گِل شِرتَک، درمان سیاهی های خانه های گلی کلاک کهن/حکایت سفری طولانی برای برنج و پرتقال

معصومه تقی خانی، البرز پژوه در گفت و گو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از البرز، گفت: در گذشته مردم در امور زندگی با هم همکاری و همیاری داشتند به خصوص در بین بانوان روستا این همکاری بیشتر به چشم می خورد؛ زیرا مردان روستا برای امرار معاش مجبور بودند از طلوع آفتاب تا غروب آفتاب به خارج از ده بروند و خانم ها در روستا می ماندند تا در کارها به هم کمک و با یکدیگر همکاری کنند.

او افزود: این همکاری در کارهایی از قبیل پخت نان، پاک کردن گندم، آرد کردن، تهیه بلغور گندم و نگهداری دام بود اما در روزهای پایانی سال و فرارسیدن ایام عید نوروز این کمک و همکاری به اوج خود می‌رسید و هر روز به کمک خانواده ها و همسایه ها می‌رفتند و روزهای بعدی نیز همانطور تا نوبت به خود آن ها می رسید، همه بدون احساس خستگی با عشق و شوق فراوان به هم کمک می کردند.

تقی خانی گفت: یکی از کارهای بانوان پختن توتک بود که کمک و یاری زیادی را می طلبید بنابراین به کمک یکدیگر می رفتند و در تهیه خمیر توتک و پخت آن همدیگر را یاری و شیرینی توتک را مهیا می کردند.

او افزود: کار بعدی گِل شِرتَک خانه ها بود که خانم ها با کمک هم گل سفید را از محل گل چال که هنوز هم آثاری از کمی از این منطقه وجود دارد داخل صدها ریخته و به خانه می‌آوردند و با استفاده از جارو گل رقیق شده را به روی دیوار می پاشیدند و رنگ سفیدی به دیوارهای اتاق می زدند.

تقی خانی در ادامه گفت: دو ماه مانده به عید تعدادی از مردان جوان ده برای رفتن به شمال و آوردن برنج و پرتقال و ماهی آماده می‌شدند، آن ها سختی راه  وسفر پرمخاطره را به جان خریده و با الاغ یا اسب و قاطر از راه های پر پیچ و خم حاشیه رودخانه کرج-چالوس، خود را به شهرهای شمالی رسانده و برای شاد شدن مردم به اندازه توان خود برنج و ماهی و پرتقال می آوردند و بعد آن چه که با خود آورده بودند را بین اقوام و فامیل خود تقسیم می کردند.

انتهای پیام/د.خ