به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، " کُلبیج " درست مربوط به زمان‌هایی است که در آشپزخانه هیچ بانویی خبری از گاز فردار، همزن برقی و لوازمی از این دست نبود، تنها همان خلاقیت‌های کدبانو گری بود که زنان را به درهم آمیختن عطر و طعم و خلق خوردنی‌های لذت بخشی سوق می‌داد.

" کُلبیج " در گویش مردمان این خطه به معنای یک تابه و یا قالب برای پختن مواد این کیک یا هر غدایی است، اما در مورد این کیک سنتی، بخش راحت ماجرا آنجاست که برای تهیه این به اصطلاح کیک، دیگر نیازی به تجهیزات و فوت فن‌های مختلف کیک پزی‌های مرسوم امروزی نیست.

کل مواد لازم را با هم و بدون اصول و ترتیب خاص به یکباره با هم مخلوط، و آنگاه مایع غلیظ بدست آمده را در داخل ماهیتابه روان می‌کنیم و در ادامه در انتظار آماده شدن، عطر دل انگیز و رنگ طلایی " کُلبیج " می‌مانیم.

" کُلبیج " در گذشته میان وعده‌ای دلچسب برای روز‌های نشاکاری برنج مردمان این منطقه هم بود، یک خوردنی که برای وقت استراحت زنان نشاکار در زمین‌های شالیکاری تعریف شده بود، در روز‌های خاص نشاکاری به این خوردنی خوش عطر و طعم "توم سری" هم می‌گفتند.

"توم "همان نشا و بذر سبز شده برنج بود، قدیم‌ها برای پخت این کیک سنتی از روز قبل برنج نیم دانه محلی را در آب می‌خیساندند، سپس ان را روی یک پارچه تمیز خشک، و بعد برنج خشک شده را روی ظرفی سفالی به نام نمکار با دست و سنگی گرد می‌سابیدن، سابیدن برنج تا آنجا پیش می‌رفت که برنجی پودر شده با دانه‌هایی بسیار ریز بدست می‌امد.

قدیمی‌ها این مخلوط را با دست بهم می‌زدند و معتقد بودند یک راز اصلی خوش طعم شدن این کیک خانگی، همین با دست بهم زدن است، زمانی که مواد کیک شکل غلیظی به خود گرفت ان را توی تابه از پیش داغ شده می‌ریختند و بعد از پخت دو طرف آن، برای شیرین شدن روی آن قند سابیده شده می‌ریختند.

گفته می‌شود عده‌ای هم برای شیرین شدن این کیک به آن دوشاب یا همان شیره خرمالو نیز اضافه می‌کردند.

اما امروزه این دستور پخت نیز مانند هر چیز دیگری کمی دچار تغییر شده، اما در عین حال از طعم و مزه آن چیزی کم نشده است، و می‌توان روی عطر و طعم دستور جدید هم حساب باز کرد.

مواد لازم " کُلبیج "

آرد برنج ۲ لیوان، ارد گندم یک لیوان، شکر یک لیوان سر خالی، تخم مرغ ۳ تا ۴ عدد، زعفران آب شده یک قاشق غذاخوری، ماست یک لیوان، جوش شیرین یک قاشق مرباخوری سر پر، پکینیگ پودر یک قاشق غذاخوری، گلاب نصف لیوان، خامه یک قاشق غذاخوری، سس مایونز یک قاشق غذا خوری (برای پوک شدن) کمی نمک و مقداری پودر قند برای تزیین روی " کُلبیج ".

تخم مرغ‌ها را در ظرفی می‌شکنید، بعد بهم زدن تخم مرغ‌ها مابقی مواد اعم از ماست، روغن، شکر، آرد و را در ادامه کم کم به سایر افزودنی‌ها اضافه می‌کنید، بهتر است برای لطیف‌تر شدن " کُلبیج " باید یک ساعت به مواد استراحت بدهید.

بعد از آن، مقدار کافی از مواد را در تابه‌ای که از قبل داغ شده می‌ریزیم، شعله گاز را روی درجه متوسط رو به کم قرار می‌دهیم، هر زمان که یک طرف " کُلبیج " طلایی رنگ شد، یعنی کیک سنتی رامسری‌ها همانی شده است که انتظارش را داشتیم، حالا آن را به طرف دیگر بر می‌گردانیم تا سمت دیگر ان نیز طلایی شود.

بعد از پخت دو طرف " کُلبیج " هنوز کارمان تمام نشده، حالا وقت ان است که روی آن را با پودر قند تزیین و با چای میل شود.

عده‌ای هم به مواد این کیک مقداری رازیانه پودر شده هم اضافه می‌کنند تا عطر و طعم خوبی نیز به آن بدهند.

منبع: ایرنا

انتهای پیام/