محسن محسنی نسب تهیه‌کننده و کارگردان سینما درباره ورشکستگی سینمای ایران در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: سینمای ایران ورشکسته است چرا که دیگر سینمای مستقل وجود ندارد یعنی بسیاری از ارتزاق کنندگان سینما، محو شده اند و برخی افراد هم به عنوان شغل دوم حضور دارند. البته کسانی که به عنوان شغل اول فعالیت می‌کنند، به باند و دسته‌ای وصل هستند.

سینما از سبد اوقات فراغت جامعه خارج شده است

کارگردان «یاس‌های وحشی» افزود: جمعیت هفت هزار نفری سینمای ایران قاعدتا نمی‌توانند از طریق سینما ارتزاق کند پس سینمای ایران ورشکسته است. دلیل اصلی این است که مردم دیگر به سینما به عنوان تفریح و عنصری که اوقات فراغت خود را پر کند، نگاه نمی‌کنند. یعنی سینما از سبد اوقات فراغت جامعه خارج شده است، این آمار و ارقام دروغینی هم که مسئولان سینمایی به صورت پر طمطراق به آن اشاره می‌کنند به این دلیل است که می‌خواهند این فاجعه دیده نشود.

این کارگردان ادامه داد: ما یک کشور هشتاد میلیونی هستیم که اگر بگوییم مثلا این تعداد از یک فیلم پرطرفدار استقبال کنند حداقل چهل میلیون نفر باید آن را ببینند که این با احتساب میانگین بلیت پانزده هزارتومانی، ۶۰۰ میلیارد تومان خواهد شد، اما در واقعیت اصلا چنین چیزی نیست. از سویی اگر فیلمی پانزده میلیارد بفروشد یعنی یک میلیون نفر دیده اند پس یک درصد جامعه برای فیلمی که به قول مسئولان، وارد باشگاه میلیاردی شده یعنی بیچارگی و بازی کردن با آمار و ارقام است.

سازمان سینمایی ورشکسته است

محسنی نسب گفت: فاجعه دیگر اینجاست، که «متری شیش و نیم» رکورد پرفروش‌ترین فیلم اجتماعی را دارد  اما اگر به تهیه کننده اش زنگ بزنید می‌گوید یک میلیارد تومان ضرر کرده ام! این یعنی سازمان سینمایی ورشکسته، چون پرفروشترین فیلم هم ضرر داده است.

کارگردان «شیر‌های جوان» درباره راهکار برون رفت از این جریان گفت: سینمای ایران یک سینمای جدا از فرهنگ ما و بشریت و انسانی است، انسان‌ها در طول تاریخ و در تمام جهان سینما می‌روند تا رویا‌ها و حقایق را ببینند حتی قبل از به وجود آمدن این هنر و صنعت، داستانگویی بین مردم رواج داشت که آن‌ها هم رویا‌های کودک بودند و راجع به زشتی و پلشتی و ... صحبت نمی‌کردند. سینمای ایران تنها سینمای دنیا است که درباره حقایق صحبت نمی‌کند  به بهانه اینکه سینمای واقعی تولید می‌کنند و این موضوع  را در جشنواره‌ها به واسطه شبه روشنفکر‌های مریض ترویج می‌دهند، که باعث دفع مخاطب شده و از استقبال ساقط شده است در صورتی که سینمای واقعی فقط در سینمای مستند و اخبار تلویزیونی می‌تواند باشد.

این تهیه کننده افزود: سینما به عنوان هنر باید راجع به حقایق صحبت کند و این بحث پیچیده و مهمی است که اگر در فیلمنامه‌ها رعایت شود سینمای ایران به دوران خوب خود بر می‌گردد و به سینمای پیشرفته دنیا خواهد رسید.

کارگردان «یورش» ادامه داد: در تمام دنیا پردرآمدترین و پررونق‌ترین شغل سینما است و ایران دقیقا برعکس عمل می‌کند. دلیل آن ، موضوعی  است که به آن اشاره کردم یعنی به جای تولید فیلم‌ها با محتوای حقیقی، سینمایی می‌بینیم که جز زشتی و پلشتی به مخاطب عرضه نمی‌شود. به عنوان نمونه اگر به فیلم‌هایی مانند «متری شیش و نیم»، «شبی که ماه کامل شد»، «خانه پدری» و ... نگاه می‌کنید متوجه می‌شوید چقدر عذاب آور است یعنی من به عنوان فیلمساز برای مرتبه دوم نمی‌توانم ببینم، این‌ها سینمای رویایی نیستند و راجع به حقایق و زیبایی‌ها حرف نمی‌زنند.

به فیلمسازان جوان آدرس غلط می دهند

محسنی نسب گفت: فیلم‌های آمریکایی  شخصیت‌ها، فداکاری و از خود گذشتگی و ایثار را درس می‌دهد و جالب‌تر اینکه دنیا عباس کیارستمی را با «خانه دوست کجاست» شناخت پس چرا بعد از اینکه آن فیلم جایزه گرفت فیلم‌های شبیه به آن حتی از سمت کیارستمی ساخته نشد؟ یعنی بجای اینکه فداکاری و ایثار یک بچه نسبت به همکلاسی اش را نشان دهند، آدرس غلط داده اند و گفته اند از فقر و فلاکت و ... می‌گوید. در صورتی که این نبود، چون کیارستمی در فقر و بدبختی، از خودگذشتگی و ایثار را درس داد. متاسفانه به فیلمسازان به خصوص جوانان آدرس غلط داده اند و نتیجه آن چیزی است که در حال حاضر می‌بینیم.

این کارگردان بیان کرد: مگر نه اینکه داستان‌های ایرانی از سیاوش و رستم تا وقایع مذهبی مانند حضرت عباس (ع) از گذشت و فداکاری حرف می‌زنند یعنی دو فرهنگ مهم ملی و دینی ما از خوبی‌ها می‌گویند پس چرا آقایان برعکس راهنمایی می‌کنند و مسیر را برعکس نشان می‌دهند؟ کدام فیلم ما قهرمان ازخودگذشته و فداکاری مانند سینمای جهان و حتی فرهنگ ملی و دینی خودمان را دارد؟! قابل تامل‌تر اینجاست که در فیلم آمریکایی، حتی ماشین و آدم آهنی فداکاری دارند و این رمز جذب مخاطب است، چون باعث رویا پردازی می‌شود و حقیقت را عرضه می‌کند.

کارگردان «سپید یال» گفت: مگر آرمان‌های ما نمی‌گوید باید از خودگذشتگی و ایثار را درس بدهیم؟ کدام فیلم ما، این را روایت می‌کند؟ در جواب باید گفت هیچ فیلمی نیست. پس مسئولان ما باید در این دنیا و آخرت پاسخگوی این کم کاری و ترویج فرهنگ غلط در جمهوری اسلامی باشند. آقای مسئول طی چهار یا پنج سال اخیر کدام فیلم‌های شما ترویج فرهنگ ایثارگری و گذشت دارد و چرا فیلمسازانی که می‌خواهند به این مقوله‌ها اشاره کنند را به انزوا می‌کشانید و فقط به فیلم‌هایی که آدرس غلط می‌دهد، پول می‌دهید؟

انتهای پیام/