به گزارش حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، علی اوجبی مدیر کل کتابهای خطی و نادر سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران گفت: نسخههای ارزشمند از کتابهای سنگی در کتابخانه ملی موجود است و معتقدم کاملترین بانک کتاب سنگی در این سازمان نگهداری میشود.
وی در توضیح تاریخچه چاپ سنگی بیان کرد: در گذشته اگر کتابی میخواست تکثیر شود، کسانی بودند که به عنوان کاتب از روی کتابها رونویسی میکردند و بعد یک خطاط روی سنگ را خطاطی و حکاکی میکرد و به صورت برجسته تراشیده و جوهری و در نهایت روی کاغذ چاپ میشد.
اوجبی ادامه داد: صنعت چاپ از دوران قاجار در ایران شروع شد که کتابهای سنگی قبل از این دوران را میتوان به عنوان نخستین نمونههای چاپی عنوان کرد؛ نسخههای ارزشمند از کتابهای سنگی در کتابخانه ملی موجود است و کاملترین بانک کتاب سنگی در این سازمان وجود دارد.
مدیر کل کتابهای خطی و نادر سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در ادامه صحبتهای خود با اشاره به نسخههای خطی موجود گفت: تنوع در نسخ خطی یکی از ویژگیهای کتابخانه ملی است که توسط اداره کل کتابهای خطی و نادر سازمان حفظ و نگهداری میشود. برخی از کتابخانهها مانند کتابخانه مرعشی نجفی و یا آستان قدس رضوی به شکل تخصصی روی کتب دینی متمرکز هستند، اما کتابخانه ملی ایران، کتابخانه مجلس و یا کتابخانه دانشگاه تهران، از تنوع بسیاری در زمینه نسخ خطی برخوردار هستند.
وی تاکید کرد: در چهار سال گذشته برای دستیابی به نسخ خطی نادر فعالیتهای بسیاری صورت گرفت و علاوه بر تهران، کارشناسان خود را به شهرستانها اعزام کردیم که در طول این مدت نسخههای بی نظیری خریداری شد. به عنوان مثال یک کتاب در حوزه داروشناسی از یک خانواده در تبریز خریداری شد.
اوجبی توضیح داد: این کتاب ۵ جلد است که متعلق به یک پزشک و داروشناس اندلسی به نام ابن سمجون است. یکی از کارشناسان معروف در ترکیه اعلام کرده بود که چهار جلد از این کتاب در نقاط مختلف دنیا شناسایی شده و موفق نشده جلد اول این کتاب را پیدا کند. اما خوشبختانه در اداره کل کتابهای خطی و نادر کتابخانه ملی ایران توانستیم جلد اول این کتاب را که برای قرن ۶ قمری است، با نام «ادویه مفرده» پیدا و خریداری کنیم.
مدیر کل کتابهای خطی و نادر سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران در پایان صحبتهای خود درباره محتوای این کتاب گفت: کتاب «ادویه مفرده» دربرگیرنده دانش پزشکی قرون دور است و مانند یک دایره المعارف بوده و تا مدتها به عنوان یک منبع مورد استفاده قرار میگرفته است.
انتهای پیام/