به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، به موجب قانون هرکس برای بار اول به علت ارتکاب جرمی به مجازات حبس محکوم و نصف مجازات را گذرانده باشد دادگاه صادرکننده دادنامه محکومیت قطعی میتواند در صورت وجود شرایط زیر حکم به آزادی مشروط صادر نماید:
١- هرگاه در مدت اجرای مجازات مستمراً حسن اخلاق نشان داده شده باشد و مراتب مورد تائید رئیس زندان محل گذران محکومیت و قاضی ناظر زندان دادسرای نظامی محل قرار گیرد.
٢- هرگاه از اوضاع و احوال محکوم پیش بینی شود که پس از آزادی، دیگر مرتکب جرمی نخواهد شد.
٣- هرگاه تا آنجا که استطاعت دارد ضرر و زیانی که مورد حکم دادگاه یا مورد موافقت مدعی خصوصی واقع شده بپردازد یا قرار پرداخت آن را بدهد و در مجازات حبس توام با جزای نقدی مبلغ مزبور را بپردازد یا با موافقت رئیس حوزه قضایی ترتیبی برای پرداخت داده شده باشد.
دادگاه ترتیبات و شرایطی را که فرد محکوم باید در مدت آزادی مشروط رعایت کند از قبیل: سکونت درمحل معین یا خودداری از اشتغال به شغل خاص یا معرفی نوبهای خود به مراکز تعیین شده و امثال آن در متن حکم قید میکند که در صورت تخلف وی از شرایط مذکور یا ارتکاب جرم مجدد بقیه محکومیت وی به حکم دادگاه صادرکننده حکم به اجرا درآید.
صدور حکم آزادی مشروط منوط به پیشنهاد سازمان زندانها و تایید دادستان نظامی یا دادیار ناظرزندان دادسرای نظامی خواهد بود.
مدت آزادی مشروط بنا به تشخیص دادگاه کمتر از یکسال و زیادتر از پنج سال نخواهد بود.
سابقه محکومیتهای کیفری به مجازاتهای غیر از حبس مانند جزای نقدی و شلاق و اضافه خدمت مانع پذیرش تقاضای آزادی مشروط نیست.
قانون گذار آزادی مشروط را منحصراً برای کسی در نظر گرفته است که به حبس محکوم شده باشد نه محکومین به سایر مجازاتها؛ بنابراین کسی که به موجب حکم قطعی دادگاه به پرداخت جزای نقدی محکوم شود و آن را نپردازد و یا مالی از او بدست نیاید و بازداشت شود، از شمول مقررات آزادی مشروط خارج است
اگر کسی برای بار دوم به علت ارتکاب جرم به مجازات حبس محکوم شود و لو اینکه مجازات حبس بار اول در مورد وی مُعَلّق شده باشد نمیتواند از مقررات آزادی مشروط استفاده نمایند.
حبس ابد مادام العمر است و مقید به مدت معین نمیباشد؛ بنابراین در مورد محکومین به حبس ابد آزادی مشروط متصور نمیباشد.
منبع: میزان
انتهای پیام/