به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، نیروی دریایی در تمام دنیا به عنوان بازوی محوری هر کشور برای حفظ منافع در آب‌های سرزمینی و فرا سرزمینی محسوب می‌شود و از این رو همواره نیرویی تجهیزات محور است که به سلاح‌های به‌روز نیاز دارد.

نیروی دریایی راهبردی ارتش جمهوری اسلامی ایران یکی از حساس‌ترین نیرو‌های مسلح کشور است. این نیرو در زمان آغاز جنگ تحمیلی و تنها پس از گذشت ۶۷ روز پس از شروع جنگ، سه عملیات بزرگ دریایی انجام داد و توانست نیروی دریایی عراق را منهدم و دو سکوی نفتی البکر و الامیه را نابود کند. عملیات مروارید که در ۷ آذر سال ۵۹ صورت گرفت نقطه عطفی در تاریخ عملیات‌های دریایی بود که این نیرو تنها با در اختیار داشتن ۱۲ فروند از موشک‌های هارپون توانست کمر نیروی دریای عراق را با انهدام پنج فروند ناوشکن و یک فروند هواپیمای میگ ۲۳ به طور کامل بشکند.

نیروی دریایی ارتش برای تحقق ماموریت‌های داخلی و بین‌المللی و از سویی دیگر هم تامین امنیت خلیج فارس و تنگه هرمز نیاز به تجهیزات و تسلیحات بومی دارد که در هنگام نیاز به صورت خودکفا و بومی از آن‌ها استفاده کند.

هواناوها و یا هاورکرافت‌ها یکی از انواع تسلیحاتی هستند که برای نیروی دریایی کشورمان بسیار اهمیت دارد و از همین رو نیز وزارت دفاع و مجموعه صنایع دریایی با توجه ویژه به ساخت هواناوها وارد این میدان شده است.

هواناو یونس

هواناو‌ها شناور‌هایی دوزیست هستند که برای حرکت بر روی لایه‌ای از هوا معلق بوده و می‌توانند بر سطوح مختلف مانند خشکی، دریا، باتلاق، مرداب و برف حرکت کنند و در فعالیت‌هایی چون انواع عملیات‌ها، گشت‌زنی‌ها، نجات، مسافربری و لجستیک مورد استفاده قرار گیرند، هواناو‌ها قادر هستند در محل‌هایی که خیلی از شناور‌های دریایی توان حضور ندارند به راحتی از آب وارد خشکی شده یا از خشکی بر روی دریا و مرداب رفته و به انجام ماموریت بپردازند.

همین ویژگی‌های مهم باعث شد تا جوانان انقلابی در دوران دفاع مقدس اولین هواناو ایرانی را بسازند؛ در آن دوران احساس نیاز شدید رزمندگان اسلام برای عبور از موانع طبیعی و باتلاق‌ها و نیزار‌های جنوب کشور، اولین اندیشه طراحی و ساخت هواناو در رده متوسط توسط متخصصان داخلی صنعت نظامی را شکل داد.

با این رویکرد نخستین هواناو ایران به صورت آزمایشی در دوران دفاع مقدس ساخته و آزمایش‌های میدانی آن در دریاچه مهارلو انجام گرفت که نتایج امیدوارکننده‌ای در پی داشت و بدین ترتیب نخستین هواناو ایران در پژوهشکده اثرسطحی فارس طراحی و با نام یونس ۱۰ به بهره‌برداری رسید.

یونس ۱۰؛ نقطه آغاز ساخت هواناوهای بومی در ایران

پس از یونس ۱۰ جوانان با همت و پشتکار، یونس ۲۱ با قابلیت حمل حدود ۲۰ نفر را به سرانجام رساندند و در ادامه فکر ساخت نمونه‌های کوچک‌تر که دارای سرعت و کارایی بسیار مطلوب‌تری بودند، مطرح شد که منجر به تولید یونس ۱ شد که می‌توانست با سرعت بالای خود ۲ نفر را حمل کند، اما این پایان راه نبود؛ در ادامه این راه یونس ۲ با ظرفیت حمل چهار نفر و یونس ۶ با ظرفیت شش نفر ساخته شد.

اما به جرات می‌توان گفت که اوج طراحی در این خانواده ساخت هواناو یونس ۲۲ با قابلیت حمل هجده نفر بود که به سفارش نیروی دریایی سپاه پاسداران طراحی شد، نکته مهم در ساخت یونس ۲۲ این است که کل سامانه‌ها و زیرسامانه‌های آن در کشور توسط متخصصین داخلی پژوهشکده هوا و دریای شیراز ساخته شده است.

مشخصات فنی

تمامی قسمت‌های هواناو یونس از کوچک‌ترین قسمت تا تمهیدات افزایش سرعت و افزایش میزان باربری بومی بوده و همین موضوع باعث شده تا در عین پیشرفتگی، کم‌ترین هزینه برای تولید این هواناو صرف شود که نوعی کمک به اقتصاد کشور است، چرا که نمونه‌های مشابه این شناور در خارج ایران با صرف هزینه‌های گزافی ساخته می‌شوند، به طور مثال انگلستان در حال حاضر یک شناور کار کرده با همین ویژگی‌ها و تناژ را به قیمت دویست و پنجاه هزار پوند می‌فروشد در حالی که یونس ایرانی با نصف این بها ساخته می‌شود.

هواناو یونس برای حرکت از موتور دیزلی خاصی به نام دوتیس هوا خنک بهره می‌برد که این موضوع باعث شده تا هزینه کمتری برای تامین سوخت این شناور صرف شود، در حالی که برای سایر هواناو‌ها از موتور GP ۴ استفاده می‌شود که هزینه سنگینی برای نگه‌داری ایجاد می‌کند.

از طرف دیگر در ساخت یونس از ماده کامپوزیت استفاده شده که ماندگاری، طول عمر و استحکام این شناور را افزایش داده و در کنار این موضوع، باعث شده تا یونس ایرانی وزن خیلی کمی داشته و بسیار سبک باشد و در انجام ماموریت‌ها با سرعت بالایی عمل کند، گواه این موضوع نقش بی‌بدیل این شناور در عملیات شکست حصر آبادان بود، نکته جالب این است که متخصصان ایرانی از ماده‌ای در ساخت هواناو ایرانی استفاده کرده‌اند که در ساخت بالگرد و هواپیما استفاده می‌شود.

هواناو تندر

تندر ایرانی با وزن حدود ۱۱ تن، طول نزدیک به ۱۷ متر، عرض تقریبی ۸ متر و ارتفاع بیش از ۶ متر قادر است با سرعتی بیش از ۹۰ کیلومتر بر ساعت پیش برود و بردی در حدود ۲۷۰ کیلومتر دارد؛ این هواناو بومی می‌تواند حدود ۶۰ تفنگ‌دار دریایی را با خود حمل و در ساحل پیاده کند.

نباید فراموش کرد که مأموریت اصلی یک هواناو حمل‌ونقل واحد‌های تفنگ‌دار دریایی در جریان یک تهاجم آبی- خاکی است چرا که سرعت بسیار بیشتری نسبت به کشتی‌ها دارند و می‌توانند به راحتی روی ساحل ماموریت خود را ادامه دهند، اما در این میان یک نکته را باید دید که آن هم پشتیبانی هواناو از نیرو‌های پیاده است، نیرو‌ها پس از پیاده شدن از وسیله تا موضع‌گیری درست توان مقابله آنچنانی با تهدیدات ندارند، از این رو با نصب راکت‌انداز‌ها، هواناو‌ها می‌توانند آتش‌پشتیبانی لازم را ایجاد کنند که این مهم در تندر ایرانی دیده شده است.

تندر علاوه بر توان شلیک راکت‌های ساخت داخل از قابلیت شناسایی بالایی هم برخودار است، چرا که به همت جوانان انقلابی وزارت دفاع این هواناو قادر است عنوان پهپاد را از روی خود به پرواز درآورد و وارد فرآیند شناسایی تا تهاجمی شود، جمهوری اسلامی ایران در حال حاضر از نظر پهپادی واحد‌های بسیار گوناگونی در زمینه شناسایی، جنگال و رزمی در اختیار دارد که اضافه شدن این پرنده‌ها به واحد‌های شناور مثل هواناو‌ها توان بسیار خوبی را در اختیار نیرو‌های عمل‌کننده قرار می‌دهد.

هواناو تندر؛ ویژگی‌های تاکتیکی با دانش بومی

تصور اینکه هواناو‌های ایرانی به پهپاد‌هایی با قابلیت انجام عملیات‌هایی، چون جنگال و حمل مواد منفجره یا موشک برای ضربه زدن به دشمن مجهز شده‌اند؛ این وسیله را به یک شناور مدرن و مجهز برای دفاع از مرز‌های ایران و پاسخ دادن به حماقت دشمنان مبدل می‌سازد.

از طرف دیگر تندر به موشک کروز مسلح شده که این موضوع هواناو ایرانی را به سلاحی مرگبار تبدیل می‌کند، این موشک به نوعی یکی از بهترین سلاح‌های مقابله با دشمن در نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران به حساب می‌آید؛ نکته جالب این است که می‌توان موشک را با رادار موجی میلی‌متری که بر بالای هواناو نصب شده هدایت کرد که از این رو برد آن هم افزایش خواهد یافت؛ البته همه خوب می‌دانند که موشک‌های کروز پس از شلیک برای هدایت از فناوری هدایت مادون قرمز و تلویزیونی استفاده می‌کند، اما ترکیب دقت و سرعت بالای این موشک با سرعت و قابلیت جابه‌جایی هواناو پس از شلیک کابوسی بزرگ را برای هر دشمن ایجاده کرده است.

یکی دیگر از ویژگی‌های هواناو ایرانی تندر توان استتار بالا است، هواناو‌ها برای انجام ماموریت در ساحل و خشکی ساخته شده‌اند و اگر نگاهی به خطوط سواحلی ایران بیندازیم متوجه وجود مکان‌های بسیار زیاد می‌شویم که به تندر امکان اختفاء را می‎دهد تا یک پلتفورم مناسب برای انجام عملیات‌های غافلگیرانه بر علیه شناور‌های متخاصم باشد؛ در حقیقت تندر قادر است از هر نقطه‌ای برای چند لحظه کوتاه خارج شده و اقدام به شلیک انواع تسلیحات خود، چون موشک کروز کند؛ به همین خاطر هواناو بومی ایران وسیله بسیار مناسب برای انجام تاکتیک‌های نبرد نامتقارن است.

انتهای پیام/