به گزارش گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، شغل معلمی فراتر از آن است که بتوان در چند جمله ادیبانه و شاعرانه خلاصه شود. شاید این عادت ما باشد که بخواهیم ارزش کار خوبان را با چند واژه هم ردیف بیان کنیم، در حالی که اجر همه خوبی‌ها را نمی‌توان اینگونه عنوان کرد. جمله معروف «معلمی شغل انبیاست» را بار‌ها شنیده ایم و شاید یکی از بهترین جملات برای تعریف حرفه آموزگاران نیز همین باشد. باید همچون پیامبران، انسان را از کودکی و زمانی که سواد خواندن و نوشتن ندارد، تربیت کرده تا رشد کند و در مسیر بالندگی گام بگذارد.

هم اکنون آموزش و پرورش در بسیاری از نقاط جهان از جایگاه والایی برای رشد انسان‌ها برخوردار است. در حقیقت مکانی که آدمی بیاموزد و تربیت شود، زیر ساخت و بنیان‌های یک کشور است و در صورتی که ارزش این محل به هر شکلی تنزل یابد، آینده آن ملت نیز نا معلوم خواهد بود، لذا در اینجا شان آموزگار به عنوان شخصی که باید راه درست زیستن و آموختن را به دانش آموزان تعلیم دهد اهمیت می‌یابد.

همواره به باور برخی از کارشناسان و تحلیل گران حوزه آموزش؛ ناکار آمدی کیفی نظام آموزشی، حاصل بی انگیزه بودن و گزینش نامناسب افراد در جایگاه رفیع معلم است. هر چند همین افراد معتقدند کمیت آموزش و پرورش ایران مطلوب است. اما با وجود همه این تعاریف هستند، آموزگاران با انگیزه و پرتلاشی که برای تربیت کودکان این سرزمین از هیچ کوششی دریغ نمی‌کنند. آنها منتظر دستور‌ها و ابلاغیه‌های ادارات نیستند تا بلکه واکنشی نشان داده و تکانی به خود دهند. برخی از معلمان از مال و هزینه شخصی خود گذشته و برای تعالی جامعه و کودکان محروم از تحصیل کوشش می‌کنند.

تحویل بسته های آموزشی به دانش آموزان مناطق محروم با هزینه شخصی

سید علی حسین چام آموزگار اهل امیدیه با بیان اینکه ۲۷ سال سابقه کار در مناطق صعب العبور را دارد، تنها دلیل رفت و آمد خود در این محله ‌ها را عشق به دانش آموزان دانست و در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: وقتی رضایت محصلان و خانواده شان را از کار خود می‌بینم، خوشحال و خرسندم که در این اوضاع کرونایی همراه آنان هستم.

او افزود: جمعا ۱۰ دانش آموز را تدریس می‌کنم که از این تعداد تنها ۴ نفر مجهز به تلفن همراه هستند و مابقی به گوشی دسترسی ندارند، به همین علت نیز در خانه به وسیله پلاستیک روی دیوار که تخته من شده، تدریس را انجام می‌دهم که همسر یا فرزندم از من فیلم برداری می‌کنند، سپس آن ویدیو را برای محصلان می‌فرستم.

چام در خصوص ۶ دانش آموزی که به تلفن همراه دسترسی ندارند، بیان کرد: وقتی متوجه شدم که ممکن است به درس دیگر محصلان به دلیل نبود گوشی لطمه وارد شود با هزینه شخصی خود بسته‌های آموزشی تهیه کرده و در کافی نت‌ها آنان را چاپ می‌کردم. پس از آن راهی روستا شده و در خانه تحویل دانش آموزان می‌دادم. با این روش بچه‌ها درس‌ها را می‌خوانند و به اینترنت نیاز نیست.

تحویل ماسک و دستکش به همراه بسته‌های آموزشی

این آموزگار اهل امیدیه در ادامه اظهار داشت: پیش از آغاز این کار، به کارشناس آموزش و پرورش مراجعه کرده و پس از تاییدیه او برای رفتن به روستا‌ها با رعایت نکات بهداشتی شروع به تحویل بسته‌ها کردم، اما زمانی که مدیریت آموزش و پرورش امیدیه متوجه شد با بودجه خود هزینه می‌کنم، بسته‌های آموزشی تهیه کرده و در اختیار کلیه مدارس دور افتاده قرار داد تا مدیران و معلمان بسته‌ها را بین دانش آموزان توزیع کنند.

سید علی حسین چام با ذکر این نکته که حالا این روند، تبدیل به یک روال عادی شده تصریح کرد: به همراه بسته‌های آموزشی، ماسک و دستکش نیز به دانش آموزان تحویل می‌دهیم تا حدودی از گسترش ویروس کرونا جلوگیری شود.

سماجت در فراگیری دانش/گوش سپردن به معلم از پشت پنجره

او در پاسخ به این سوال که آیا از کودکی رویای معلم شدن را در سر می‌پرورانده است یا خیر؟ گفت: تا سن ۱۰ سالگی از رفتن به مدرسه محروم بودم و دلیل آن نیز فوت پدرم بود. اما به علت علاقه ام به درس از پشت پنجره تدریس معلمان را گوش می‌دادم و پایه اول دبستان را از همین طریق آموختم.

چام از سماجت خود در خصوص طلب علم می‌گوید که حتی گاهی اوقات وی را از کلاس بیرون رانده، لیکن دوباره باز می‌گشت تا دانش بیاموزد.

این آموزگار اهل امیدیه با اشاره به اینکه یکی از خویشاوندانش که در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران شهید شد او را هنگام گوش دادن به درس دیده، ادامه داد: این شخص از من سوال کرد که آیا علاقه‌ای به تحصیل داری، سپس من را نزد مدیر مدرسه برد و از علاقه من به وی گفت؛ مدیر مدرسه نیز پذیرفت و پس از راستی آزمایی و پرسش از جدول ضرب، تحصیل را از پایه دوم دبستان آغاز کردم.

سید علی حسین چام بیان داشت: سال ۱۳۷۰ خورشیدی آموزش و پرورش استخدامی داشت که من نیز به عنوان آموزگار حق التدریس کار را در شهرستان کنونی رامشیر که پیشتر از توابع رامهرمز بود شروع کردم تا سال ۱۳۷۶ که به صورت رسمی شماره پرسنلی من صادر شد و به منطقه امیدیه انتقال یافتم.

لزوم گزینش افراد مناسب برای شغل معلمی/پرورش نسل با اراده و پر تلاش

فاطیما یکی از دانش آموزان روستایی از شهرستان امیدیه که سید علی حسین چام معلم آنها است به خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان می گوید: آموزگار ما با تلفن همراه، فیلم و فایل می فرستد. هر چند اینترنت روستا کند است ولی از طریق گوشی و تدریس آقای چام به خوبی درس را می آموزیم. البته زمانی هم که در خواندن و فهم درس با مسئله موجه می شویم با معلم تماس گرفته و او نیز به ما پاسخ می دهد.

علی والدین یکی از از دانش آموزان نیز در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، گفت: به لطف معلم روستا فرزند من نیز در فراگیری درس مشکلی ندارد و علی رغم شیوع ویروس کرونا و تعطیلی مدارس از درس ها عقب نمانده است.

امثال چنین آموزگارهایی در نظام آموزشی ایران کم نیستند. معلم هایی که از همه توان خود برای تدریس دانش آموزان استفاده می کنند. لازم است تا قدردان چنین افرادی باشیم و آموزش و پرورش نیز در گزینش اشخاص برای شغل معلمی توجه بیشتری داشته باشد تا نسل های آینده ای پر تلاش، آگاه، با انگیزه و پر انرژی پرورش یابند.

گزارش از ساسان ناصری زاده

انتهای پیام/ن