به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ،ساعت کمی از ۴ بعدازظهر گذشته، خسته از یک نیم روز کاری، می‌خواهم از اداره یک راست بروم سمتِ خانه، کم حوصله‌تر از آن هستم که خودم را به ایستگاه تاکسی‌های زردقناری برسانم، کنار خیابان می‌ایستم و آدرس می‌دهم " شهید علمدار"

راننده کمی بیشتر از ۶۰ سال می‌زند احتمالا بازنشسته جایی باید باشد، بیرون این قوطی آهنی، ابر‌ها معرکه راه انداخته اند می‌روند و  می‌آیند.

 

باران آرام آرام روی شیشه ماشین می‌نشیند و من یک آن صدای ذهنم را وسط صدای تق و تق باران می‌فرستم بیرون، کوچه‌ها را نگاه می‌کنم، خیابان نهضت، بعد آزادی، بعد از آن هم شهید عبوری با تمثالی از سه برادر شهید محمد علی، قاسم و حجت الله عبوری، تب برداشتن اسم شهدا از کوچه و خیابان‌ها هنوز به ساری نرسیده است.

صبح خروس خوان از خانه بیرون می‌زنم در جستجوی کوچه ها، کوچه‌هایی که آدرس آن‌ها سالهاست دیگر حسابی دستم آمده اند و آشنا هستند.

 

چشم‌ها در همان ابتدای خیابان پیروزی ذوق می‌کند چپ و راست خیابان نام شهید است کوچه شهید تبریزی، روبرو کوچه شهید علمدار، کوچه‌هایی که اول صبح محل عبور و مرور کودکان هستند با کیف‌هایی در دست، بزرگتر‌ها هم می‌روند تا به امورات زندگی خود بپردازند و شب حتما از همین کوچه و خیابان به خانه‌های خود می‌روند، تا آرامش بیابند.

 

روبروی کوچه شهید علمدار پیرمردی در حال رفت و روب مغازه است می‌پرسم ساکن همین جا هستی و مجتبی علمدار را می‌شناسی؟ به انتهای خیابان زل می‌زند نمی‌ از اشک روی چشمهایش می‌نشیند می‌گوید: دلش برای شنیدن روضه‌های حاج مجتبی در حسینیه محل تنگ شده است روضه‌های مردی که هیچ‌وقت لبخند از صورتش کنار نمی‌رفت، اما سرفه‌هایی داشت که سینه‌اش را می‌سوزاند.

حال این کوچه  قشنگ‌تر از خیلی کوچه‌های دیگر است ، انگار چیزی دارد که آرام می‌کند آدم را، شاید بخاطر عکس شهید مجتبی با آن استواری نگاه و لبخندش که نیاز به تفسیری جداگانه دارد.

رفت و آمد‌ها که زیاد می‌شود با یک جوان هم صحبت می‌شوم و نظرش را راجع به نامگذاری خیابان‌ها به اسم شهید می‌پرسم می‌گوید: چه اسمی بهتر از شهید، هم گوشه‌ای از دین خود به شهدا را ادا می‌کنیم هم یاد بچه محل‌های قدیم می‌افتیم و هم گم نمی‌شویم، آدرس خیلی سرراست است"

 

تعبیر جالبی است شاید همین امر باعث شده که نام برخی کوچه‌ها و خیابان‌ها به نام شهید مزین شدند ، شاید نشانه‌ای گذاشته اند برای رهگذران که اشتباه نروند.

آرام آرام کوچه‌ها را پشت سر می‌گذارم، داخل کوچه شهید قلی زاده دو سه نفر در حال عبور هستند، می‌خواهم کمی ذهنشان را درگیر کنم می‌پرسم دوست نداشتید اسم کوچه شما اسم یک گل بود مثل کوچه شقایق؟  آن که جوانتر است گره بر ابرو می‌اندازد و می‌گوید" الان هم اسم یک گل روی کوچه هست، گلی بهتر از اسم شهید هم مگر داریم هم خوش بو است و هم زیبا"

 

  بیشتر بخوانید:عکس العمل تولیت آستان قدس به حذف نام شهدا از معابر + عکس

---

خیابان را دور می‌زنم، نان‌های پخته منتظر مشتری هستند و آسمان نیمه ابری، نانی می‌گیرم و آرام آرام می رسم به خیابان شهید کلانتری، مادرش را می‌شناسم مدتی همسایه بودیم، می‌خواهم حال خوبم را آنجا بچینم در خانه‌ای که انگار همیشه صلوات باران بوده است، حال و احوالی و پرسیدن از حال مادر من، از قصدم که می‌گویم دعوتم می‌کند به صرف نوشیدن یک استکان چای و خرما و لبخند. قشنگ مشخص است دلتنگ فرزند است می‌گوید " جوانم رفت، اما دلم خوش است که نامش هنوز بر روی کوچه به یادگار مانده و به این افتخار می‌کنم"‌

 

می‌گوید هربار که آدرس خانه را می‌دهم دلتنگ فرزندم می‌شوم. این را قبلا از یکی شنیده بودم که به چشم دیده است مادران شهید ابتدای کوچه می‌ایستند و با دیدن اسم فرزندشان اشک می‌ریزند. راستش خودم هم این اتفاق را دیده بودم جایی نزدیک بلوار امام رضا (ع)ساری وقتی مادر شهید کمالی هر پنج شنبه با تصویر و نام شهید نجوا می‌کند و لالایی می‌خواند. پیکر شهید کمالی هنوز در خان طومان سوریه جا مانده است.

زمان به سرعت می‌گذرد ابتدای کوچه شهید عابدین پور، چقدر این کوچه‌ها و آدمهایش برای من آشنا هستند انگار مدت‌ها با هم زندگی کردیم، اما حالا در تب و تاب روزمرگی هایمان، در گوشه‌ای از ذهن، دور از دسترس شدند.

 

خانم مسنی در حال عبور است می‌پرسد آدرس کسی را می‌خواهی؟ می گویم خبرنگار هستم و موضوع گزارش نام گذاری شهدا بر روی خیابان‌ها است. کمی ناراحت می‌شود و می‌گوید شنیدم در استان‌های دیگر برخی‌ها شهرداری‌ها اسم شهید را از کوچه‌ها و خیابان‌ها حذف کرده اند، این اصلا کار درستی نیست، اسم شهید چه مزاحمتی برای آن‌ها دارد که آن را پاک می‌کنند.

کمی آن سوتر پیرمردی است او هم به جمع ما می‌آید و پیشنهاد جالبی می‌دهد " مسئولان شهری بهتر است فقط به جای یک اسم، تصویری از شهید، تاریخ ولادت و شهادت و منطقه‌ای که به شهادت رسید را در یک تابلو قاب کنند و در ورودی کوچه‌ها و معابر بزنند تا جوانان و رهگذران بیشتر با آنان آشنا شوند.

 

تب و تاب تغییر نام کوچه‌ها یا حذف اسم شهید هنوز خیلی به مازندران نیامده است یکی دو تصویر در فضای مجازی پخش شده از حذف نام شهید از کوچه شهید فهمیده و حقانی ساری.

پرس و جو‌ها ما را به معاون عمرانی استاندار می‌رساند می‌گوید: انتخاب اسامی شهدای دفاع مقدس برای خیابان‌ها و معابر، همیشه از اولویت‌های کمیته نامگذاری معابر و شهرداری‌ها بوده و هست و به دستور استاندار مازندران اولویت نام گذاری با شهدای هشت سال دفاع مقدس، انقلاب اسلامی و شهدای مدافع حرم است.

رازجویان می‌گوید: برای پیشگیری از خطای احتمالی در تعویض و نصب تابلوی جدید، بر اقدامات و فعالیت‌های پیمانکار‌ها نظارت می‌شود و بعد از نام گذاری معابر و اماکن عمومی به نام شهدا هیچ ارگان، نهاد و شرکتی حق تغییر نام را ندارد.‌

او می‌گوید: مردم اگردرموارد نادری تغییر نام کوچه یا حذف نام شهید را مشاهده کردند حتما به شهرداری‌ها اعلام کنند تا به آن رسیدگی شود.

پایان گزارش با نانی در دست به انتهای خیابان می‌رسم خیابانی با آدم‌هایی آشنا و نام‌هایی آشنا، که هرکدام‌شان را به یک اسم صدا می‌زنیم درست مثل برادرمان، پدرمان، خودمان و میلیون‌ها شهروند که همیشه یک اسم دارند.

انتهای پیام/س