اندیشه‌های ژنرال دیگر کار ساز نیست
امیر قلعه نویی، بالاخره و پس از شکست مقابل استقلال در جام حذفی، و به بن بست رسیدن تاکتیکی، با انتشار متنی، پس از دو سال از مردم اصفهان و تیم سپاهان خداحافظی کرد.
به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان چند روز پیش بود که پس از شکست سپاهان مقابل استقلال در جام حذفی، امیر قلعه نویی با انتشار متنی پس از دو سال حضور در سپاهان از مردم اصفهان و طلایی پوشان خداحافظی کرد.
چه کسی می‌داند که هر کسی چه‌وقت به آخر خط میرسد؟
آدم‌ها تا سعی دارند دلشان نمیخواهد که باور کنند که دیگر به انتهای مسیر رسیدند و بعضی وقت‌ها برای تمام نشدن دست و پا میزنند، اما وقتی که کارت تمام شده باشد هرچقدر هم دست و پا بزنی دیگر فایده ندارد.
قلعه نویی هم چندسالی هست که دارد با این مسئله کلنجار میرود و نمیخواهد قبول کند که دیگر اندیشه‌هایش کارساز نیست. ولی او باید بداند که نه امروز بلکه از سال‌ها قبل ناقوس مرگ براش به صدا درآمده و کارش تمام شده است.
آخرین باری که امیر اردشیر، فاتح جام شد لیگ برتر ۹۲ بود.
۷ سال از آخرین باری که عنوان قهرمان را یدک میکشید گذشته است. ۷ سال است که دارد تلاش میکند که یک بار دیگر فریاد من هنوز زنده‌ام سر بدهد.
اما درست در لحظه‌های حساس، در بازی‌های مرگ و زندگی شکست میخورد. مثل پارسال که دقیقه ۹۷ امیدش برای قهرمانی لیگ به دست پاتوسی پرپر شد، یا در نبرد جام حذفی با پرسپولیس سال قبل و استقلال امسال که نتوانست برنده بیرون بیاید.
تیم‌های ژنرال در این چند سال دائما بالانشین بودند، اما بالانشینی بدون بردن جام نه او را سر ذوق می‌آورد و نه صاحبان تیم‌ها را راضی میکرد.
میگویند ژنرال دوگل معتقد بود "کار‌های بزرگ فقط از دست مردان بزرگ بر می‌آید و مردان زمانی بزرگ می‌شوند که بخواهند و اراده کنند.
ژنرال آبی هم در روزگار جوانی‌اش، هم خواست و هم اراده کرد. برای همین بود که بزرگ شد. با یک اراده‌ی آهنین، یک تغییر نسل در استقلال به وجود آورد که هم اولین قهرمانی آبی‌ها را در لیگ به همراه داشت و هم امیر را به نیمکت تیم ملی رساند.
اما در این سال‌های آخر امیر فقط دلش چیز‌های بزرگ میخواست، ولی توانایی انجام کار‌های فوق‌العاده را نداشت.
سرنوشت او هم مثل ژنرال بزرگ فرانسوی بعد از کلی افتخارآفرینی به یک استعفا گره میخورد. استعفایی که برای مارشال دوگل به قیمت تمام شدن زندگی‌اش ختم شد، اما برای امیر امیدواریم که سال‌هایی پر از آرامش را در بر داشته باشد.
چه کسی می‌داند که هر کسی چه‌وقت به آخر خط میرسد؟
آدم‌ها تا سعی دارند دلشان نمیخواهد که باور کنند که دیگر به انتهای مسیر رسیدند و بعضی وقت‌ها برای تمام نشدن دست و پا میزنند، اما وقتی که کارت تمام شده باشد هرچقدر هم دست و پا بزنی دیگر فایده ندارد.
قلعه نویی هم چندسالی هست که دارد با این مسئله کلنجار میرود و نمیخواهد قبول کند که دیگر اندیشه‌هایش کارساز نیست. ولی او باید بداند که نه امروز بلکه از سال‌ها قبل ناقوس مرگ براش به صدا درآمده و کارش تمام شده است.
آخرین باری که امیر اردشیر، فاتح جام شد لیگ برتر ۹۲ بود.
۷ سال از آخرین باری که عنوان قهرمان را یدک میکشید گذشته است. ۷ سال است که دارد تلاش میکند که یک بار دیگر فریاد من هنوز زنده‌ام سر بدهد.
اما درست در لحظه‌های حساس، در بازی‌های مرگ و زندگی شکست میخورد. مثل پارسال که دقیقه ۹۷ امیدش برای قهرمانی لیگ به دست پاتوسی پرپر شد، یا در نبرد جام حذفی با پرسپولیس سال قبل و استقلال امسال که نتوانست برنده بیرون بیاید.
تیم‌های ژنرال در این چند سال دائما بالانشین بودند، اما بالانشینی بدون بردن جام نه او را سر ذوق می‌آورد و نه صاحبان تیم‌ها را راضی میکرد.
میگویند ژنرال دوگل معتقد بود "کار‌های بزرگ فقط از دست مردان بزرگ بر می‌آید و مردان زمانی بزرگ می‌شوند که بخواهند و اراده کنند.
ژنرال آبی هم در روزگار جوانی‌اش، هم خواست و هم اراده کرد. برای همین بود که بزرگ شد. با یک اراده‌ی آهنین، یک تغییر نسل در استقلال به وجود آورد که هم اولین قهرمانی آبی‌ها را در لیگ به همراه داشت و هم امیر را به نیمکت تیم ملی رساند.
اما در این سال‌های آخر امیر فقط دلش چیز‌های بزرگ میخواست، ولی توانایی انجام کار‌های فوق‌العاده را نداشت.
سرنوشت او هم مثل ژنرال بزرگ فرانسوی بعد از کلی افتخارآفرینی به یک استعفا گره میخورد. استعفایی که برای مارشال دوگل به قیمت تمام شدن زندگی‌اش ختم شد، اما برای امیر امیدواریم که سال‌هایی پر از آرامش را در بر داشته باشد.
انتهای پیام/ی
