزی پور رفت. به هر صورت کسی که می‌خواهد سرمربی شود باید با همه درد‌های کشتی گیران آشنا باشد.

برزگر با بیان این جمله که «کشتی باید در استان‌ها ساخته شود» تصریح کرد: متاسفانه کشتی ما مشکلات زیادی دارد. یکی از مشکلاتش این است که فکر می‌کنیم همه کار را باید فدراسیون کشتی حل کند که من فکر می‌کنم فدراسیون باید فقط تیم ملی اش را برای جهانی و المپیک آماده کند. کشتی را باید هیئت‌ها بسازند که متاسفانه این طوری نیست. هیئتی داریم در تهران که زحمات زیادی کشیده سالن هفت تیر را دگرگون کرده، ولی هیچ وقت این را به تصویر نکشیدند که می‌شود این کار‌ها را کرد همه اش نباید منتظر باشیم دولت این کار‌ها را بکند. الان هیئت‌های ما فقط می‌خواهند اسم شان باشد و خبری از هیچ سازندگی‌ای نیست، امروز سازندگی فقط در مازندران انجام می‌شود.

دارنده دو مدال نقره جهان  که در سال‌های سرمربیگری اش همیشه گله داشت که سازمان ورزش، نزدیک به المپیک سراغ او می‌آید، خاطرنشان کرد: این بحث مفصلی دارد. اولین چیزی که من گله دارم از ورزش ایران این است که ما سازمان ورزش و وزارت ورزش ما المپیکی نیست و فقط در آستانه بازی‌های آسیایی و المپیک‌ها یادشان می‌افتد کدام ورزش مدال می‌گیرد. من همیشه مثال می‌زنم که چین و روسیه و آمریکا فوتبال شان به فوتبال ایران و اروپا نمی‌رسد، حالا فوتبال پولساز است، تماشاگر دارد، تبلیغات رویش زیاد است، ولی این‌ها می‌آیند در رشته‌های المپیکی کار می‌کنند. همه ورزش ما فوتبال نیست آیا توجهی که به فوتبال می‌شود به رشته‌های دیگر می‌شود؟ چرا باید در بازی‌های آسیایی حداقل ما هم اندازه چین و ژاپن نباشیم؟ چرا کره جنوبی باید از ما جلو بیفتد؟ برای اینکه ما المپییکی فکر نمی‌کنیم. اگر المپیکی فکر کنیم همه فدراسیون‌ها را باید بعد از المپیک بیرون کنند و ۴ سال زمان به رئیس بعدی بدهند، اگر در المپیک نتیجه گرفت ۴ سال بعد هم بماند. زمان هاشمی طبا او روی ورزش کار می‌کرد.
سرمربی سابق تیم ملی اضافه کرد: مسئله دوم برمی گردد به تبلیغات، همین برنامه دایره طلایی که یک برنامه خوب و اختصاصی برای کشتی است، به جای ساعت ۸-۹ شب که همه چای تلویزیون هستند، در ساعت ۳-۴ که زمان کار و ترافیک است، پخش می‌شود. ما برای ورزش کشتی زمان نمی‌گذاریم. قدیم حداقل ۱۵-۲۰ درصد برنامه‌ها کشتی بود. وقتی تبلیغات پشت یک رشته نباشد از دل و دیده می‌رود.

قهرمان بازی های آسیایی ۱۹۷۴ در مورد وضعیت اکنون کشتی و شانس ایران در المپیک پیش رو برای کسب مدال گفت: کشتی هیچ وقت دست خالی از المپیک برنگشته، متاسفانه به خاطر اعمال نفوذ کشور‌های دیگر سعی کردند کشتی و وزنه برداری را در المپیک به حداقل برسانند. به هرحال در این مدت به خاطر کرونا رقابت بین المللی کمتر انجام نشده، کشتی وزنه برداری نیست که وقتی ۱۰۰ کیلو وزنه می‌زنی بدانی اولی یا دوم، باید با رقبا محک بخوری تا معیار درست داشته باشی. نمی‌شود الان عنوان کرد کشتی چند مدال می‌آورد، اما مطمئنا از توکیو دست خالی برنمی گردد. یک روز می‌گفتند دبیر جوان است، اما به او فرصت داده شد تا کار کند.

منصور برزگر در خاتمه عنوان کرد: کشتی جزو فرهنگ ماست، جزو آثار باستانی که همه چیز را در کشتی می‌بینیم وقتی می‌خواهیم به کسی ارج بگذاریم می‌گوییم خیلی پهلوان است. من از همه کسانی که از کشتی می‌نویسند و از کشتی حمایت می‌کنند ممنونم. اگر ده بار دیگر به دنیا بیایم، باز کشتی می‌گیرم، چون کشتی را خیلی دوست دارم.

انتهای پیام/