در دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان می‌خوانیم: «اَللّـهُمَّ قَوِّنى فیهِ عَلى اِقامَةِ اَمْرِکَ، وَاَذِقْنى فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ، وَاَوْزِعْنى فیهِ لاَِدآءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ، وَاحْفَظْنى فیهِ بِحِفْظِکَ وَسَتْرِکَ، یا اَبْصَرَ لنّاظِرینَ خدایا نیرو ده مرا در این ماه براى برپا داشتن فرمان و دستورت و بچشان به من شیرینى ذکرت و به من یاد ده در این ماه طرز بجا آوردن سپاسگزارى خود را به بزرگواری‌ات و نگاهم دار در آن به نگهدارى و محافظت خود اى بیناترینِ بینایان»

حجت الاسلام و المسلمین سید جلال موسویان کارشناس مذهبی و پژوهشگر دینی در تفسیر دعای روز چهارم ماه رمضان گفت: در دعای روز چهارم، درخواست ما از خداوند حلاوت ذکر است. حلاوت ذکر یعنی انسان وقتی ذکر می‌گوید، شیرینی ذکر را بچشد. یکی از اسباب چشیدن شیرینی ذکر در دعای روز چهارم این است که اهل شکر باشیم. کسی که اهل شکر است خدا به او حلاوت ذکر می‌دهد.

به گفته او، شاکر به کسی می‌گویند که هم نعمت را بشناسد، هم به نعمت اعتراف کند و برای آن نعمتی که نسبت به آن شناخت دارد، شکر به جای بیاورد. از حضرت موسی بن جعفر (ع) نقل شده که فردی خدمت ایشان عرض کرد، یابن رسول الله (ص)؛ حقیقت شکر چیست؟ حضرت فرمودند، حقیقت شکر این است که خدا را برای همه نعماتش شاکر باشیم. البته حضرت فرمودند نعمت را بشناسیم. خیلی از نعماتی که خدا به ما داده، بر ما مغفول است و نمی‌دانیم که اصلا نعمت است. نعمت چشم و سلامتی از جمله این نعمت هاست.