به گزارش خبرنگار  حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، بعد از ماجرای مبهم استعفای وزیر آموزش و پرورش،  دو روز انتظار برای انتخاب گرینه جدید و جنجال انتخاب سرپرست جدید، بالاخره سید جواد حسینی که آخرین سابقه فعالیتش، محلی غیر از آموزش و پرورش بود، تصدی وزارتخانه را بر عهده گرفت.

حسینی که در کارنامه کاری‌اش طی سال‌های اخیر کمتر سابقه آموزش و پرورشی به چشم می‌خورد از فعالیت در معاونت سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری خراسان رضوی به سرپرستی آموزش و پرورش منصوب شد، هرچند در دوره قبل هم زمزمه‌هایی از نام وی برای تصدی وزارت بود، اما در آن زمان قرعه برگشت.

سیاسی‌بازی در آموزش و پرورش تداوم دارد؟

با انتخاب حسینی به عنوان سرپرست، شائبه‌های تداوم سیاسی‌بازی در آموزش و پرورش شدت گرفته است و از همان ساعات اولیه انتخاب وی، هجمه‌هایی از قبیل طرفدار مدارس لاکچری بودن و سیاست‌زدگی وی مطرح است، موضوعی که باعث شد تا حسینی در همین ابتدای راه، فعالیت خود در صفحات مجازی را به شدت کاهش دهد و حساب‌های شخصی‌اش را غیرفعال کند.

سرپرست جدید به دلیل سابقه فعالیت در دانشگاه فرهنگیان از سوی دانشجومعلمان مورد توجه است تا پیگیر مطالبات آنها باشد البته در همین گام‌های نخستین حرف و حدیث‌های بسیاری در این موضوع وجود دارد که دانشجوها را نگران پیگیری مطالبات از سوی سرپرست جدید می‌کند.

با وجود این شرایط حسینی در نخستین اظهارات خود بعد از سرپرستی بر بازگرداندن استقلال آموزش و پرورش و توجه به تکریم معلم تاکید داشت.

وی اظهار کرد: «هر آنچه در جامعه می‌گذرد از مسیر مدرسه عبور کرده است بنابراین هر اقدامی برای اصلاح جامعه باید از مدرسه آغاز شود، زیرا معلم میزان الحراره جامعه است و دیوار معلم بالاترین دیوارهاست.»

راه‌های نرفته آموزش و پرورش در انتظار ناجی

بعد از خداحافظی چهاردهمین وزیر آموزش و پرورش با این سمت و فعالیت حسینی به عنوان سرپرست، پر رفت و آمد ترین وزارتخانه کشور، منتظر سکانداری است که اهداف به ثمر نرسیده را محقق کند، اهداف و برنامه‌هایی از قبیل حفظ شان معلمان، بهبود معیشت آنها، اصلاح ساختاری نظام تعلیم و تربیت و کیفیت بخشی به مدارس که همواره آرزوهای متعالی وزرا بودند و چندان در رسیدن به این مهم در زمان فعالیت کوتاه  خود توفیق نداشتند.

حفظ اختیارات در آموزش و پرورش که حسینی هم در اولین سخنرانی خود به آن تاکید داشت، موضوعی مغفول است که وزرای پیشین را هم تحت الشعاع قرار داده بود و یکی از نقدهایی هم که همواره کارشناسان آموزش و پرورش  به اوضاع این وزارتخانه دارند، محدود بودن اختیار وزرا در برخی عزل و نصب‌هاست.

موضوع معیشت هم که دردی  مزمن و گویی بدون درمان است و با اوضاع فعلی کشور که انگار حال و روز تامین اعتبار مناسب نیست، باید راه‌های کسب درآمد دیگری مورد توجه قرار گیرد، موضوعی که حتی بطحایی را هم نگران کرد و به تعبیری یکی از دلایل استعفای وی را بی‌توجهی به اوضاع معیشتی و رتبه‌بندی فرهگیان اعلام کردند.

نگاه دولت به آموزش و پرورش تغییر می‌کند؟

بی‌توجهی دولت به آموزش و پرورش و  اولویت نداشتن این نهاد موجب شده است که مهم‌ترین و پر جمعیت‌ترین نهاد تعلیم و تربیت کشور آنطور که باید، جایگاه محبوبی نداشته باشد و همواره بزرگترین دغدغه‌اش رفع مشکلات حداقلی پرداختی و تامین معاش باشد حال بماند که اوضاع کیفیت بخشی و تغییر و تحولات مناسب نیست و برای تحقق آن باید هرینه کرد و منبعی برای آن نیست.

آمورش و پرورش آنقدر درگیر حواشی و سیاست زدگی بوده که حالا حل همین موضوعات بر سایر مشکلات اولویت پیدا کرده است و نه تنها آموزش و پرورشی‌ها بلکه نمایندگان مجلس هم معتقدند آموزش و پرورش از بی‌توجهی رنج می‌برد.

با وجود ریشه دار شدن دردهای کهنه آموزش و پرورش به نظر نمی‌رسد تغییر وزیر حال با استیضاح یا استعفاهای اجباری و پرهیاهو راه‌حل باشد و این رفت و آمدها جز اضافه شدن کارهای نیمه‌تمام ثمری ندارد.

انتهای پیام/