به گزارش خبرنگار حوزه دریچه فناوری گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، High Dynamic Range یا همان HDR به فرایندی گفته میشود که محدوده دینامیکی ثبتشده توسط لنز دوربین را از آنچه هست بیشتر میکند و در دنیای نور و تصویر برای آن فرمت های مختلفی ذکر شده است. در اصطلاحات عکاسی به اختلاف روشنترین و تاریکترین عناصر یک تصویر Dynamic Range میگویند. High Dynamic Range یا HDR فرایندی است که محدوده دینامیکی ثبتشده توسط لنز دوربین را از آنچه هست فراتر میبرد و بیشتر میکند.
درست در زمانی که در حالت HDR عکاسی میکنید، دوربین سه عکس متوالی با درجات روشنایی متفاوتی از صحنه میگیرد. سپس نرمافزار دوربین این عکسها را با هم ادغام میکند و با حفظ تاریکترین و روشنترین نواحی تصویر آنها را به یک عکس تبدیل میکند. HDR یا «گستره دینامیکی بالا» شامل فرمتهای متنوعی از جمله HDR10، دالبی ویژن، HLG و غیره میشود.
یکی از مهمترین نکاتی که باید بدانید اینه که ویژگی HDR در تلویزیونهای جدید با قابلیت HDR که در عکاسی و تصاویر گرفته شده با استفاده از دوربینها از آن یاد میشود فرق میکند. متاسفانه با وجود تفاوتهای گسترده این ویژگی در هر دو مورد از یک نام استفاده میکنند؛ و همین مسئله ممکن است باعث شود در نگاه اول و با شنیدن عنوان HDR در تلویزیونهای جدید، کاربر را از جستجوی بیشتر به منظور آشنایی با ویژگیهای آن منصرف کند.
با استفاده از این قابلیت در تلویزیون نرخ کنتراست و رنگهای مشاهده شده بالا میرود و باعث نمایش تصاویری واقعیتر و طبیعیتری نسبت به آن چه که در تلویزیونها مشاهده میکنیم خواهند شد.
چند عکس با نوردهی متفاوت را با هم ترکیب میکند و یک عکس با بیشترین محدوده دینامیکی را بازسازی میکند. HDR در تلویزیون کمک میکنه تا تصاویر واقعیتر با کنتراست و روشنایی بیشتری نسب به قبل به شما نمایش دهد. اما یک عکس در عکاسی دارای ویژگی HDR محدوده دینامیکی بالا به همان معنا نیست. تصاویری که در عکاسی با این قابلیت گرفته میشوند در واقع HDR در شکل واقعی آن نیستند؛ و دوربین تنها چند ترکیب را به آن اضافه میکند.
هر تلویزیونی که از HDR پشتیبانی کند با HDR10 سازگار است و به عبارتی باید گفت که HDR10 حداقل استاندارد HDR است. فرمت HDR10 امکان ارائه روشنایی ۱۰۰۰ نیت و عمق رنگ ۱۰ بیتی را دارد. برای این که درک این اعداد راحتتر شود باید گفت؛ تفاوت HDR10 در مقایسه با SDR (گستره دینامیکی استاندارد) یا محتوای معمول در موارد زیر است:
اما اینکه کیفیت محتوای HDR10 مشاهده شده تا چه میزان مناسب باشد بستگی به کیفیت پیاده سازی آن در تلویزیون شما دارد. در صورتی که HDR10 در تلویزیون به خوبی پیاده سازی شده باشد میتواند ویدیوهایی با کیفتی خوب را به نمایش بگذارد. اما در میان فرمتهای مختلف HDR این نسخه دیگر در بین بالاترین ردهها به حساب نمیآید.
همان طور که از نام این فرمت بر میآید ویژگیهای مثبت HDR10 را بهبود داده است. روشنایی در +HDR10 به ۴۰۰۰ نیت میرسد و متناسب با آن کنتراست هم افزایش یافته است. اما مهمترین بهبود مربوط به نحوه قرار دادن اطلاعات در محتوا است. در HDR10 ابَر داده مرتبط با دادههای HDR که از منبع پخش کننده محتوا منتقل میشود ثابت است؛ به این معنی که یک مجموعه از دادهها برای تمامی محتوا (مثلاً تمامی یک فیلم) ایجاد شده است. اما در +HDR10 ابر دادهها پویا هستند و میتوانند برای هر فریم ویدیو متفاوت باشند.
به عبارت دیگر در +HDR10 هر فریم میتواند پارامترهای رنگ، روشنایی و کنتراست مربوط به خود را داشته باشد. نتیجه نهایی این روش موجب میشود تصاویر طبیعیتر به نظر برسند. به عنوان مثال مناطقی از تصاویر که در HDR10 از نظر رنگ بیش از حد اشباع شده نمایش داده میشوند با +HDR10 با جزئیات کامل به نظر میرسند. +HDR10 با اینکه یک فرمت بدون نیاز به پرداخت حق امتیاز به شمار میرود، اما توسط کنسرسیومی شامل ۳ شرکت توسعه داده شده: فاکس قرن بیستم، پاناسونیک و سامسونگ. به همین دلیل تاکنون سازگاری با این فرمت تنها به تلویزیونهای سامسونگ و پاناسونیک محدود شده است. از نظر محتوای تولیدی هم باید گفت که هنوز پشتیبانی چندانی از +HDR10 وجود ندارد و به نظر میرسد که اکنون در آغاز راه تغییر به سوی این فرمت هستیم.
نتفلیکس بر خلاف آمازون پرایم ویدیو هنوز از این فرمت پشتیبانی نمیکند. یونیورسال و فاکس قرن بیستم، اما متعهد به پشتیبانی از این استاندارد شده اند.
+HDR10 تنها فرمتی نیست که فکر تصاحب تاج و تخت قصر HDR را در سر میپروراند. دالبی ویژن فرمت HDR پیشرفته دیگری است که توسط آزمایشگاه دالبی توسعه داده شده است؛ همان آزمایشگاهی که به فناوریهای پیشرفته صوتی از جمله دالبی دیجیتال و دالبی اتموس مشهور است. دالبی ویژن شباهتهای فراوانی با +HDR10 دارد؛ از ابردادههای پویا بهره میبرد، اما روشنایی بالاتر ۱۰ هزار نیت را ارائه میکند. علاوه بر این عمق رنگها ۱۲ بیت است و از ۶۸ میلیارد رنگ پشتیبانی میکند.
در حال حاضر، اما این مشخصات کمی بیش از حد پیشرفته هستند. هنوز هیچ تلویزیونی از عمق رنگ ۱۲ بیتی پشتیبانی نمیکند و این حد از روشنایی هم تنها به برخی نمونههای آزمایشی از تلویزیونها محدود است. اما قطعا در سالهای آینده شاهد عرضه تلویزیونهایی با پشتیبانی از هر دو این موارد خواهیم بود و آن موقع است که دالبی ویژن آماده پذیرش آینده خواهد بود. بر خلاف +HDR10 که تاکنون در زمینه محتوا و دستگاههای پشتیبانی کننده محدود ظاهر شده، دالبی ویژن سالها است که ارائه شده و توسط تولیدکنندگان متعددی پشتیبانی میشود. اما دلیل اینکه دالبی ویژن کمتر از HDR10 فراگیر شده این است که شرکتهایی که قصد تولید محتوا یا سخت افزار مبتنی بر آن را دارند باید هزینه استفاده از مجوز آن را بپردازند.
از سوی دیگر +HDR10 مشابه با فرمت قدیمیتر HDR10 منبع باز و بدون نیاز به پرداخت هزینه حق امتیاز است و به همین دلیل انتظار میرود در سالهای آتی، به ویژه در میان تلویزیونهای اقتصادی به شدت فراگیر شود.
نبرد میان VHS و بتامکس یا بلوری و HD-DVD را به یاد دارید؟ در مورد دالبی ویژن و HDR، اما چنین موضوعی اتفاق نخواهد افتاد؛ چرا که همین حالا هم استودیوهای فیلم سازی متعددی هستند که محتوای خود را روی یک دیسک بلو رِی، ولی حاوی ابر دادههای دالبی ویژن، HDR10 و +HDR10 عرضه میکنند.
در مورد تلویزیونها هم شرایط به همین شکل است. بیشتر مدلهای امروزی از دالبی ویژن در کنار HDR10 پشتیبانی میکنند و کم کم شاهد پشتیبانی برخی از مدلهای جدید از هر ۳ استاندارد هستیم. برخی از مدلها از استانداراد HLG هم پشتیبانی میکنند. HLG نسخهای از HDR است که پخش کنندههای تلویزیونی علاقه فراوانی به آن دارند. احتمال میرود بعضی از تلویزیونهایی که تنها از HDR10 و دالبی ویژن پشتیبانی میکنند با یک به روز رسانی فرمور قادر به نمایش محتوای +HDR10 شوند.
انتهای پیام/