در بخش مدیریت، باشگاه تراکتورسازی یکی از کم ثبات ترین باشگاه های فوتبال ایران در چند سال اخیر به شمار می رود. آنها در طول سال های اخیر چندین و چند مدیرعامل عوض کرده اند و آخرین فصلی که کار خود را با یک مدیرعامل آغاز و با همان مدیرعامل به پایان رساندند را به یاد ندارند. با خصوصی شدن باشگاه این انتظار می رفت که تراکتوری ها در بخش مدیریت به یک ثبات قابل توجه دست پیدا کنند؛ این اتفاق نه تنها رخ نداد بلکه، شاهد بی ثباتی بیشتر در بخش مدیریت باشگاه تراکتورسازی در فصل جاری بودیم. پس از اینکه مالکیت باشگاه به زنوزی سپرده شد، عباس الیاسی به عنوان سرپرست موقت جای خود را به صادق درودگر داد تا اولین مدیرعامل تراکتورِ خصوصی به نام درودگر ثبت شود. عمر مدیریت درودگر اما خیلی کوتاه بود و وی پس از اینکه متوجه شد از اختیارات کافی در باشگاه برخوردار نیست از سمت خود استعفا داد. بار دیگر الیاسی به عنوان سرپرست موقت به روی کار آمد تا اینکه اسدی به عنوان مدیرعامل کار خود را در باشگاه تراکتورسازی آغاز کرد. دوران مدیریت اسدی نیز چند ماهه بود و او پیش از پایان فصل از جمع تراکتوری ها جدا شد. تراکتوری ها در نهایت فصل را با الیاسی به عنوان سرپرست موقت به پایان رساندند. به این ترتیب در بخش مدیریت هیچ تغییر مثبتی را در باشگاه تراکتورسازی نسبت به دوران پیش از خصوصی شدن شاهد نبودیم.

تراکتورسازی در طول لیگ هجدهم سه سرمربی مختلف را روی نیمکت خود نشاند. این تیم با جان توشاک وارد مسابقات شد. توشاک که همه از سابقه فوتبالی او خبر دارند، یک گزینه هیجان انگیز برای تراکتوری ها بود. او آمده بود تا با تجربه گرانبهای خود از حضور در باشگاههای بزرگی چون لیورپول و رئال مادرید، تراکتورسازی را به قله فوتبال ایران برساند. رویابافی تراکتوری ها با توشاک اما دوام چندانی نداشت. یک شروع ناامید کننده در لیگ برتر و شکستی تلخ در دور اول جام حذفی مقابل صنعت نفت پایان کار توشاک را به همراه داشت. این اتفاق در حالی رخ داد که برخی منابع از توطئه داخلی علیه این سرمربی خبر می دادند. محمد تقوی به عنوان سرمربی موقت، جانشین توشاک شد. پس از کسب چند نتیجه خوب، پسوند موقت از کنار نام تقوی حذف شد. او تا پایان نیم فصل اول هدایت تراکتورسازی را بر عهده داشت و امیدوار بود با یارگیری قدرتمندانه در نقل و انتقالات زمستانی، تراکتوری کهکشانی را وارد مسابقات کند. تقوی اما به آرزویی که در سر پرورانده بود نرسید. در حالی که باشگاه مشغول مذاکره با چند گزینه خارجی بود، تقوی پیش دستی کرده و استعفا داد. جورج لیکنز بلژیکی به عنوان سومین سرمربی تراکتورسازی در لیگ هجدهم، از نیم فصل دوم کار خود را در این تیم آغاز کرد. از آخرین قهرمانی لیکنز بیش از ۲ دهه می گذشت اما ستاره هایی که تراکتور داشت، می توانست طلسم جورج را شکسته و پایان خوشی برای او و تیمش رقم بزند. شروع رویایی و ادامه روند خوب نتیجه گیری با لیکنز هوای فوتبال آذربایجان را آفتابی کرده بود. درست زمانی که تراکتوری ها اعتماد به نفس لازم برای قهرمانی را به دست آورده بودند، یک اتفاق یا بهتر است بگویم یک فاجعه همه چیز را خراب کرد. عدم مدیریت کافی از سوی لیکنز در مواجهه با این فاجعه کافی بود تا همه چیز از هم بپاشد. تراکتورسازی با لیکنز به رتبه پنجم بسنده کرد و این مربی بلژیکی در پایان فصل به همکاری خود با سرخ پوشان پایان داد.