به گزارش خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، شورای پروانه ساخت و پروانه نمایش در سازمان سینمایی به ظاهر دو فیلتر مهمی هستند که فیلمسازان باید از این دو برای تولید یک اثر هنری سینمایی خوب و جذاب رد شوند، اما اینکه این دو شورا تا چه حد به وظایف اصلی خود عمل می‌کنند، جای بحث دارد.

طی چند سال اخیر این دو شورا با عملکردی که از خود نشان دادند وضعیت صفر یا صدی داشتند یعنی برخی مواقع اینقدر سخت گیری می‌کنند که باعث اعتراض همه می شوند یا آنقدر رها شده می‌بینند که شاهد تولید آثاری با هر محتوا و مضمونی هستیم.

شورای پروانه ساخت اولین گذرگاه فیلمساز است که برخی از سینماگران ما در آن برای صدور یا عدم صدور فیلمنامه‌های سینمایی تصمیم گیری می‌کنند حتی در یک دوره زمانی اهالی سینما خواهان حذف این بخش بودند که البته به مرحله اجرا نرسید.

برخی‌ معتقدند فعالیت شورای پروانه ساخت تعهدی ایجاد می‌کند که نویسنده و فیلمساز به هر محتوایی نپردازد، اما برخی  می‌گویند مهم شورای پروانه نمایش است، چون فیلمساز ممکن است پس از دریافت پروانه ساخت، محتوای فیلمش را عوض کند.

اما شورای پروانه ساخت طی حدود ۱۲ ماه اخیر با توجه به اعتراضاتی که سینماگران داشتند و دارند تقریبا منفعل عمل کرد چنانچه یکی از سوال‌های خبرنگاران در سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر و در حضور رئیس سازمان سینمایی از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی همین موضوع بود، اما پاسخ واضحی در این خصوص ارائه نشد.

پس از گذشت این جریان، شورای پروانه ساخت با وقفه‌ای حدود چهار ماهه اولین جلسه خود را در سال ۹۸ فقط با صدور پروانه ساخت مشروط یک فیلمنامه برگزار کرد، اما در جلسه دوم، پروانه ساخت سه فیلمنامه صادر شد و به نوعی حضور خود را پررنگ نشان داد. روند برگزاری جلسات این شورا نشان می دهد، با توجه به حاشیه‌هایی که در محتوای فیلمنامه‌ها به وجود آمد این شورا اقدام به سخت گیری و دقت بیشتر در ارزیابی آثار کرده است.

خروجی شورای پروانه نمایش به خصوص در سال گذشته آنقدر فضای ضد ارزش را در اذهان القاء کرد که صدای اکثر اقشار را درآورد. استفاده از دیالوگ‌های سخیف و صحنه‌های غیر اخلاقی در فیلم‌ها به گونه‌ای بود که در برخی مواقع فکر می‌کردیم در سینمای خارج از ایران فیلم می‌بینیم. مصداق بارز آن صدور مجوز اکران به فیلم «رحمان ۱۴۰۰» بود که به توقیف آن ختم شد.

این دو شورای مهم و تاثیرگذار چه زمانی قرار است از صدور مجوز به فیلم‌های بی‌محتوا و کمدی‌های سخیف دست بردارد تا شاهد بازگشت سینمای ایران به دهه شصت و هفتاد باشیم؟ و البته هزاران سوالی که دیگر سینماگران هم باید به پاسخگو آن باشند.  باشگاه خبرنگاران جوان در گفتگو با محسن محسنی نسب کارگردان سینما به تشریح بهتر عملکرد این شورا پرداخت.

 نوع نگاه  شورا به فیلم ها چگونه است؟

این دو شورا بیشتر شبیه فضای کارمندی برخورد می‌کنند یعنی طبق بخش نامه‌هایی که به آن‌ها دیکته شده فیلمنامه‌ها و فیلم‌ها را می‌سنجند و تصمیم می‌گیرند، خصوصا شورای پروانه ساخت که باید طبق جایگاه جمهوری اسلامی ایران فیلمنامه‌ها را تایید کند و نگذارد یک سری فیلمساز به صرف خنداندن مردم اثری را تولید کنند که در این صورت بهتر است فیلم‌های خارجی را وارد کنیم، چون با نگاهی موشکافانه و درست متوجه می‌شویم اثرات تخریبی کمتری روی جامعه دارند.

اگر قرار باشد سینمای تفکر و سینمای جمهوری اسلامی ساخته شود باید صاحب ارزش‌های والای انسانی مانند جوانمردی، گذشت، ایثار و قهرمان واقعی شویم. سینمای ما لاغر و نحیف شده است و اصلا قابل قیاس با سینمای هالیوود و بالیوود نیست، چون مقوله‌های ذکر شده مانند ایثار، جوانمردی، قهرمان، ارزش خانواده و ... در آن دیگر نیست.

آیا این دو شورا از جای خاصی خط می‌گیرند؟

بله، هر دو در دوره‌های مختلف دارای بسته‌های سیاسی و جناحی خاصی هستند و طبق آن عمل می‌کنند، البته این موضوع درعملکرد همه آدم‌ها وجود دارد. امیدوارم این دو شورا طبق قوانین اسلامی حاکم بر جامعه پیش بروند و از قرآن خط بگیرند.

 باید اعضای این دو شورا عوض شود؟

سه مسئله در این مورد وجود دارد، اگر به نتیجه برسیم که عملکردشان خوب نبوده، طبق مسیر مدون و خوب و جدیدی که تعیین شده عمل نمی‌کنند و اگر بدانیم شورا‌های بعدی نیز عملگرایی بهتری ندارند. بهتر است عوض شوند، اما در کل باید روش بررسی فیلمنامه‌ها و فیلم‌ها بازنگری شود.

آیا قرار است شبه روشنفکر‌ها برای سینما تصمیم بگیرند؟

 اینطور نیست، چون ما نیرو‌های فرهنگی قدرتمندی داریم که بر سرکار آمدن روشنفکر‌های واقعی تمرکز زیادی دارند، متولیان بالای فرهنگی ما اینقدر دانش دارند که می‌توانند راهگشا باشند، اما این جریانی که در حال حاضر وجود دارد حداقل مورد مطلوب من نیست.

انتهای پیام/