به گزارش خبرنگار گروه استانهای باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، آبگرفتگی معابر و منازل در اهواز و برخی شهرستانهای استان خوزستان از جمله؛ بندر ماهشهر، بندر امام خمینی (ره) و کارون از جمله سریالهای تکراری به شمار میرود که همه آن را دیده اند.
دیشب بارش باران شدید باران از حدود ساعت ۱۹ آغاز شد و طولی نکشید که دوباره خیابانهای اهواز غرق در آب شدند و تردد در شهر را مشکل روبرو کرد، معضلی که پس از هر بارندگی باعث رنجش شهروندان میشود و آنها را نگران میکند.
بیشتر بخوانید
فرماندار اهواز در اطلاعیهای اعلام کرده بود که اگر دوباره مشکلی برای منازل و وسایل مردم ایجاد شود، شهردار اهواز و شرکت آب و فاضلاب خوزستان باید پاسخگو باشند، اما بازهم خیابانها را آب فرا گرفت و هیچکدام از مسئولان خم به ابرو نیاورند. نبود اعتبارات، فرسودگی شبکه فاضلاب، نبود سیستم دفع آبهای سطحی و... از جمله بهانههای مسئولان برای ناتوانی در باز کردن گره کور و کلاف سردرگم آبگرفتگی و جاری شدن آبهای سطحی در این کلانشهر است.
دولت از تامین اعتبارات و بودجه موردنیاز میگویند، مسئولان ناله از نبود اعتبارات سر میدهند و مردم اشک میریزند از گرانی و ناتوانی برای خرید وسایل نو، بالاخره باید به حرف دولتمردان اعتماد کرد یا بدقولیهای مسئولان خوزستان برای تحقق وعده ها را تحمل کرد؟
بیشتر بخوانید
هفتههای گذشته هم آبگرفتگی در معابر و منازل شهرستانهای مذکور اتفاق افتاد، شاید هنوز خانههای آسیب دیده نمناک باشند، هنوز فرش و وسایلی که در آب غرق شده بودند، خشک نشده اند، هنوز زندگی مردم به روال عادی بازنگشته، ولی مسئولان هم حرکتی انجام نداده اند. اگر گروه های جهادی و مردمی نبودند، اگر شرکتهای و دستگاههای اجرایی وارد عمل نمیشدند، معلوم نبود تا چه زمانی آب در خانههای مردم میماند. گویی مسئولان به فداکاریها و از خودگذشتگیها مردم عادت کرده اند و میدانند در هنگام بحران اگرچه خود در صحنه نیستند، ولی مردم غیرتمند هستند که برای نجات جان و مال مردم به میدان بیایند. اما تا چه زمانی قرار است از ظرفیتهای مردمی استفاده شود؟ تا چه زمانی قرار است بار دولت را مردم به دوش بکشند؟
انتقادهای زیادی بر عملکرد غلامرضا شریعتی استاندار خوزستان و موسی شاعری شهردار اهواز از سوی مسئولان از سراسر کشور وارد شده است، اما آنچه برای برخی از مسئولان عزیز و محترم است و دل کندن از آن سخت، صندلی ریاست است نه جان و مال مردم. وقتی گروههای جهادی، هلال احمر، خدمت رسانی مواکب، دستگاههای اجرایی و ... هستند، دیگر نیازی به تحقق وعدهها از سوی مسئولان نیست، با کمکهای مومنانه و کلنگ زنیهای بی سرانجام میشود خاک بر سر کمکاریهای قبلی ریخت. به جای نشستها و جلسات بی نتیجه بهتر است به صدای مردم گوش دهید تا عاقبت به خیر شوید.
انتهای پیام/گ