در وعده‌های غذایی با میل و اشتها غذا بخورید، زیرا تفکر شما در هضم و جذب غذا بسیار مؤثرخواهد بود.

به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، تحقیقات نشان داده است کسانی که غذا را با لذت و اشتها می‌خورند راحت تر می‌توانند آن را هضم کنند. اما کسانی که  هنگام  غذا خوردن استرس چاقی می‌گیرند بیشتر مواد را در بافت های بدن خود ذخیره کرده و چاق تر می شوند.

مواد غذایی اشتهاآور

هنگام هضم، غذا به اجزای کوچکتری تجزیه می‌شود و در این صورت  بدن می‌تواند بهره‌ کاملی از انرژی و مواد مغذی موجود در غذا را ببرد. غذا‌های متفاوت به شیوه‌های مختلفی تجزیه می‌شوند و سرعت تجزیه‌ هرکدام هم با یکدیگر فرق می‌کند. سرعت هضم بیش از همه بستگی به سازوکار طبیعی بدن دارد، اما کار‌هایی است که می‌توانید انجام دهید تا سرعت و کیفیت گوارش غذا در بدن‌تان افزایش پیدا کند.


بیشتر بخوانید: همه چیز درباره بی‌اشتهایی عصبی + راه‌حل های طب سنتی برای افزایش اشتها


اگر غذا با میل و اشتها خورده شود و فرد از خوردن غذا لذت ببرد، معده هم بهتر آن را در خود جای می‌دهد، می‌فشارد و هضم می‌کند. سوء‌ هضم به‌دلیل لذت‌ نبردن از غذا است زیرا معده غذایی را که شخص از روی بی‌میلی مصرف کند و از آن لذت نبرد،  نمی تواند به خوبی هضم کند.  هنگام خوردن، اگر ۲ نوع غذا وجود داشته باشد فرد باید نوعی  را مصرف کند که ارزش غذایی بالاتری داشته و بدن از آن سود بیشتری می‌برد. مصرف مواد  غذایی که خون مناسب تولید می‌کنند ضرورت دارد. غذاها و خوراکی‌های لطیف مانند آبگوشت، زرده تخم‌مرغ عسلی، سیب، انار  برای افراد سود بیشتری دارد.

مواد غذایی اشتهاآور

روش هایی برای افزایش اشتها

فردی که دچار کمبود یا فقدان اشتهاست، خیلی کمتر از حالت معمول غذا می خورد.کمی اشتها معمولا به دلیل هضم کم مواد غذایی است. با جویدن طولانی غذا و نوشیدن مایعات سرد این حالت بدتر می شود. گاهی اوقات اکاهش اشتها به دلیل عوامل روحی است. عمل هضم به دلیل نفخ و گاز معده، کاهش حس چشایی و تنفس بد کاهش می یابد که معمولاً باعث کمبود انرژی مورد نیاز بدن می شود.

سعی کنید هرروز ۳ وعده غذایی کامل و ۳ میان وعده داشته باشید. برای افزایش هضم غذا و اشتها، می توانید یک وعده را مصرف نکنید تا برای خوردن وعده بعدی، اشتهای بیشتری داشته باشید.

مواد غذایی اشتهاآور

 سعی کنید وعده های غذایی خود را در زمان های معینی مصرف کنید؛ یعنی برنامه غذایی مشخص و سر ساعت داشته باشید. صبحانه را در ساعت ۷ صبح ، ناهار ساعت ۱۲ و شام  ساعت ۷ شب، همچنین اگر اشتهای شما برای صرف وعده اصلی کاهش نمی یابد ، می توانید دو میان وعده ، یکی در ساعت ۱۰ صبح و دیگری  ساعت ۴ بعد از ظهر و نیز قبل از خواب میل کنید.  تا جایی که می توانید، غذا بخورید. با اشتهای زیاد غذا بخورید، زیرا تفکر شما در هضم و جذب غذا بسیار مؤثرخواهد بود.


بیشتر بخوانید: غذاهایی که اشتها را کور می‌کنند


به غذا به عنوان بخشی از درمان بیماری خود نگاه کنید؛ یعنی نگوئید میل ندارم.  حتما صبحانه را جز اصلی ترین وعده غذایی خود قرار دهید.  غذاهای خوشمزه را با فاصله زمانی کم و هر بار به مقدار کم مصرف کنید. غذا را سرد یا با دمای معمولی بخورید تا طعم و بوی آن را کاهش دهد. کاری کنید زمان صرف غذا دلپذیر و خوشایند باشد. حتما غذا سر سفره و همراه خانواده صرف شود زیرا به اشتها کمک خواهد کرد.  بعد از تمام شدن غذا، آب و سایر نوشیدنی ها را بنوشید، زیرا نوشیدن مایعات در موقع صرف غذا باعث می شود خیلی زود احساس سیری کنید. قبل از صرف غذا  یک ساعت ورزش کنید البته  سنگین نباشد.

درمان‌های خانگی برای درمان کاهش اشتها

اگر اشتهای شما کاهش پیدا کرده می‌توانید با روش‌های خانگی آن را درمان کنید برای این منظور مقداری زنجبیل تازه را خرد کرده مقداری آب لیمو ترش و نمک به آن اضافه کنید و آن را دم کرده و میل نمایید.

یا هل، دارچین و برگ بوی خشک را له کرده و به مقدار مساوی با هم مخلوط کنید و روزانه یک قاشق مرباخوری از این مخلوط را بخورید.

همچنین می‌توانید پودر فلفل سیاه، پودر زنجبیل خشک و شکر را با عسل مخلوط کنید و به صورت گلوله در آورید. برای مدتی این مخلوط را در دهان نگه دارید که بی اشتهایی شما را تسکین خواهد داد.

خوردن انا با نمک و فلفل سیاه هم می‌تواند بی اشتهایی را درمان کند. همچنین می‌توانید مقداری نمک و پودر زیره سبز را روی آناناس بریزید و آن را بخورید.

مواد غذایی اشتهاآور

اگر بعد از یک هفته، با وجود انجام روش های بالا، اشتهای شما افزایش نیافت، حتما به پزشک مراجعه کنید زیرا کاهش اشتها می تواند علامت یک بیماری جدی تری باشد.

اگر هر یک از علائم زیر را مشاهده کردید حتما به پزشک  اطلاع دهید؛ نخوردن غذا به مدت یک روز یا بیشتر، کاهش وزن به میزان ۵/۲ کیلو گرم یا بیشتر، احساس درد هنگام غذا خوردن، ادرار نکردن به مدت یک روز کامل، مدفوع نکردن به مدت دو روز یا بیشتر، ادرار با فاصله زمانی غیر متناوب، همراه با بو یا سوزش و زرد رنگ،  داشتن حالت تهوع بیش از ۲۴ ساعت است.

انتهای پیام/

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.
آخرین اخبار