به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  با ورود محموله‌های سامانه اس-٤٠٠ به ترکیه، جنگ لفظی میان مقامات آمریکایی و ترکیه‌ای شدت گرفته و مشارکت آنکارا در پروژه گران‌قیمت تولید جنگنده‌های اف-٣٥ بیش از پیش در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است. معامله ٥/٢میلیارد دلاری آنکارا و مسکو را شاید بتوان چالش‌برانگیزترین مواجهه ترکیه به‌عنوان یکی از اعضای مهم و تاثیرگذار پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) با آمریکا ارزیابی کرد.

حذف ترکیه از برنامه آموزش خلبانی جنگنده‌های اف-٣٥، همین‌طور احتمال کنار گذاشتن این کشور از برنامه تولید مشارکتی جنگنده‌های فوق، همه نشان از آن دارد که نه آنکارا و نه واشینگتن دیگر قرار نیست همان رفقای قدیمی باشند که پیش از این برخی اشتباهات طرف مقابل را نادیده گرفته و ارزش دوستی را مقدم بر اختلافات کوچک قلمداد می‌کردند.

معامله ١١‌میلیارد دلاری روی هوا!
ترکیه با سرمایه‌گذاری معادل ١/٤‌میلیارد دلار، یکی از کشور‌هایی است که از سال ١٩٩٩ میلادی در پروژه تولید جنگنده نسل پنجمی اف-٣٥ همراه با بریتانیا، ایتالیا، هلند، کانادا، استرالیا، نروژ، سنگاپور، دانمارک و... مشارکت دارد. اخیراً رجب طیب اردوغان نیز با اذعان به سرمایه‌گذاری کشورش در پروژه اف-٣٥، مدعی شد کنار گذاشتن ترکیه از این پروژه قیمت تمام‌شده هر فروند از این جنگنده را ٨‌میلیون دلار افزایش خواهد داد.

این درحالی است که آنکارا برای خرید یکصد فروند اف- ٣٥ برنامه‌ریزی کرده و چند‌سال پیش قراردادی برای تحویل گرفتن ٣٠ جنگنده به ارزش ١١‌میلیارد دلار با آمریکا به امضا رسانده بود. ترکیه نخستین جنگنده اف-٣٥ خود را تابستان ٢٠١٨ از آمریکا تحویل گرفت و تعداد هواپیما‌های تحویل داده شده تاکنون به ٤ فروند رسیده است، هرچند بعید به نظر می‌رسد با توجه به جنجال‌های اخیر و مخالفت اکید مقامات ایالات متحده با استقرار یک سلاح روسی در حوزه عمل ناتو، ترکیه بتواند باقی سفارش خود را بدون دردسر اضافه تحویل بگیرد.

پاسداری از غرور ملی با اس-٤٠٠
این که چرا ترکیه به قیمت خشمگین کردن یکی از بزرگترین متحدان خود از خرید دفاع ضدهوایی اس-٤٠٠ انصراف نداد، دلایل متعددی دارد که بحث درخصوص آن‌ها مجالی فراخ می‌طلبد. بی‌توجهی دولت باراک اوباما نسبت به درخواست آنکارا برای خرید سامانه دفاع هوایی پاتریوت - احتمالا به بهانه حفظ برتری هوایی اسراییل در منطقه - همچنین تجهیز و حمایت واشینگتن از کرد‌های سوریه درحالی‌که آنکارا بار‌ها بر تروریست بودن آن‌ها تأکید کرده است، مواردی است که می‌تواند از برخی دلایل پافشاری آنکارا برای معامله با روس‌ها پرده بردارد.

ترکیه یکی از اعضای مهم ناتو به شمار رفته و بزرگترین نیروی زمینی این پیمان نظامی را پس از آمریکا در اختیار دارد، اما با این حال در قضیه خرید سامانه پاتریوت به شکلی تحقیرکننده از سوی دولت وقت آمریکا نادیده گرفته شد. کیفیت رابطه ترکیه با همسایگانش از عدم احتیاج مبرم و فوری این کشور به سامانه اس-‌٤٠٠ حکایت دارد، اما اصرار آنکارا برای انجام معامله با روس‌ها نشان می‌دهد که ترکیه‌ای‌ها به قیمت تَرَک برداشتن رابطه‌شان با غرب قصد دارند غرور ملی و استقلال خود را حفظ کنند.

منبع: شهروند

انتهای پیام/