به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، آیة الکرسی در معانی فراوانی به کار می‌رود:

۱. مانند تحت و سریر

۲. قلمرو فرماندهی و تدبیر

۳. مرکز فرماندهی و تدبیر

۴. علم

گفته شده مراد از کرسی در آیه الکرسی حکومت، قیمومت، سلطه و تدبیر خداوند است.

آیة الکرسی (سوره بقرة:۲۵۵) مجموعه‌ای از صفات جلال و جمال خداست که شامل صفات ذات خداوند از جمله وحدانیت، علم، قدرت، حیات و هم شامل صفات فعل او مانند مالکیت بر هستی و شفاعت میشود.

این آیة فضایل و ویژگی‌های فراوانی دارد خواندن این آیه هر روزو همیشه بخصوص

بعد از نماز، حین وضو، قبل از خواب، قبل خروج از خانه، مواجه با مشکلات و... توضیه میشود.

در فضیلت آیة الکرسی از پیامبر آمده است که آیة الکرسی سید آیه‌ها و برترین آنهاست

و همه‌ی خیر‌های دنیا و آخرت را با خود به همراه دارد.

در روایتی از امام صادق (ع) نقل شده است:هر کس یک بار این آیه را بخواند خداوند او را از هزاران بلایا، که کوچک‌ترین آن فقر و بزرگ‌ترین آن از عذاب قبر دور می‌سازد.

در روایتی هم نقل شده که سرورسخن‌های قرآن و سوره‌ها بقره، و سرور سوره بقره آیة الکرسی است.

متن آیة الکرسی

اَللَّـهُ لَا إِلَـٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ۚ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ ۚ لَّهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْ‌ضِ ۗ مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ ۚ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ ۖ وَلَا یُحِیطُونَ بِشَیْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ ۚ وَسِعَ کُرْ‌سِیُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضَ ۖ وَلَا یَئُودُهُ حِفْظُهُمَا ۚ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ ﴿٢٥٥﴾ لَا إِکْرَ‌اهَ فِی الدِّینِ ۖ قَد تَّبَیَّنَ الرُّ‌شْدُ مِنَ الْغَیِّ ۚ فَمَن یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَیُؤْمِن بِاللَّـهِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْ‌وَةِ الْوُثْقَىٰ لَا انفِصَامَ لَهَا ۗ وَاللَّـهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٢٥٦﴾ اللَّـهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِ‌جُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۖ وَالَّذِینَ کَفَرُ‌وا أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِ‌جُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ ۗ أُولَـٰئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٢٥٧﴾

ترجمه آیة الکرسی

خداست که معبودى جز او نیست؛ زنده و برپادارنده است؛ نه خوابى سبک او را فرو مى‌گیرد و نه خوابى گران؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، از آنِ اوست. کیست آن کس که جز به اذن او در پیشگاهش شفاعت کند؟ آنچه در پیش روى آنان و آنچه در پشت سرشان است مى‌داند؛ و به چیزى از علم او، جز به آنچه بخواهد، احاطه نمى‌یابند. کرسى او آسمان‌ها و زمین را در بر گرفته، و نگهدارى آن‌ها بر او دشوار نیست، و اوست والاى بزرگ. (۲۵۵)

در دین هیچ اجبارى نیست؛ و راه از بیراهه بخوبى آشکار شده است. پس هر کس به طاغوت کفر ورزد، و به خدا ایمان آورد، به یقین، به دستاویزى استوار، که آن را گسستن نیست، چنگ زده است؛ و خداوند شنواى داناست. (۲۵۶)

خداوند سرور کسانى است که ایمان آورده‌اند. آنان را از تاریکی‌ها به سوى روشنایى به در مى‌برد. ولى کسانى که کفر ورزیده‌اند، سرورانشان [همان عصیانگران]طاغوتند، که آنان را از روشنایى به سوى تاریکی‌ها به در مى‌برند. آنان اهل آتشند که خود، در آن جاودانند. (۲۵۷)

منبع: میزان

انتهای پیام/