به پژوهش‌های کاربردی درباره کرونا نیاز داریم
دبیر ستاد مبارزه با کرونا در بوشهر معتقد است: همه گیری کرونا ویروس این نکته را به ما یادآوری می‌کند که در کشور ما، به منظور حل مشکلات سلامت عمومی به پژوهش‌های کاربردی کوچک بیش از پیش نیاز است.
به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از بوشهر، دکتر سعید کشمیری دبیر ستاد مبارزه با کرونای استان بوشهر و دکتر نیلوفر معتمد دانشیار پزشکی اجتماعی بوشهر در یادداشتی این طور نوشته‌اند: مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا (CDC) تعریف خود از تماس نزدیک (close contact) برای انتقال کرونا ویروس را تغییر داد.
طبق تعریف قبلی، تماس نزدیک از نظر انتقال کرونا ویروس عبارت بود از حداقل ۱۵ دقیقه تماس ممتد در فاصله کمتر از ۱/۸ متری فرد مثبت؛ اما در تعریف جدید، تماس نزدیک به صورت مواجهه تجمعی به میزان ۱۵ دقیقه طی ۲۴ ساعت در فاصله کمتر از ۱.۸ متری فرد مثبت تعریف‌شده است؛ یعنی مجموع مواجهه‌های بسیار کوتاه با فرد مثبت اگر حداقل ۱۵ دقیقه طی ۲۴ ساعت شود در تعریف تماس نزدیک قرار می‌گیرد.
نکته قابل‌توجه در این میان، علت اصلی تغییر ایجادشده در تعریف تماس نزدیک است که به دنبال وقوع یک طغیان کرونا ویروس در یک زندان و چاپ گزارش آن در مجله MMWR۱ بوده است.
طبق این گزارش، از شش زندانی جدید ورودی یک زندان که همگی بدون علامت بوده‌اند تست PCR گرفته شده و همگی وارد قرنطینه می‌شوند. فردای آن روز تست هر ۶ نفر مثبت اعلام می‌شود، اما از نگهبانی که در بدو ورود با زندانی‌ها تماس داشته تست گرفته نمی‌شود؛ زیرا تماس او با آن‌ها در حدود یک دقیقه در فاصله کمتر از ۱.۸ متر بوده و طبق تعریف قبلی CDC به عنوان تماس نزدیک تلقی نمی‌شده است. بنابرابن، نگهبان قرنطینه نمی‌شود و به کار در زندان ادامه می‌دهد. یک هفته بعد، نگهبان تقریباً تمامی علابم کووید-۱۹ را نشان می‌دهد و آزمایش او مثبت می‌شود.
بیشتر بخوانید
با توجه به مثبت شدن او، با وجود اینکه در تعریف تماس نزدیک قرار نمی‌گرفته است، فیلم دوربین‌های امنیتی به دقت بررسی و مشخص می‌شود که این نگهبان در یک نوبته هشت ساعته تماس‌های متعدد و کوتاه حداکثر یک دقیقه‌ای در فاصله کمتر از ۱.۸ متری با ۶ نفر زندانی داشته است و جمع این تماس‌ها روی هم ۱۷ دقیقه می‌شده که از حداقل ۱۵ دقیقه ذکر شده در تعریف تماس نزدیک بیشتر بوده است. نگهبان در تمامی تماس‌ها ماسک داشته، اما زندانیان گاهی بدون ماسک بوده‌اند.
در واقع مشخص شد که این زندانیان در مرحله پیش از علامت دار شدن بوده‌اند و یک نفر اَبَر منتشرکننده (super-spreader) در میان آن‌ها بوده است که البته نمی‌توان گفت کدامیک از شش زندانی بوده است. همچنین با ردیابی تماس‌های نگهبان مشخص شد که دو کارمند دیگر زندان هم مثبت شده‌اند.
این مطالعه بر دو نکته قدیمی و یک نکته جدید تاکید می‌کند: اول، اهمیت استفاده از ماسک از سوی همه و در تمامی مواجهه‌ها، دوم، اهمیت انتقال در دوره پیش از علامت دار شدن یا انتقال در دوره بدون علامت و سوم اینکه، هر چه مدت زمان بیشتری را با یک فرد مثبت بگذرانیم ولو اینکه هر بار مواجهه ما بسیار مختصر و کوتاه باشد خطر انتقال بیماری بیشتر است. در واقع جمع زمان‌هایی که فرد طی یک مدت مشخص مثلاً ۲۴ ساعت با فرد مثبت گذرانده است اهمیت دارد.
در آخرین دستورالعمل کشوری که نسخه هشتم ساختار تشخیص و درمان کووید- ۱۹ است، تعریف تماس نزدیک به تماس حداقل ۱۵ دقیقه در فاصله یک متری فرد مثبت بدون تجهیزات محافظتی تغییر یافته است. این در حالی است که در نسخه هفتم دستورالعمل، فاصله ذکر شده در تعریف تماس نزدیک، ۲ متر بوده است؛ به عبارت دیگر، دستورالعمل جدید سهل گیرانه‌تر شده است.
اما درس بزرگی که در این مطالعه و رویداد‌های پس از آن برای محققین وجود دارد توجه به آثار انجام یک پژوهش کاملاً کاربردی است. بررسی یک طغیان کوچک در یک زندان محلی و چاپ آن منجر به تغییر دستورالعمل مهم‌ترین سازمان بهداشتی یک کشور می‌شود.
اگرچه همه انواع تحقیقات در جای خود مهم هستند پژوهش برای اینکه کاربردی باشد نیازی نیست که به طور حتم پرهزینه، گسترده و پیچیده باشد.
شاید همه گیری کرونا ویروس این نکته را به ما یادآوری می‌کند که در کشور ما، به منظور حل مشکلات سلامت عمومی به پژوهش‌های کاربردی کوچک بیش از پیش نیاز است. پژوهش‌هایی که بر اساس نتایج آن‌ها شاید بتوان از موارد ابتلا و مرگ و میر بیشتری جلوگیری کرد تا اینکه به دنبال انجام تحقیقات گسترده، پرهزینه و پیچیده‌ای باشیم که در برخی موارد ممکن است تأثیر قابل‌توجهی بر بهبود سلامت عمومی نداشته باشند.
انتهای پیام/ک
