البته تا به امروز هیچکس در فضا جانش را از دست نداده است، اما از گزارشات ناسا می‌توان دریافت که حتما ناسا پیش بینی های لازم برای چنین روزی را انجام داده است.

یکی از فضانوردان در این باره می‌گوید تا اکنون با چنین پروتکل رسمی روبه رو نشده است، ولی اگر چنین اتفاق رخ دهد اعمالی برای مدیریت کردن این مشکل انجام خواهد شد، یک تمرین با هدف آماده سازی فضانوردان برای انجام کار‌هایی صورت می‌گیرد که باید در صورت مرگ یکی از همراهانشان انجام دهند.

تمرینات موسوم به شبیه سازی مرگ معمولا در قالب برگزاری یک میز گرد اتفاق می‌افتند که در آنها گفته می‌شود یکی از فضانوردان جان خود را از دست داده است و هرکسی که مدیریت این تیم را بر عهده دارد سناریو‌های فرضی مختلفی را اجرا می‌کند.

به طور مثال اگر یکی از فضانوردان فوت کند، افراد بلافاصله مدیریت این مشکل را بر عهده می‌گیرند. اینکه آیا باید آن را در یک لباس فضانوردی قرار دهیم و به قفسه آویزان کرد؟ یا با بوی جسد چه باید کرد؟

اینگونه جلسات شبیه سازی مرگ به فضانوردان کمک می‌کند تا واقعا در مورد اینکه چطور باید به چنین اتفاقاتی واکنش نشان دهند فکر کنند.

بیشتر بخوانید:حقایقی جالب درباره وجود موجودات فضایی در فضا

ناسا برای فضانوردانی که در فضا می میرند چه برنامه دارد؟

ناسا برنامه‌های مختلفی را برای انجام ماموریت‌های همراه با سرنشین به مریخ دارد و شرکت‌های خصوصی نظیر اسپیس اکس هم در تلاش هستند تا تجهیزات لجستیکی لازم برای استقرار انسان روی مریخ را فراهم کنند.

آسان‌ترین راهکار این است که کلاهک فضاپیما را باز کنند و جسد را در فضای خلا موجود به حال خود رها کنند اما ظاهرا یکی از قوانین عجیب بین المللی که بر کیهان حاکم است فضانوردان را از انجام این کار منع می‌کند، براساس این توافق انسان مجاز نیست که در فضا زباله بریزد و این زباله حتی بدن‌های در حال متلاشی شدن انسان را نیز در بر می‌گیرد.

علت وضع این قانون نیز آن است که اجساد شناور در فضا ممکن است با فضاپیما‌های دیگر برخورد کنند یا حتی روی سیارات دیگر قرار بگیرند و با بقایای انسانی، باکتری‌ها و ارگانیزم‌های دیگری که ممکن است در داخل بدن انسان یا روی آن قرار داشته باشند سطح روی این سیارات را آلوده کنند.

بنابراین لازم است که پلن دیگری برای مدیریت شرایط بحرانی مرگ فضانوردان در نظر گرفته شود چرا که امکان نگهداری جسد انسان داخل فضاپیما در جریان سفر‌های فضایی طولانی مدت وجود ندارد، این کار می‌تواند سلامت فضانوردان دیگر را هم به لحاظ جسمی و هم از نظر روحی به خطر بیاندازد.

فقط تصور کنید که مجبور هستید دو ماه را در یک فضای کوچک با تابوت فرد دیگری به سر کنید. نکته دیگر اینکه فضاپیما‌ها قیمت بالایی دارند و اضافه کردن تابون به آن‌ها می‌تواند خسارتی چند میلیون دلاری را به دنبال داشته باشد.

یکی از جالب‌ترین پیشنهادات ارائه شده برای مدیریت کردن مرگ در فضا از همفکری شرکت Promessa (پیشرو در حوزه دفن سبز) و ناسا حول ایده «بازگشت بدن» صورت گرفته است.

در این شیوه، جسد درون یک کیسه خواب با هوای فشرده قرار می‌گیرد و سپس آن را در معرض هوای منجمد کننده فضای بیرونی قرار می‌دهند.

بدن منجمد شده سپس به داخل کشیده می‌شود و به شدت آن را تکان می‌دهند تا اینکه خرد شود، در نهایت با ۲۰ کیلوگرم ذره به جای مانده از بدن انسان روبرو خواهند بود که می‌توانند آن را از بیرو فضاپیما آویزان کنند تا اینکه به مقصد برسند.

با این همه هیچ پاسخ مناسبی در مورد اینکه چنانچه پس از فرود فضاپیما فردی جانش را از دست داد چه کاری باید انجام شود، وجود ندارد. در طرح‌های ارائه شده از سوی ناسا و مارس وان برای بازدید از سیاره سرخ ذکر شده است که ساکنان مریخ باید محصولات غذایی مورد نیاز خود را در سطح آن کشت دهند.

یکی از ایده‌های مطرح شده برای کشت و پروش این محصولات استفاده از بدن انسان به عنوان کود است تا مواد غذایی مورد نیاز برای رشد گیاهان در سطح این سیاره تامین شود.

مرگ یک مساله انسانی است، اما در ماموریت‌های فضایی طولانی مدت لازم است که به عنوان نوعی مشکل هزینه‌ای و عملیاتی در نظر گرفته شود، ضروری است که پیش از بروز هر مساله‌ای فکری به حال آن شود.

انتهای پیام/