به گزارش  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از بیرجند ، اول خروس‌خوان هر روز بعد از اقامه نماز با توکل بر خدا به کوچه و خیابان می‌رود. محل قرار هر روزه‌اش میدان امام حسین(ع) بیرجند و گاهی هم میدان شهید بهشتی است. می‌رود تا در کنار دوستانش به امید کسب رزق برای خانواده روز را سپری کند.

هوا که روشن می‌شود با بیرون آمدن اولین پرتوهای نور خورشید خود را به میدان امام حسین (ع) می‌رساند. برخی از دوستانش آمده‌اند و از دور دستی بر او تکان می‌دهند. تعدادشان زیاد است هر روز کارشان این است که بر سر "گذر" حضور پیدا کنند تا هر کاری که از دست‌شان برآید انجام دهند بلکه در پایان روز بتوانند نانی بر سر سفره خانواده ببرند.

اما این روزها کارگران سرگذر دل پردردی دارند چرکه با شیوع کرونا کار و کاسبی‌ها آنها کساد شده است. کرونا برخی از مشاغل را تحت تأثیر قرار داد و سفره برخی خانواده‌ها را کوچک‌ترکرده است.

بیشتر بخوانید

• با حضور در تجمعات پرخطر، دیگر آمار کرونا در خراسان جنوبی را افزایش ندهیم

وقتی به سراغ کارگرانی می‌رویم که در میدان امام حسین تجمع دارند، مشاهده می‌کنیم تعداد کمی از آنها ماسک دارند. نگاه بر دستانشان که می‌اندازی خسته و زخمی از کار و روزگار است و کیسه‌ای که زیر بغل دارند و تنها لقمه نان و پنیری در آن است که قوت یک روزه آنها بوده و صبحانه، نهار و شام آنها را تشکیل می‌دهد.

در گذشته روزگارشان بهتر بود و کاری برای فعالیت داشتند اما به رسم زمانه در اثر یک اتفاق مانند تعدیل نیرو، آسیب دیدگان از کرونا و غیره از شغل اصلی که در کارخانه و واحد تولیدی بوده جدا شده و در اوضاع و احوالی که سن و سالشان هم در این گیر و دار زمانه خزان شده است بیکار هستند و بیشتر اوقات شرمنده خانواده هستند.

غلامرضا یکی از کارگران سرگذر است که دستانی خسته و زخمی از کار دارد با دیدن خبرنگار سری تکان می‌دهد؛ گویا شرمنده خانواده است.  ۵ فرزند بزرگ دارد اما کسب و کارش در این روزهای کرونایی خوب نیست و سفره خانه‌اش خالی‌تر از هر زمان دیگر است.

این کارگر سر گذر با اشاره به شرایط اقتصادی سال‌های گذشته به خبرنگار ما گفت: روزگاری که جوان بودم توان کار داشتم در یکی از واحدهای تولیدی استان مشغول کار بودم؛ حال که توانی برای کار ندارم به دلیل اینکه بیمه نبودم جزو تعدیلی‌های این واحد تولیدی از کار اخراج شدم و با این سن و سال دیگر کاری برایم نیست و ۶ سال است هر روز صبح به سر گذر می‌‍آیم و تا شب به انتظار کار می‌نشینم به امیدی که خودرویی متوقف شود و برای کارگری مرا ببرد و چه بسا روز‌هایی که روز را به شب رسانده‌ام بدون اینکه کاری پیدا کنم و شب شرمنده و دست خالی به سمت خانه رفته‌ام.

وی معتقد است با آمدن کرونا صحبت‌ها از دادن وام یک میلیون تومانی بود اما صحبتم با آقایان مسئول این است بزرگواران با این یک میلیون تومان چقدر می‌توانم مشکلات و زخم‌های زندگی‌ام را مداوا کنم؟ بیش از پنج ماه است که با کرونا و بیکاری دست و پنجه نرم می‌کنیم و قیمتها هم که روز به روز گران‌تر می‌شود و کسی هم نظارتی ندارد.

کسی به فکر معیشت کارگران نیست؟

صحبت‌مان با "غلامرضا" گل انداخته بود که رفیقش علی‌اصغر هم خود را به ما رساند. او هم ۴ فرزند دارد و در یک خانه مستأجری در یکی از محلات قدیمی شهر زندگی می‌کند. درآمد زیادی ندارد و سفره خانه‌اش از نان خالی است.

علی‌اصغر گلایه دارد که قبلا هفته‌ای چند روز برای کارگری نوبت به او می‌رسید و سر کار بود اما از زمان شیوع کرونا چون کسب و کارها خوابیده است دیگر کسی به کارگر نیاز ندارد و یا خودش کارهایش را انجام می‌دهد الان حدود یک ماه است که کاری پیدا نکرده و اجاره خانه و هزینه‌های زندگی را نمی‌دانم چه طور باید تأمین کنم. مسئولان هم خدا خیرشان دهد فقط وعده و وعید می‌دهند اما همان ضرب المثل "هزار وعده خوبان یکی وفا نکند" برای ما صادق است.

وی افزود: وام یک میلیون تومانی دولت کفاف حداقل هزینه‌های یک هفته‌ای خانواده ۶ نفری را نمی‌کند و نمی‌دانیم آن را به کدام یک از زخم‌های پیکره بی پولی خود بزنیم؟ در این چند ماهه اوضاع بدتر از قبل شده کسی هم نیست به فکر ما باشد و راهی جلو پایمان بگذارد.

این تنها همه مشکلات کارگران نیست چرا که کارگرانی که در واحدهای تولیدی و یا دیگر مکانها مشغول به کار هستند از نحوه پرداخت بیمه بیکاری کارگران متضرر از کرونا هم گلایه دارند.

آن طور که "علی" کارگر یکی از تالارهای بیرجند می‌گوید با قرمزشدن وضعیت بیرجند و تعطیلی تالارها از کار بیکار شده و بنا به گفته دولت در سامانه مربوطه برای بیمه بیکاری کارگران متضرر از کرونا ثبت نام کرده است.

وی افزود: قبل از شیوع کرونا بیش از ۲ میلیون تومان دریافتی داشته است و بیمه‌اش به طور کامل پرداخت شده است، اما حال که بیکار شده و برای دریافت بیمه بیکاری ثبت نام کرده تنها برایش ۵۰۰ هزار تومان واریز کرده‌اند و با این پول تنها می‌تواند بخشی از اجاره خانه را پرداخت کند.

این کارگر جوان بیان کرد: ای کاش به مسئولانی که شعارهایشان گوش فلک را پر کرده است بگویید با این پول چطور باید زنده بمانیم.

یکی دیگر از کارگران هم که مشکل علی را دارد به این موضوع تاکید دارد که مبلغ واریزی کفاف هزینه‌ها را نمی‌کند.

وی گفت: چرا باید برای من کارگر که آسیب دیده از کرونا هستم ۳۰۰  هزار تومان واریز شود حتی از این مبلغ پایین‌تر هم برای برخی کارگران واریز شده است گویا معیار پرداخت‌ها مشخص نیست. مبالغ پرداختی در شرایط فعلی تورم و با افزایش هر روز اجناس در بازار تناسب ندارد.

با گسترش کرونا و تعطیلی بسیاری از صنوف عده زیادی از کارگران بیکار شدند و مسئولان که وعده پرداخت حق بیمه بیکاری به کارگران متضرر از کرونا را دادند پرداخت‌های غیرمعقول باعث گلایه کارگران شده است.

در همین‌باره رئیس هیئت مدیره کانون انجمن‌های صنفی کارگران و استادکاران ساختمانی خراسان جنوبی گفت: از آنجایی که بیمه کارگران ساختمانی توسط خود آنها پرداخت می‌شود شامل طرح تسهیلات مشاغل آسیب دیده از کرونا نمی‌شوند.

حسن علیزاده با بیان اینکه ۱۲ هزار کارگر ساختمانی در استان وجود دارد اظهار داشت: این کارگران در ماه‌های اسفند ۹۸ و فروردین ۹۹ و تقریبا تاکنون فعالیتی نداشته اند و برنامه‌ای برای حمایت از آن‌ها ارائه نشده است.

وی افزود: فعالان این حوزه حتی مشمول بیمه بیکاری هم نمی‌شوند و تنها براساس پیگیری‌های انجام‌شده توانستیم چهار هزار و ۵۰۰ کیسه برنج با همکاری اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی برای استان جذب کنیم و ۳.۵ تن گوشت مرغ نیز با همکاری ستاد اجرایی فرمان امام (ره) برای کارگران ساختمانی بیرجند تامین شد.

رئیس هیئت مدیره کانون انجمن‌های صنفی کارگران و استادکاران ساختمانی خراسان جنوبی تصریح کرد: افرای می‌توانند از بیمه بیکاری استفاده کنند که بیمه‌شده اجباری تأمین اجتماعی باشند و در ایام شیوع کرونا مشغول به کار نباشند که متأسفانه کارگران ساختمانی این شرایط را ندارند و دولت باید تدبیری دیگر برای این قشر زحمتکش بیندیشد.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/ک