به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  سال‌هاست خبر از حکمرانی ربات‌ها در آینده‌ای نه چندان دور است. تولید انواع ربات‌ها با شکل و شمایل مختلف و حتی ربات‌های انسان‌نما، بسیاری را به این فکر انداخته که مبادا با ورود ربات‌ها، جایگاه شغلی خود را از دست بدهند و خانه‌نشین شوند. وقتی صحبت از آینده می‌شود، حرف ربات‌ها به میان می‌آید. هوش مصنوعی به سرعت در حال رشد و گسترش است و ترسِ باختن شغل به فناوری، هر روز عرصه را بر افراد تنگ‌تر می‌کند. مطالعاتی که به تازگی انجام شده، حاکی از آن است که هوش مصنوعی ممکن است با یادگیری ماشینی، به‌زودی جایگزین استادان و معلمان شود. سیستم‌های خودکاری، چون ربات‌ها بسیاری از مشاغل ازجمله جایگاه استادان را در معرض خطر قرار داده است. با ورود ربات‌ها، زندگی بشر به کلی تغییر می‌کند و روزی فرا خواهد رسید که همه کار‌ها به دست ربات‌ها و گجت‌ها انجام شوند.

بیشتربخوانید: شغل‌هایی که در آینده نزدیک نیاز به آن‌ها کمتر می‌شود

در دنیایی که افراد جوان جامعه درگیر مسائل غیرواقعی مجازی هستند، شغل تدریس بیش از هر چیز اهمیت دارد؛ تدریس چه در دوران مدرسه و چه در دوران دانشگاهی انجام شود، استاد و معلم در آن، خود واقعی‌شان را به نمایش می‌گذارند و به نوعی به افراد جان دوباره می‌بخشند. وقتی یک انسان به‌عنوان استاد تدریس می‌کند، علاوه‌بر اینکه کنجکاوی دانشجویان را برمی‌انگیزد، آن‌ها را برای رسیدن به پاسخ مناسب به این کنجکاوی کمک می‌کند و بسیاری از محققان بر این باورند که هیچ‌گاه ماشین یا ربات نمی‌تواند جای یک نیروی انسانی را در تعلیم و آموزش دانشجویان بگیرد.

هوش مصنوعی و آموزش

هنوز سر این موضوع اختلاف وجود دارد که آیا سیستم‌های هوش مصنوعی قادرند به فراگیران و دانش‌آموزان و دانشجویان آموزش دهند یا نه. اما در این میان، عده‌ای آن را می‌پذیرند و بر این باورند که با گذر زمان، این روند را راحت‌تر هم طی می‌کنند. این رفتار تغییر و تحول زیادی را پشت‌سر می‌گذارد و این سیستم‌ها به همین ترتیب ادامه می‌یابند. دستگاه‌های هوش مصنوعی با همان سرعت قبلی به کار خود ادامه می‌دهند و به مرور پیشرفت می‌کنند و به لطف هوش مصنوعی، در یادگیری هوشمندتر عمل می‌کنند. سیستم‌های هوش مصنوعی را در هر کلاس درسی می‌توان نصب کرد و به کار گرفت و از طریق آن می‌توان انگیزه لازم را در دانشجویان ایجاد کرد. معلمان رباتیک به نیاز‌های اولیه دانش‌آموختگان توجه کرده و به حل موضوعات حیاتی، فراگیر و سیستماتیک در آموزش کمک می‌کنند.

معلمان هوش مصنوعی دنیا را تغییر می‌دهند

به گزارش dzone، فناوری، آینده را شکل می‌دهد و معلمان و استادان دیجیتال و رباتیک دنیا و آموزش را متحول می‌کنند. اگر بخواهیم از مزیت‌های استادان رباتیک هوش مصنوعی بگوییم باید به این اشاره کنیم که خستگی‌ناپذیرند و به مرخصی نیاز ندارند و دیر هم سر کلاس‌های درس حاضر نمی‌شوند. البته با یک حساب سرانگشتی هم می‌توان متوجه شد که به‌کارگیری آن‌ها تا چه اندازه می‌تواند به نفع کارفرمایان و مدیران تمام شود؛ پس به‌طور قطع از این فناوری استقبال خواهند کرد. مسئولان برای به‌کارگیری از این سیستم‌های رباتیک تنها باید دستگاه را براساس موضوع تدریس آموزش دهند. برخی کارشناسان بر این باورند که سیستم‌های هوش مصنوعی کارکرد موثری خواهند داشت و هرگز خطا و اشتباهی در کار خود ندارند. اگر این سیستم‌ها را به درستی برنامه‌ریزی کنند، هیچ رفتار ناپسندی را بسته به جنسیت، نژاد یا موقعیت اجتماعی و اقتصادی نسبت به دانشجویان و دانش‌آموزان نشان نمی‌دهند. این سیستم‌ها همچنین اولویت‌های فردی و دیگر نیاز‌ها را هم مورد توجه قرار می‌دهند. هوش مصنوعی، شیوه تدریس را بهبود می‌بخشد و به استادان و معلمان کمک می‌کند تا بینش و نگاه عمیق‌تری به نیاز‌های واقعی دانش‌آموزان و دانشجویان داشته باشند.

نکات منفی

یادگیری و آموزش آنلاین در یک دهه گذشته رشد چشمگیری داشته است و هوش مصنوعی با تمام پیچیدگی‌هایی که دارد نمی‌تواند جایگزین حرفه استادی و معلمی شود. بیشتر محققان معتقدند هیچ سیستمی هرچند پیچیده و برنامه‌ریزی‌شده نمی‌تواند جانشین مغز خلاق بشر شود. تاکنون نمونه‌هایی از ربات‌های هوش مصنوعی جایگزین استاد و معلم شده که با شکست مواجه شده‌اند. هوش مصنوعی در صورتی که از کنترل خارج شود می‌تواند برای بشر تهدیدی جدی به حساب آید. کمبود معلم و حتی استاد دانشگاه در برخی کشور‌ها این نکته را یادآور می‌شود که این شغل هنوز هم مورد تقاضاست، اما هوش مصنوعی در کنار معلم‌ها و استادان می‌تواند شیوه موثری باشد تا در آموزش دانش‌آموزان و دانشجویان بهتر عمل کنند.

جانشینی در کار نیست

با تمام حرف و حدیث‌هایی که پیرامون این بحث وجود دارد، بیشتر محققان عنوان کرده‌اند که ربات‌ها نمی‌توانند جایگزین معلمان و استادان شوند، چراکه آن‌ها نه‌تن‌ها از دانش‌آموزان و دانشجویان حمایت می‌کنند، بلکه نیاز‌های آن‌ها را هم برحسب سطح مهارت و دانش اولیه‌ای که دارند، برآورده می‌کنند و شرایطی را برای آن‌ها فراهم می‌کنند که بتوانند با هم همکاری و مشارکت کنند. با کار گروهی، تقابلاتی بین فراگیران، استاد، والدین و مدیران شکل می‌گیرد. همیشه گفته‌اند کودکان با قرار گرفتن در محیط و مشاهده و تقلید از رفتار‌ها و حرکات دیگران و تاثیرپذیری از آن‌ها یاد می‌گیرند؛ بنابراین، با در نظرگرفتن تاثیر حضور معلم و استاد در کلاس درس، شرایط برای این رفتار‌های تقابلی فراهم می‌شود. اگر این ویژگی را گسترده‌تر کرده و آن را وارد فضای دانشگاهی کنیم، باز هم همین تقابلات بین استاد و دانشجو و تاثیر وجود استاد برقرار است. دانش‌آموزان و دانشجویان در چنین شرایطی احساس تعلق پیدا کرده و با ارتباط معناداری که با استاد و معلم خود برقرار می‌کنند در روند یادگیری موفق‌تر عمل می‌کنند. این دقیقا کاری است که از عهده ربات‌های هوش مصنوعی خارج است و نمی‌توانند حرفی برای گفتن داشته باشند.

به گزارش studyinternational، واقعیت اینجاست که هرچه اتصال و ارتباط مردم به فناوری بیشتر شود، ارتباط آن‌ها با یکدیگر کمتر می‌شود. از سوی دیگر، استاد و معلم، علاوه‌بر اینکه وظیفه تدریس و آموزش به دانش‌آموزان و دانشجویان را دارد، مربی، حامی و پشتیبان آن‌ها هم هست و فراگیران در موفقیت‌هایشان از او الهام می‌گیرند. به‌طور قطع هیچ‌چیز خسته‌کننده‌تر از نشستن در کلاسی فاقد جذابیت که یکنواخت هدایت می‌شود و رباتی که به‌عنوان استاد در آن حضور دارد و دنیای پیرامون را به دانشجویانش می‌آموزد، نیست. رباتی را تصور کنید که در جایگاه استاد، سعی می‌کند ظلم نسبت به زنان را در دنیای امروز با چنان انگیزه‌ای آموزش دهد که دانشجویان بار دیگر مشتاق باشند تا در کلاس حضور پیدا کنند. درحقیقت، قدرتمندترین تفاوتی که می‌توان بین یک فرد زنده و هوش مصنوعی پیدا کرد، همدردی است که بین استاد و دانشجویانش برقرار می‌شود. برخی کارشناسان پیش‌بینی کرده‌اند تا ۱۰ سال آینده ربات‌ها جایگزین استادان دانشگاهی و معلمان مدارس می‌شوند که انقلابی را در عرصه یادگیری به دنبال خواهد داشت. این تغییر و تحول دانشجویان و دانش‌آموزان را به سمت و سویی سوق می‌دهد که از توانمندی‌های خود به‌عنوان سکویی برای موفقیت بهره ببرند. طبق برنامه‌هایی که برای این ربات‌ها تنظیم شده، ربات‌های معلم برای هر دانشجو و دانش‌آموز وقت جداگانه‌ای اختصاص داده و سعی می‌کنند با جلب‌توجه آنها، هر کدام از فراگیران را همگام با کلاس، اما به‌طور جداگانه پیش ببرند. عده‌ای از محققان بر این باورند که ربات‌ها با ارزیابی پاسخ‌هایی که دانشجویان ارائه می‌دهند، دروس در حال تدریس و مباحث موردنیازی را که باید به فراگیران آموزش داده شود، برنامه‌ریزی می‌کنند. اما چیزی را که نباید فراموش کرد، اینجاست که ربات‌ها قادر به کسب جایگاه برتر نیستند بنابراین هرگز به‌طور کامل نمی‌توانند جایگزین استادان دانشگاه‌ها و معلمان مدارس شوند. فناوری و تدریس در کنار هم به‌طور قطع می‌توانند مکمل هم باشند، اما نبود هر کدام از آن‌ها نمی‌تواند نتیجه مطلوب را حاصل بیاورد. استفاده از ربات‌ها به‌عنوان ابزار‌های آموزشی بسیار ایده‌آل است، اما قرار دادن آن‌ها به جای استاد، خلئی را در این بین ایجاد می‌کند.

هیچ معلم و استادی شبیه دیگری نیست و هر کدام به شیوه تدریس به‌خصوصی اعتقاد دارند و آن را در کلاس‌های درس پیاده می‌کنند، اما دانش‌آموزان و دانشجویان معمولا به دلیل انعطاف‌پذیری‌ای که دارند، با هر کدام از آن‌ها می‌توانند خود را سازگار کنند. اما زمانی که حرف بازدهی به میان می‌آید، استادان و معلمان بسیار فراتر از ربات‌ها عمل می‌کنند. اگر کارایی آن‌ها را با درست یا غلط پاسخ دهیم، معلمان و استادان انسان‌هایی هستند که مانند هر بشر دیگری در معرض خطا و اشتباه قرار دارند. اما اگر منظور از کارایی، داشتن آموزشی جامع است که روی ابعاد مختلفی از فراگیران نظیر خلاقیت، مباحث آموزشی، اجتماعی و روحی آن‌ها کار می‌کنند، آنجاست که دست استادان و معلمان به‌عنوان برنده بالا می‌رود و هیچ‌چیز حتی ربات هوشمندی که بر پایه هوش مصنوعی طراحی و برنامه‌ریزی شده هم نمی‌تواند جانشین مناسبی برای آن باشد.

منبع: روزنامه فرهیختگان

انتهای پیام/