به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره «یس» سی و ششمین سوره قرآن است و در جزء بیست و دوم و بیست سوم آن قرار دارد. 

دلیل نامگذاری این سوره به «یس» آغاز آن با حروف مُقَطَّعه «یاء و سین» است و به سه اصل دینی توحید، نبوت و معاد می‌پردازد.

خداوند در این سوره درباره زنده شدن مردگان و سخن‌گفتن اعضای بدن در قیامت سخن می‌گوید.

سوره یس قلب قرآن لقب گرفته و داستان اصحاب قریه و مومن آل‌یس در این سوره آمده است.

بر اساس روایات، هر کس سوره یس را برای رضای خدا بخواند خداوند او را خواهد بخشید و پاداشی همانند دوازده ختم قرآن به او خواهد داد و اگر برای مریض در حال مرگ خوانده شود، به تعداد حروف این سوره ده فرشته نزد او به صف شده و برای او استغفار می‌کنند و شاهد قبض روحش می‌شوند و جنازه‌اش را تشییع می‌کنند و بر او نماز می‌گزارند و شاهد دفنش خواهند بود.

در روایات، فضایل زیادی برای قرائت سوره یس بیان شده است؛ از جمله از امام صادق (ع) نقل شده است هر کس آن را قبل از خواب یا پیش از غروب بخواند، در تمام طول روز محفوظ و پر روزی خواهد بود و هر کس آن را در شب پیش از خواب بخواند، خداوند هزار فرشته را بر او مامور می‌کند که وی را از شر شیطان رانده شده و هر آفتی حفظ کنند.

فایل صوتی تلاوت آیات ۴۸ تا ۶۴ سوره یس با صدای عباس سلیمی

متن آیاتی از سوره یس همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

وَ یَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿۴۸﴾

و می‌گویند: اگر راستگویید این وعده قیامت و عذاب کی خواهد بود؟ ﴿۴۸﴾

مَا یَنْظُرُونَ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً تَأْخُذُهُمْ وَ هُمْ یَخِصِّمُونَ ﴿۴۹﴾

 اینان جز یک فریاد مرگبار آسمانی را انتظار نمی‌کشند که آنان را در حالی که سرگرم مجادله و ستیز در امور دنیایی اند فراگیرد ﴿۴۹﴾

فَلَا یَسْتَطِیعُونَ تَوْصِیَةً وَ لَا إِلَىٰ أَهْلِهِمْ یَرْجِعُونَ ﴿۵۰﴾

 فریادی که وقتی بر سر آنان زده شود نه می‌توانند وصیتی کنند و نه اگر بیرون خانه باشند می‌توانند به خانواده خود برگردند ﴿۵۰﴾

وَ نُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ یَنْسِلُونَ ﴿۵۱﴾

 و در صور دمیده شود ناگاه همه آنان از قبر‌ها به سوی پروردگارشان می‌شتابند ﴿۵۱﴾

قَالُوا یَا وَیْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَرْقَدِنَا ۜ ۗ هَٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمَٰنُ وَ صَدَقَ الْمُرْسَلُونَ ﴿۵۲﴾

 می‌گویند:‌ای وای بر ما چه کسی ما را از خواب گاهمان برانگیخت؟ این واقعیتی است که خدای رحمان وعده داده بود و پیامبران راست گفته بودند! ﴿۵۲﴾

إِنْ کَانَتْ إِلَّا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ جَمِیعٌ لَدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿۵۳﴾

 آن صحنه عظیم جز یک فریاد نیست، پس به ناگاه همه آنان گردآوری شده و نزد ما احضار می‌شوند ﴿۵۳﴾

فَالْیَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا وَ لَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۵۴﴾

 در این روز به هیچ کس ذره‌ای ستم نمی‌شود، و جز آنچه را انجام می‌دادید پاداش داده نمی‌شوید ﴿۵۴﴾

إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فِی شُغُلٍ فَاکِهُونَ ﴿۵۵﴾

همانا بهشتیان در چنین روزی در سرگرمی وصف ناپذیری شیرین کام و خوش اند﴿۵۵﴾

هُمْ وَ أَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلَالٍ عَلَى الْأَرَائِکِ مُتَّکِئُونَ ﴿۵۶﴾

 آنان و همسرانشان در زیر سایه‌هایی آرام بخش بر تخت‌هایی آراسته، چون حجله عروس تکیه می‌زنند ﴿۵۶﴾

لَهُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَ لَهُمْ مَا یَدَّعُونَ ﴿۵۷﴾

 برای آنان در آنجا میوه‌های عالی و مطبوع و آنچه دلشان بخواهد فراهم است ﴿۵۷﴾

سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ ﴿۵۸﴾

 با سلام‌ی پرارزش و سلامت بخش که گفتاری از پروردگاری مهربان است ﴿۵۸﴾

وَ امْتَازُوا الْیَوْمَ أَیُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿۵۹﴾

 و ندا آید:‌ای گناهکاران! امروز از صف نیکان جدا شوید ﴿۵۹﴾‌

أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لَا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ ۖ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿۶۰﴾

ای فرزندان آدم! آیا به شما سفارش نکردم که شیطان را مپرستید که او بی تردید دشمن آشکاری برای شماست؟ ﴿۶۰﴾

وَ أَنِ اعْبُدُونِی ۚ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿۶۱﴾

 و اینکه مرا بپرستید که این راهی است مستقیم ﴿۶۱﴾

وَ لَقَدْ أَضَلَّ مِنْکُمْ جِبِلًّا کَثِیرًا ۖ أَفَلَمْ تَکُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿۶۲﴾

 و همانا شیطان گروه بسیاری از شما را گمراه کرد آیا تعقل نمی‌کردید که پیروانش به چه سرنوشت شومی دچار شدند؟ ﴿۶۲﴾

هَٰذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿۶۳﴾

 این است دوزخی که به شما وعده می‌دادند﴿۶۳﴾

اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ ﴿۶۴﴾

 امروز به کیفر کفری که همواره می‌ورزیدید در آن درآیید ﴿۶۴﴾

انتهای پیام/