به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، قرآن کریم مشتمل بر معانی دقیق، تعالیم و حکمت‌هایی والا درباره حقیقت خلقت و اسرار هستی است که عمده مردم در عصر رسالت از درک آن ناتوان بودند. از این رو پیامبر اکرم (ص) و پس از ایشان مفسران به تبیین و شرح جزئیات آیات قرآن کریم پرداختند. ما نیز با هدف آشنایی بیشتر با آیات الهی، هر روز به چند آیه از کلام الله با استناد به تفاسیر معتبر مفسران قرآن کریم می‌پردازیم.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تُؤْتِی أُکُلَهَا کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا ۗ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ
و آن درخت پاک و زیبا به اذن خدا همه اوقات میوه‌های مأکول و خوش دهد (مثل جان پاک با دانش و معرفت و افکار و کردار نیکو در منفعت دائم برای خود و دیگران بدان درخت زیبای پر ثمر ماند)؛ و خدا (این گونه) مثل‌های واضح برای تذکر مردم می‌آورد.
فایل صوتی تلاوت آیه ۲۵ سوره ابراهیم
تفسیر آیه ۲۵ سوره ابراهیم
سلّام‌بن‌مستنیر گوید: امام باقر (ع) در مورد سخن خدا «تُؤْتِی أُکُلَها کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّها»؛ پرسیدم و امام فرمودند: «مقصود، تعالیم حلال و حرام است که هرسال امام (علیه السلام) به شیعیانش یاد می‌دهد».
جز خداوند و ایمان به او، همه چیز فانی است، «کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إِلاّ وَجْهَهُ» و چیزی که فانی است نمی‌تواند برای همیشه ثمر دهد، ولی هر کاری که رنگ خدایی دارد ابدی است، «ما عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللّهِ باقٍ» آری، رنگ خدایی ثابت است و سایر رنگ‌ها از بین می‌روند. «وَ مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ صِبْغَهً»
درخت ایمان همواره ثمر می‌دهد و مومن در همه حال به یاد خدا و در پی انجام وظیفه است، در رفاه یا سختی، در خوشی یا ناخوشی، در فقر و غنی.
بیشتر بخوانید
هنگام تهدید ستمگران، تا پای جان مقاومت می‌کند. «إِنّا إِلی رَبِّنا راغِبُونَ»
هنگام تبلیغ، چشم داشتی به دیگران ندارد. «إِنْ أَجْرِیَ إِلاّ عَلَی اللّهِ»
هنگام خشم، برای رضای او خود را نگاه می‌دارد. «وَ الْکاظِمِینَ الْغَیْظَ»
هنگام ازدواج، بر او توکّل می‌کند. «إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ»
هنگام عبادت و اطاعت، قصد قربت دارد. «إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ»
هنگام فقر، نزد اغنیا نمی‌رود واهل تملّق نیست. «رَبِّ إِنِّی لِما أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ»
هنگام پیروزی یا شکست در جبهه‌ی نبرد، چون به وظیفه‌ی خود عمل کرده اند، خوشحال است. «إِحْدَی الْحُسْنَیَیْنِ
آری! ایمان به خداوند متعال، همچون درختی است که میوه‌ی آن در هر لحظه، در دنیا و برزخ و قیامت انسان را کامیاب می‌کند. «تُؤْتِی أُکُلَها کُلَّ حِینٍ»، ولی مال و مقام و فرزند و نعمت‌های دیگر، همچون درختی است که تنها چند روز میوه می‌دهد، آن هم میوه‌ای بسیار اندک. بگذریم که گاهی همین مال و مقام و فرزند، هیچ میوه‌ای ندارند و تنها وسیله‌ی شکنجه روحی انسان می‌شوند. «إِنَّما یُرِیدُ اللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِها»
پیام‌های آیه ۲۵ سوره ابراهیم
۱-درخت ایمان، همواره ثمر دارد و مومن پاییز وخزان ندارد. «أُکُلَها کُلَّ حِینٍ»
۲-تشبیه و تمثیل، شیوه‌ای قرآنی برای توجه و تذکر مردم. «لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ»
انتهای پیام/
یک سوال دارم خدمت خبرنگاران جوان و آن اینکه چرا در قرآن نام خیلی از پیامبران قوم یهود و بعضی واژه های باستانی که ریشه در زبان فارسی قوم باستانی سومر دارند، تغییر یافته اند ؟ آیا این تغییرات بر طبق مشیت الهی و به امر و خواست خداوند متعال از طریق جبرئیل به پیامبر اسلام نازل گردیده اند که قوم پارس دوره امپراطوری ساسانی به ریشه و تلفظ و معنای اصلی آنها پی نبرند یا به حکمت و سیاست و تدبیر حکیم بزرگ قوم عرب یعنی پیامبر اسلام صورت گرفته است ؟ از نوآه ( نوح ) و آبراهام ( ابراهیم ) و ایساّک ( اسحاق ) و جاکوب ( یعقوب ) و ایساو ( عیسو ) گرفته تا جی زایا ( اشعیاء ) و جی رمیه ( ارمیا ) و جوزِف ( یوسف ) و موسا ( موسی ) و زاخاریه ( زکریا ) و جوهان ( یونس ) و ایسا ( عیسی ).
Kanaan با تلفظ کانه آن به معنای معدن ؛ خانه ؛ سرا یا سرزمین آن می باشد. An یا آن ضمیر سوم شخص مفرد در زبان فارسی است که نام برترین خدای پدر قوم سومر بوده است. این نام در قرآن به کنعان تبدیل شده است . Pharao با تلفظ فَرا او به معنای او ماورایی می باشد و در قرآن به فرعون تبدیل گشته است. Isa با تلفظ ایسا به زبان فارسی به معنای شبیه یا مثل و مانند این می باشد. تبدیل کننده این نام به عیسی ( خواه خداوند و خواه محمد ) هدف دیگری نداشته است جز گمراه نمودن قوم پارس. موسا به زبان فارسی به معنای شبیه یا مثل و مانند مو می باشد و چند معنی دارد ؛ یکی به زیبائی مو و دیگری لاغر اندام مثل مو و دیگری مثل درخت تاک یا انگور. ایساّک همان ایسا اک می باشد و به معنای ایسای کوچک است. جاکوب دو معنا دارد یکی کوبنده و صاف کننده جای چادر قبل از برافراشتن در زندگی ایلیاتی و دیگری به معنای قصب کننده جای موروثی برادر بزرگتر . ایساو به معنای آب ساکن یا آب جاری نشده می باشد. آبراهام از سه واژه بصورت زیر ساخته شده است : آب راه ام . از دیدگاه والدین فارسی زبان سومری ( معمولا از زبان و دیدگاه پدر ) این نام به معنای آب یا روشنایی راه من بوده است. نام قبلی وی Abram با تلفظ ریشه ای و اصلی اَبر ام ، از دیدگاه پدر یا مادر فارسی زبان به معنای اَبر من می باشد. ابر سایه و باران بخش من در سرزمین حاره ای کلده. نوآه به معنای آه یا دَم نو می باشد و نو بودن آن در مقایسه با دَم قدیمی آدم بوده است. Adam با تلفظ غربی آدام و تلفظ شرقی آدم در زبان فارسی به معنای انسان مذکر اولیه نمی باشد بلکه دَم آغازین یا ازلی حیات بخش خداوند بر پهنه هستی یا وجود بیکران خویش که گرمای حیات بخش آن در بی نهایت دور دست های مکانی و زمانی هرگز به سردی و خاموشی نمی گراید و جاودانه پا برجا و حیات بخش است . و بسیاری مثال های دیگر و سوال های دیگر که چرا این نام ها و واژه ها که فارسی می باشند در قرآن تغییر یافته اند ؟ Ismael با تلفظ اصلی ایس ما اِل از سه واژه فارسی به صورت زیر ساخته شده است : پیشوند ایس مخفف عبارت " این است " می باشد و ما ضمیر دوم شخص جمع ( یعنی آبراهام و هاجر ) و پسوند el یا اِل ریشه در نام قوم فارسی زبان ایلام ( Elam ) دارد. El am دو معنا دارد یکی به معنای من اِل هستم و دیگری اِلِ من. El در اعصاری دیگر توسط قوم اوگاریت در کشور شام ( شمال غربی سوریه : راس شام ) اقتباس گردیده و نام برترین خدای آن قوم شده است. در زبان آرامی el به eli و بعضا به alah با تلفظ اله تبدیل گشته است. در زبان فارسی امروز el را ایل تلفظ می کنیم. جاکوب فرزند ایساّک هم لقب ایس را اِل ( با تلفظ امروزی ایسرائیل ) بخود گرفته است که به معنای " این است را اِل " می باشد که به معنای اِل بهمراه یا پشتی بان این ( یعقوب ) است و یا یعقوب در راه اِل روان است. معنای اصلی نام فرزند ابراهیم و هاجر از زبان و دیدگاه آنان عبارت بوده است " این است اِل ما " .
امیدوارم سر خوانندگان گرامی را بدرد نیاورده باشم.