محمد طا‌ها امیری جوانی است که تا قبل از مستند «پیر عالم سوز» تجربه نویسندگی و کارگردانی چند فیلم کوتاه را داشت. امیری با داستان شگفت انگیز زندگی مردی خستگی ناپذیر مواجه می‌شود که وی را با خود همراه می‌کند. طا‌ها امیری تصمیم می‌گیرد نخستین تجربه ساخت مستند خود را با زندگی این مرد رقم بزند.

داستان‌هایی که مقدمه ساخت مستند شد

طا‌ها امیری درباره نخستین مستندش که به معنای یک دنیا حرف است، به خبرنگار حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، گفت: این نخستین کار بلند و به تعبیری جدی من بود که با این میزانسن انجام دادم. سوژه مستند پرتره، درباره زندگی بهزاد پروین قدس، عکاس، نقاش، فیلمساز، است. حاج بهزاد یک هنرمند به تمام معنا در عرصه دفاع مقدس است که از زمان جنگ تا الان فعالیت می‌کند. شیوه آشنایی من با حاج بهزاد قصه‌هایی بود که تهیه کننده کار عبدالحسین بدرلو برای ما تعریف کرد. ابتدا قصه‌ها را به عنوان مخاطب می‌شنیدیم، اما یک روز به من گفت حاضری مستندی درباره او بسازی؛ گفتم چراکه نه؛ چه کسی از این قصه‌ها بدش می‌آید. به این ترتیب سراغ ساخت این مستند رفتیم. از پژوهش تا به ثمر رسیدن کار یک سال و چند ماه طول کشید. پارسال در همین موقع ضبطمان در تبریز به پایان رسید و در جشنواره حقیقت بودیم. پس از آن هم کار را تدوین کردیم.

سوژه مستند من را وارد خلوت هایش کرد

امیری درباره نزدیک شدن به سوژه و اشراف به فعالیت‌های شخصیت اصلی مستندش، بیان کرد: معمولاً بسیاری از کهنه سربازان دفاع مقدس یکسری پیچیدگی‌های شخصیتی دارند که شما را به خلوتشان راه نمی‌دهند؛ ولی برای حاج بهزاد این گونه نبود. حاج بهزاد خودش یک پیشینه رسانه ای و هنری دارد و به همین دلیل ما را به راحتی به اعماق زندگی خود برد. دغدغه اصلی ما این بود که آن بی واسطه‌گی که مخاطب می‌خواهد در صحبت با شخصیت داستان روی پرده ببیند، اتفاق بیفتد. این موضوع یک مقدار زمان برد. یک هفته پژوهش میدانی در تبریز انجام دادیم و ساعت‌ها پیش شخصیت اصلی بودیم؛ با افراد مختلف صحبت کردیم و خاطرات حاج بهزاد که که ۳۰ یا ۴۰ دفتر بود را خواندیم. تصمیم داشتیم با این کار‌ها راه ورود به درون حاج بهزاد را پیدا و بی پرده‌ با او صحبت کنیم.

باشگاه تولیدات جوان صدا و سیما حامی مستند

این کارگردان مستند در ادامه به سرمایه گذار فیلم اشاره کرد و گفت: مدتی است در صدا و سیما، ساز و کاری با عنوان باشگاه تولیدات جوان آغاز به کار کرده است. رسالت باشگاه تولیدات این بود که با آدم‌هایی کار کند که کار اولشان را انجام می‌دهند. دوستی در آنجا داشتم که به ما پیشنهاد کرد، کار اول را با آن‌ها بسازیم. سوژه را مطرح کردیم؛ در خانه تولیدات جوان از کار ما استقبال کردند و به این ترتیب کار ما به سفارش مرکز تولیدات جوان صدا و سیما ساخته شد.

برایم مخاطب از جایزه مهمتر است

امیری در پایان درباره جشنواره حقیقت و شانس وی برای دریافت جایزه آوینی گفت: حساب و کتاب نکردم که چقدر شانس برای دریافت جایزه آوینی دارم؛ چراکه به این نیت کار را نساختم. نه اینکه جایزه آوینی برایم مهم نباشد؛ اما مخاطب برایم خیلی مهمتر است. جنس کار من بیشتر با مخاطب جور در می‌آید تا آدم‌های فنی این عرصه. به این فکر نکردم که چقدر شانس دریافت جایزه داریم. اگر بشود که خیلی خوب است؛ اگر هم نه، همین برایم کافی است که مخاطب پای فیلم بنشیند. در جشنواره امسال خیلی کم توانستم فیلم‌ها را ببینم. دو فیلم گلوله باران و کرار را دیدم که در نوع خود عالی بودند. عموماً کار‌هایی که من در جشنواره دیدم، ضعیف نبوده است. خوشبختانه فضای جشنواره سینما حقیقت رقابتی است و آثار رسیده خوب هستند.

انتهای پیام/