حجت الاسلام و المسلمین مهدی آذرطوسی استاد دانشگاه و پژوهشگر دینی در گفت‌وگو با خبرنگارحوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره فلسفه اربعین حسینی مطرح کرد: حدود چهل روز از عاشورای حسینی و عزاداری اباعبدالله (ع) گذشته است، خداوند نیز در آیه ۱۴۲ سوره اعراف می‌فرماید: «و ما با موسی، سی شب وعده گذاشتیم؛ سپس آن را با ده شب (دیگر) تکمیل نمودیم؛ به این ترتیب، میعاد پروردگارش (با او)، چهل شب تمام شد»؛ این عدد مقدس که دعوت سی روزه موسی (ع) را چهل روزه می‌کند، باید برای ما یک شاخصه و الگو باشد.

وی در ادامه به انتخاب عدد چهل در میان اعداد اشاره کرد و افزود: در پاسخ به این سوال ابتدا باید گفت، انسان در ۴۰ سالگی به یک بلوغ عقلانی می‌رسد که تا قبل از آن ،اگرچه عواطف، هیجانات و شور در او وجود داشته است، اما شعور در این زمان به حد اعلای خود می‌رسد و البته از این نکته هم نباید غافل شد که در مسیر الهی و برای رسیدن به هدف نباید به چند روز سعی و تلاش اکتفا کنیم. بلکه باید تمام عمر برای رسیدن به هدف و مقصودمان تلاش کنیم.

بیشتر بخوانید

• جهل چگونه قاتل جان انسان می‌شود؟ / راهکاری برای به دست آوردن ثواب پیاده‌روی اربعین + فیلم

این کارشناس مذهبی گفت: امام صادق (ع) در زیارت اربعین فرمودند: «ای حسین تو از همه چیزت گذشتی برای یک هدف تا این که بندگان را از منجلاب نجات دهی»؛ نجات از جهالت، سرگردانی و ضلالت به راه مستقیم و هدایت. بسیاری برای عاشورا و نهضت حسینی تحلیل‌ها بیان  و هرکدام فلسفه‌ای را ذکر کردند؛ اما در زیارت اربعین کاملاً شفاف این فلسفه بیان شده است و آن هم رهایی انسان‌ها از جهالت و گمراهی است.

حجت الاسلام آذرطوسی تصریح کرد: در روایت داریم، انسان اگر دچار جهالت شد این جهالت از مرگ بدتر است. با کمی تورق و نگاه در تاریخ می‌بینیم که جهالت در صحرای کربلا کاری کرد که عده‌ای قصد قربت می‌کردند برای مقابله با نوه و جگرگوشه پیامبر (ص) که خود نشانه جهل مرکب است.

وی در مورد تاثیر جهل بر وجود انسان گفت: در خطبه ۳۱ نهج البلاغه امیرالمومنین (ع) می‌فرمایند: «مَنْ کَثُرَ نِزَاعُهُ بِالْجَهْلِ دَامَ عَمَاهُ عَنِ الْحَقِّ»؛ کسی که از روی جهالت به نزاع دچار شود؛ نابینا و کور می‌شود و دیگر هیچ جا را نمی‌بیند و اگر هم چیزی ببیند فقط ظواهر است، این افراد همان‌هایی هستند که خداوند نیز در موردشان می‌فرماید: «آن‌ها کر و گنگ و کورند و (از ضلالت خود) بر نمی‌گردند» و هیچگاه چشم حقیقت بین نخواهند داشت.

این کارشناس مذهبی ادامه داد: امیرالمومنین (ع) در ادامه، ویژگی دیگری از انسان جاهل بیان می‌کنند و می‌فرمایند: «وَ مَنْ زَاغَ سَاءَتْ عِنْدَهُ الْحَسَنَةُ وَ حَسُنَتْ عِنْدَهُ السَّیِّئَةُ»؛ در نتیجه کسی که چشمانش نابینا شد و دلش لرزید، حسنات نزد او تبدیل به سیاهی می‌شود و بالعکس «وَ سَکِرَ سُکْرَ الضَّلَالَةِ»؛ و مست می‌شود آن هم مستی گمراهی، در نتیجه دل و عقل الهی او از کار می‌افتاد؛ همان عقلی که می‌توانست با آن به آخرت و رستگاری برسد.

حجت الاسلام آذرطوسی در پایان گفت: این ویژگی‌ها که بیان شد، آثار جهالت است که امام حسین (ع) جان خود را فدا کرد تا ما را از آن برهاند و یکی از راه کار‌های رفع جهالت، گریه بر سرور و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین (ع) است؛ زیرا گریه بر امام جسین (ع) بصیرت آور است و چشم مارا به هدف آفرینش می‌گشاید.

انتهای پیام/