به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، املای کلمات در فضای مجازی تغییر کرده است. این تغییر تاحدی است که برخی کلمات ساده فارسی را هم به شکل دیگری می‌نویسند.

به جای «های» غیر ملفوظ از «ع» یا به جای یا< مقصوره از حرف «آ» استفاده می‌کنند. این نوع نگارش کلمات اشتباه است.

برای اینکه به املای درست کلمات پی ببریم بهتر است به کتاب‌های لغتمان مراجعه کنیم، کتاب‌هایی مانند لغت نامه دهخدا و فرهنگ معین می‌توانند به ما کمک کنند. این راحت‌ترین راه برای مخاطبی است که می‌خواهد به سرعت به املای صحیح کلمه پی ببرد.

متخصصان ادبیات و اساتید این رشته، متون قدیمی را هم یک منبع معتبر برای املای درست برخی کلمات می‌دانند. البته در این مورد مسئله اعتبار نسخ خطی پیش می‌آید. در این مجال اندک فرصتی برای بازگو کردن نحوه تشخیص نسخه معتبر نیست، از جمله غلط‌های املایی که در نگارشمان متداول شده است که می‌توان به غلط‌های املایی زیر اشاره کرد:

کاربرد بش به جای بهش

گاهی مشاهده می‌کنیم «بهش» را به صورت «بش» می‌نویسند این نوع نگارش کلمه غلط است. «بهش» از ترکیب ضمیر متصل «-ِ ش» و حرف اضافه «به» تشکیل شده است و نمی‌توان به جای آن کلمه «بش» نوشت. براساس لغتنامه دهخدا کلمه «بش» به معنای فرد گشاده روی، تازه روی و خوش منش است. کلمه «بَهش» را داریم که مانند «بِهش» نوشته می‌شود این کلمه به معنای مرد خندان و کشاده رو است.

مثلن به جای مثلا

مثلا کلمه‌ای عربی است و زمانی که به زبان فارسی وارد شد و رواج پیدا کرد به صورت «مثلا» نوشته شد. تنوین عربی را نمی‌توان به صورت «-َ ن» نوشت، نگارش کلماتی مانند «مثلا» و «حتما» به صورت «مثلن» و «حتمن» اشتباه است. هرچند برخی کلمان تنوین دار را با کلماتی مانند «من» یا «تن» قافیه می‌کنند. نگارش کلمان تنوین دار با «ن» اشتباه است، کلمات براساس صورت شنیداری شان با هم قافیه می‌شوند نه براساس صورت نوشتاری شان؛ هنگام نوشتن کلمات باید به صورت نوشتاری آن توجه کرد نه آنچه صورت گفتاری کلمه است.

نوشتن «به نام» به صورت «بنام»

گاهی افراد به جای اینکه بنویسند «به نام خدا» می‌نویسند «بنام خدا» این نوع نگارش غلط است. حرف اضافه «به» را باید جدا از آن نوشت، زیرا این حرف اضافه تنها به ضمایر متصل می‌چسبد. هنگام نگارش باید دقت کرد نوشتن «بنام» معنای کلمه را تغییر می‌دهند. «بنام» به معنای «مشهور» است

نوشتن «آرع» به جای «آره»

در زبان فارسی از واژه دیگری به نام «آری» به جای «بله» استفاده می‌شود. در محاوره این کلمه را به صورت «آره» تلفظ می‌کنند و در شعر یا نثر محاوره به همین شکل به کارمی رود. گاهی به جای‌های غیرملفوظ در کلمه از حرف «ع» استفاده می‌کنند. به جای اینکه بنویسند «آره»، می‌نویسند «آرع». این نوع نگارش کلمه اشتباه است و نباید کلمه را به این شکل نوشت.

نوشتن «مرتضی» به شکل «مرتضا»

این کلمه، کلمه‌ای عربی و به معنای «پسندیده» و «برگزیده» است. درلغت نامه دهخدا این کلمه را به صورت «مرتضی» نوشته اند؛ لذا نوشتن کلمه با «الف» اشتباه است هرچند تلفظ «ی» مقصوره عربی با «آ» در زبان فارسی یکسان است. در زبان فارسی نمی‌توان به جای «ی» مقصوره «آ» گذاشت مگر اینکه در لغت نامه دهخدا یا فرهنگ معین و کتاب‌های معتبر دیگری که پیش از این نوشته شده است چنین شیوه نگارشی را ببینیم.

انتهای پیام/