نوذر شفیعی کارشناس سیاست خارجی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره حضور هیئتی از طالبان در تهران و دیدار آنها با مقامات ایرانی،  اظهار کرد: مسئله افغانستان ، تبدیل به عرصه کنش برای  قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی  و بازی استراتژیک به شمار می رود.

او ادامه داد: رفتار دولت‌ها در قبال مذاکره با طالبان بیشتر جنبه تاکتیکی دارد. به عنوان مثال ایالات متحده با این گروه، هفت دور مذاکره کرده‌اند، اما آمریکا به راحتی رایزنی ها را وتو کرده و حاضر به پذیرش  آن نتیجه نشد.  وقتی طالبان در پیشبرد اهدافش  با ایالات متحده به بن بست رسید، خواستار توافق با تهران شد. 

شفیعی ادامه داد: به نوعی می‌توان چنین اقداماتی را، تاکتیکی از سوی طالبان افغانستان به شمار آورد. علاوه بر این مشخص نیست که آیا پیشنهاد‌هایی که از سوی ایران مطرح و مذاکراتی که با آنها انجام می شود، نتیجه مطلوب را به دنبال  داشته باشد. به عبارتی دیگر مشخص نیست که آیا ایران می‌تواند «مبتکر صلح» در افغانستان باشد و آیا بازیگران داخلی در این کشور و دولت های منطقه این جایگاه را برای ایران قائل شوند. با این حال  می شود در این باره خوشبین بود، زیرا مذاکرات جمهوری اسلامی ایران با اطلاع و هماهنگی دولت مرکزی کابل پیش می رود. در هر صورت  بازی افغانستان پیچیدگی خاصی دارد و نمی توان به طور قطع ، هیچ آینده‌ای برای روند این مذاکرات متصور بود.

بیشتر بخوانید:موسوی سفر هیاتی از گروه طالبان افغانستان به تهران را تایید کرد

او در بخش دیگری از این گفت و گو خاطرنشان کرد :  طالبان یکی از  بازیگران منطقه‌ای است و در چارچوب اهداف و منافع خود عمل می‌کند،  در نتیجه هیچ چشم اندازی برای صلح افغانستان وجود ندارد، زمانی می‌توان در این کشور انتظار صلح  داشت که بازیگران منطقه‌ای پی برده باشند، ادامه این بازی فقط برای آنها هزینه‌های گزاف را به همراه دارد و هیچ نتیجه سودمندی برای  طرفین به همراه نخواهد داشت.

شفیعی گفت: در مذاکرات ایالات متحده و طالبان بحث این است که که این گروه در مسیر سیاسی خود به بن‌بست رسیده و نمی‌تواند دولت مرکزی را ساقط کند،  علاوه براین از نظر طالبان دولت غنی  دست نشانده آمریکا است.

کارشناس  مسائل سیاست خارجی افزود: طالبان در بیرون راندن نیرو‌های آمریکایی از افغانستان هم ناموفق بوده و  بعد از این اتفاقات بود که به سمت مذاکره با ایران حرکت کردند. از طرفی دیگر وقتی واشنگتن  پی برد که هیچ راهی برای سرنگونی این گروه وجود ندارد ، جنگ طولانی شده و ادامه آن برای ایالات متحده هزینه‌بردار است تازه به این فکر افتاد که  دستیابی به اهدافشان در افغانستان ممکن نیست ،  در نتیجه تصمیم گرفتند با طالبان بر سر میز مذاکره بنشینند.

او دادمه داد: فقط در شرایطی می‌توان انتظار داشت که فرآیند صلح در افغانستان به نتیجه‌ای مطلوب منجر شود که کشور‌های منطقه متوجه به  بن‌بست رسیدن این روند شده باشند. در آن صورت است که خواسته  ها تعدیل شده، انتظارات کاهش پیدا می‌کند و مذاکرات صلح  به نتیجه‌ای دلخواه کشور‌های منطقه خواهد رسید.

شفیعی در رابطه با نتایج دیدار نماینده های طالبان با مقامات ایرانی گفت: به نظر می‌رسد باوجود سفر‌های مختلفی که مقامات طالبان به کشور‌های منطقه  داشتند، حضورشان در تهران  تاکتیکی و هدفمند انجام شده  و دولت ایران هم به دلیل وجود  مرز‌های مشترک  و به این دلیل که  تهران هم  از تحولات این کشور آسیب دیده و اثر می‌پذیرد با آنها رایزنی می کند. بنابراین تهران تمایل دارد که یک دولت با ثبات، فراگیر و توسعه محور در افغانستان قدرت را به دست بگیرد و  این امر در پرتو همسایگی مسالمت آمیز و امنیت هر دو کشور تأمین می‌شود.

او خاطر نشان کرد: نگاه کشورمان به مسائل افغانستان  درست برخلاف  ایالات متحده است، زیرا  منافع آمریکا در پرتو بی‌ثباتی در منطقه و به خصوص در این کشور تأمین می‌شود، علاوه براین در صورت تنش  در افغانستان، آنها  به راحتی می‌توانند ایران را تهدید کرده و جدا از آن   آسیای مرکزی و  روسیه را هم  آسیب پذیر کنند.

کارشناس  مسائل سیاست خارج در پایان این گفت و گو عنوان کرد:  دلیل  نپذیرفتن نتیجه مذاکرات طالبان توسط  ترامپ  به این موضوع بازمی گردد که  یکی از نتایج به ثمر نشستن این رایزنی ها ایجاد ثبات در افغانستان بود.  تنها وجود یک دولت ضعیف و شکننده در کنارحضور نیرو‌های بی‌ثبات کننده در این کشور می‌تواند امنیت آنها و همسایگانشان  را تهدید کند.

انتهای پیام/

ایالات متحده به دنبال ثبات سیاسی در افغانستان نیست