به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از کرمان ، استان کرمان با داشتن ۲۳ شهرستان یکی از پهناورترین استان‌های ایران محسوب می‌شود که از این تعداد،  ۷ شهرستان در جنوب این استان قرار دارند و شهرستان منوجان یکی از این هفت شهرستان است.

موسی ابراهیمی رییس میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی پنج شهرستان جنوبی گفت: منوجان یا مینوجهان، منوقان، منوگان و منوجون نام‌هایی است که در کتاب‌های مورخان ذکر شده و به مرور زمان به نام منوجان ختم شده است.

او با بیان اینکه شهرستان منوجان در ف‍اص‍ل‍ه ۴۰۰ کی‍ل‍وم‍ت‍ری ج‍ن‍وب غربی کرمان، ۱۵۵ کیلومتری جنوب جیرفت و ۱۳۰ کیلومتری شرق بندرعباس ق‍رار گ‍رف‍ت‍ه است، افزود: منوجان از جنوب و غرب با شهرستان‌های رودان استان هرمزگان، از شمال و شرق با شهرستان کهنوج و از جنوب با شهرستان قلعه گنج هم جوار است.

ابراهیمی با بیان اینکه از نظر تقسیمات کشوری، این شهرستان دارای دو بخش مرکزی و آسمینون (نودژ) است که مجموعا ۱۰۸ روستا و آبادی دارد، تصریح کرد: با توجه به نزدیکی این شهرستان به دریا، آب وهوای آن عمدتا گرمسیری و مرطوب با رطوبت ۵۹ تا ۶۰ درصد است.

منوجان قطب اقتصادی کشاورزی

شهرستان منوجان دارای دو اقلیم متفاوت است به طوری که تابستان، دما در برخی مناطق این شهرستان به بیش از ۵۰ درجه سانتیگراد می‌رسد و در مناطقی مانند: گشمیران و کندر، مردم از هوایی معتدل و خنک با طبیعتی چشم نواز بهره می‌برند.

حاصلخیز بودن خاک، وجود مزارع متعدد و تنوع آب و هوایی، منوجان را به قطب اقتصادی کشاورزی تبدیل کرده است.

وجود آب و هوا و شرایط اقلیمی متنوع، موجب شده ده‌ها نوع محصول از جمله: سیب زمینی، پیاز، گوجه، بادمجان، فلفل، ذرت، گندم، خیار سبز، هندوانه، خیار و گرمک در این شهرستان کشت شود. این شهرستان از لحاظ تولید اکثر محصولات کشاورزی در رتبه‌های بالای کشوری قرار دارد.

در شهرستان منوجان، می‌توان با اقوام گوناگونی که به لهجه‌های مختلف تکلم می‌کنند و دارای آداب و رسوم خاص خود هستند، آشنا شد.

این شهرستان دارای ۷۰ هزار نفر جمعیت است که مردمان آن به میهمان نوازی شهرت دارند و با داشتن دو مذهب شیعه و سنی در کنار هم با اتحاد و برادری زندگی می‌کنند.

روستای گردشگری کندر، قلعه تاریخی کلات، زیارت فضل بن عباس (ع)، زیارت بی بی طیبه (نودژ)، باغ روضه ارم، زیارت بی بی مریم، شاه اشرف، ارتفاعات معادن فاریاب، ارتفاعات تیآب و بسیاری از مناطق زیبا و چشم نواز از جمله مناطق گردشگری این منطقه محسوب می شوند.

بارگاه امامزاده فضل ابن عباس (ع)

بارگاه امامزاده فضل ابن عباس در ۲۰ کیلومتری شمال شرقی منوجان و ۱۶ کیلومتری روستای چاه حسن( دشت عباس) شهرستان منوجان، هر روز شاهد حضور مشتاقان زیادی به خصوص روز‌های پنجشنبه و جمعه است.

وجود طبیعت و آب و هوای بسیار زیبا به خصوص در فصل زمستان و بهار و مهیا کردن امکانات رفاهی در این مکان متبرک، زمینه‌ای را فراهم کرده تا مسافران علاوه بر زیارت، سیاحتی را هم تجربه کنند.

قلعه تاریخی کلات

ازجمله جاذبه‌های تاریخی و گردشگری شهرستان منوجان، قلعه تاریخی کلات هست که در مرکز شهر منوجان واقع شده است.گرچه برخی قدمت این قلعه را متعلق به عهد ساسانی می‌دانند؛ اما به نظر می‌رسد، معمار قلعه‌های بم، کهنوج و منوجان یک نفر بوده است و با توجه به حفاری‌ها و اشیای کشف شده از سوی باستان شناسان، عده‌ای معتقدند که این قلعه بسیار قدیمی‌تر هست و متعلق به دوران ماقبل تاریخ است.

با تحقیق بر روی سفال‌های کشف شده در این منطقه این طور بر می‌آید، افرادی از اوایل اسلام تا قرن‌های ۷ و ۸ هجری در این قلعه زندگی می‌کرده اند.

قلعه منوجان، گنجینه‌ای کامل از ادوار مختلف در سده‌های نخست اسلامی، دوره سلجوقی، ایلخانی، تیموری تا دوره صفویه و پس از آن است که نشان از تاریخ کهن این شهر است.

هرچند مردم، شهرستان منوجان را با قلعه تاریخی آن می‌شناسند؛ اما منوجان مناطق گردشگری بسیار زیادی دارد که عبارتند از:

روستای خسروآباد

روستای خسروآباد با فاصله شش کیلومتری از مرکز شهر با طبیعت زیبا، یکی از جاذبه‌های گردشگری و تفریحی منوجان است.

روستای کندر بخش آسمینون

روستای کندر، روستای بسیار زیبا با طبیعتی بکر و جذاب در بخش آسمینون منوجان قرار دارد و از نظر موقعیت جغرافیایی به صورت طولی در دو طرف رودخانه‌ای به نام کندر واقع شده که از نزدیکی‌های دهکهان و قسمتی از رودخانه نازدشت سرچشمه می‌گیرد.

راه‌های ورودی به کندر از طریق بندرعباس به رودان دوراهی نودژ- بجگان و راه ورودی دیگر آن از طریق کهنوج و نازدشت است.

باغ زیبای روضه ارم

از دیگرمکان‌های دیدنی منوجان، باغ روضه ارم است که در فاصله سه کیلومتری مرکز شهر منوجان در منطقه‌ای کوهستانی و خوش آب و هوا واقع شده است.

این باغ پوشیده از درختان قدیمی و تنومندی، همچون انبه، جم، نخل‌های خرما، پرتقال، لیموترش و نارنگی است.

چشمه‌سار‌های جاری، نهر‌های آب با صدای شرشر دلنواز، آواز پرندگان، درختان سر به فلک کشیده، سایه‌سار‌های باصفا، کرانه آبی آسمان، ارتفاعات صخره‌ای در کنار هوایی دلپذیر و مطبوع همه و همه، مناظر بسیار دلنشینی است که به چشم می خورد.

باغ روضه ارم که در فصل بهار دلنشین و دلربا است، تا پیش از شیوع کرونا، مرکز جذب مردم محلی و گردشگران داخلی و خارجی در فصل‌های بهار و تابستان بوده است.

بند آبخیزداری کندر طول

بند آبخیزداری کندر طول که در فاصله سه کیلومتری مرکز شهر منوجان قرار دارد، دارای طبیعتی زیبا، شامل: درختان دست کاشت وخودرو است و در رودخانه پایین دست این بند، آب‌هایی جریان دارد که زیبایی منطقه را دوچندان کرده است.

تماشای گذر عمر در کنار رودخانه‌های منوجان

شهرستان منوجان به وسیله رودخانه‌های سی سواری، رودخانه تنگه نائییز، رودخانه چاه سنگ، رودخانه چرکهران، تیئاب احاطه شده که مهم‌ترین این رودخانه‌ها سی سواری است.

رودخانه سی سواری که در آبادی بلبل آباد واقع شده، رودی است که خاطره‌های زیادی برای مردم منطقه دارد. بنا به گفته مردم منطقه در زمان‌های بسیار دور، سی سوار که قصد عبور از این رودخانه را داشتند، اسیر این رودخانه می‌شوند و از آن به بعد این رودخانه به این نام معروف شده است.

از دیگر رودخانه‌های این منطقه می‌توان به رودخانه دی گورون، رودخانه کل چاک در آبادی دورکان، رودخانه دستگرد، رودخانه سینگون، رودخانه بارگاهی، رودخانه تنگ نائیز، رودخانه شهلکان، رودخانه سینوگان در آبادی بنک و رودخانه دورودن اشاره کرد.

سوغات شهر منوجان

در شهرستان منوجان به دلیل اقلیم جغرافیایی، محصولاتی همچون خرما، پرتقال، لیموترش و شیرین و مرکبات کشت می‌شود که سوغات این شهر به شمار می‌آیند.

در این منطقه، هنر حصیر بافی رونق فراوانی دارد و ظرف‌ها و اشیای حصیری به وسیله زنان و مردان این منطقه از برگ درختان خرما و درختچه داز بافته می‌شود. در این شهر اشیای حصیری دست بافتی نیز از کاموا خوس و گلابتون تولید می‌شود.

غذا‌های خوشمزه محلی

یاوو فلفل و یاو سیرک از جمله غذا‌های محلی این منطقه است که ترکیبات آن سیر، فلفل، آب، زرد چوبه، ادویه جات و گردو است که علاقه مندان زیادی دارد.

شلک یا جازک، غذای مورد استفاده همه‌ی مردم جنوب، سبزی خوردنی است که پس از چیدن با ادویه جات، پخته می‌شود.

پیمابریز غذای محلی دیگری است که با ماست، روغن، زردچوبه و پیازی که قبلا تفت داده شده، مخلوط و آماده خوردن می‌شود.

چنگال (چنگ مال) یا خرما بریز، حلوای خرمایی، مستوک و دوشاب از دیگر خوراکی‌های محلی جنوب هستند که مواد اولیه آن ها، خرما، آرد، روغن کنجد، گردو، زیره، رازیانه و آویشن است.

گزارش از طالب گل افشان

انتهای پیام/م