به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، روزهای پایانی ماه شعبان همواره با دعای وداع ماه شعبان  و ورودیه ماه رمضان همراه است، دعایی که با خواندن آن خود را برای مهمانی بزرگ آماده می‌کنیم و سی شب به روزه‌داری می‌پردازیم. 

دعای شب آخر ماه شعبان و شب اول رمضان مندرج در کتاب مفاتیح الجنان از زبان مبارک امام صادق (ع) است و نقل شده که آن حضرت در شب آخر ماه شعبان و شب اول ماه رمضان با خدای خود این طور مناجات می‌کرد.

متن دعا به شرح زیر است:

اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا الشَّهْرَ الْمُبَارَکَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ وَ جُعِلَ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ قَدْ حَضَرَ فَسَلِّمْنَا فِیهِ وَ سَلِّمْهُ لَنَا وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا فِی یُسْرٍ مِنْکَ وَ عَافِیَةٍ یَا مَنْ أَخَذَ الْقَلِیلَ وَ شَکَرَ الْکَثِیرَ اقْبَلْ مِنِّی الْیَسِیرَ.

خدایا، این ماه مبارک که قرآن در آن نازل گشته، و هدایتی براى مردم، و دلایل روشنى از هدایت و تمیز میان حق و باطل قرار داده شده است، فرا رسید، پس ما را در آن به‌سلامت بدار و آن را برایمان سالم نگهدار، و از سوى خویش در حال آسانى و سلامت کامل از ما تحویل بگیرش، اى آن که اندک را بپذیرد، و بسیار را قدر نهد، از من اندک را بپذیر.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تَجْعَلَ لِی إِلَى کُلِّ خَیْرٍ سَبِیلاً وَ مِنْ کُلِّ مَا لاَتُحِبُّ مَانِعاً یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا مَنْ عَفَا عَنِّی وَ عَمَّا خَلَوْتُ بِهِ مِنَ السَّیِّئَاتِ یَا مَنْ لَمْ‌یُؤَاخِذْنِی بِارْتِکَابِ الْمَعَاصِی عَفْوَکَ عَفْوَکَ عَفْوَکَ یَا کَرِیمُ.

خدایا، از تو درخواست می‌کنم براى من به‌سوی هر خیرى راهى، و از هرچه نمی‌پسندى مانعى قرار دهى، اى مهربان‌ترین مهربانان، اى آن که از من درگذشت و از آنچه از زشتی‌ها در پنهان انجام دادم چشم‌پوشى کرد، اى آن که مرا به‌سبب ارتکاب گناهان سرزنش ننمود، عفوت، عفوت، عفوت را خواهم، اى کریم.

إِلَهِی وَعَظْتَنِی فَلَمْ‌أَتَّعِظْ وَ زَجَرْتَنِی عَنْ مَحَارِمِکَ فَلَمْ‌أَنْزَجِرْ فَمَا عُذْرِی فَاعْفُ عَنِّی یَا کَرِیمُ عَفْوَکَ عَفْوَکَ.

خدایا، پندم فرمودى، پندپذیر نشدم، و از حرامهایت بازم داشتى، باز نایستادم، پس مرا چه عذری است، از من درگذر اى کریم، عفوت، عفوت را خواهم.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ الْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسَابِ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ التَّجَاوُزُ مِنْ عِنْدِکَ یَا أَهْلَ التَّقْوَى وَ یَا أَهْلَ الْمَغْفِرَةِ عَفْوَکَ عَفْوَکَ.

خدایا! آسودگى به‌گاه مرگ و عفو هنگام حساب را از تو می‌خواهم، گناه از بنده‌ات بزرگ شده، پس شایسته است گذشت از جانب تو نیکو باشد، اى پرواپذیر، و شایسته آمرزش، عفوت، عفوت را خواهم.

اللَّهُمَّ إِنِّی عَبْدُکَ‌ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ‌أَمَتِکَ ضَعِیفٌ فَقِیرٌ إِلَى رَحْمَتِکَ وَ أَنْتَ مُنْزِلُ الْغِنَى وَ الْبَرَکَةِ عَلَى الْعِبَادِ قَاهِرٌ مُقْتَدِرٌ أَحْصَیْتَ أَعْمَالَهُمْ وَ قَسَمْتَ أَرْزَاقَهُمْ وَ جَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَلْوَانُهُمْ خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ وَ لاَیَعْلَمُ الْعِبَادُ عِلْمَکَ وَ لاَیَقْدِرُ الْعِبَادُ قَدْرَکَ وَ کُلُّنَا فَقِیرٌ إِلَى رَحْمَتِکَ فَلاَتَصْرِفْ عَنِّی وَجْهَکَ وَ اجْعَلْنِی مِنْ صَالِحِی خَلْقِکَ فِی الْعَمَلِ وَ الْأَمَلِ وَ الْقَضَاءِ وَ الْقَدَرِ.

خدایا! من بنده تو، فرزند بنده تو، فرزند کنیز توام، ناتوانم به رحمتت نیازمندم، تو فرودآورنده دارایى و برکت بر بندگانت هستى، چیره و توانایى، کارهاى بندگان را شمرده‌اى، و روزی‌شان را قسمت کرده‌اى، و زبان‌ها و رنگهایشان را مختلف قرار دادى، آفرینشى از پس آفرینش دیگر، بندگان کرانه‌هاى دانشت را نمی‌دانند، و جایگاهت را اندازه ندارند، و همه ما نیازمند به رحمت توییم، روى از من برمتاب، و مرا در عمل و آرزو و قضا و قدر از شایستگان بندگانت قرار ده.

اللَّهُمَّ أَبْقِنِی خَیْرَ الْبَقَاءِ وَ أَفْنِنِی خَیْرَ الْفَنَاءِ عَلَى مُوَالاَةِ أَوْلِیَائِکَ وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِکَ وَ الرَّغْبَةِ إِلَیْکَ وَ الرَّهْبَةِ مِنْکَ وَ الْخُشُوعِ وَ الْوَفَاءِ وَ التَّسْلِیمِ لَکَ وَ التَّصْدِیقِ بِکِتَابِکَ وَ اتِّبَاعِ سُنَّةِ رَسُولِکَ.

خدایا، مرا باقى بدار به بهترین بقاء، و بمیران به بهترین مرگ، بر پایه دوستى دوستانت، و دشمنی با دشمنانت، و میل به‌سویت، و ترس از حضرتت، و خشوع و وفا و تسلیم در آستانت، و تصدیق به کتابت، و پیروى از روش پیامبرت.

اللَّهُمَّ مَا کَانَ فِی قَلْبِی مِنْ شَکٍّ أَوْ رِیبَةٍ أَوْ جُحُودٍ أَوْ قُنُوطٍ أَوْ فَرَحٍ أَوْ بَذَخٍ أَوْ بَطَرٍ أَوْ خُیَلاَءَ أَوْ رِیَاءٍ أَوْ سُمْعَةٍ أَوْ شِقَاقٍ أَوْ نِفَاقٍ أَوْ کُفْرٍ أَوْ فُسُوقٍ أَوْ عِصْیَانٍ أَوْ عَظَمَةٍ أَوْ شَیْءٍ لاَتُحِبُ فَأَسْأَلُکَ یَا رَبِّ أَنْ تُبَدِّلَنِی مَکَانَهُ إِیمَاناً بِوَعْدِکَ وَ وَفَاءً بِعَهْدِکَ وَ رِضًا بِقَضَائِکَ وَ زُهْداً فِی الدُّنْیَا وَ رَغْبَةً فِیمَا عِنْدَکَ وَ أَثَرَةً وَ طُمَأْنِینَةً وَ تَوْبَةً نَصُوحاً أَسْأَلُکَ ذَلِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ.

خدایا، آنچه در دلم می‌باشد از شک یا تردید یا انکار یا ناامیدى یا خوشى هواپرستانه یا کبر یا سرکشى یا خودبینى یا ریا یا میل به شهرت یا نفاق‌افکنی یا دورویى یا کفر یا نافرمانى یا گناه یا فخرفروشى یا هرچه که نزد تو ناخوشایند است، پس از تو درخواست می‌کنم، اى پروردگارم، که آن‌ها را تبدیل کنى به ایمان به وعده‌ات و وفاى به پیمانت و خشنودى به قضایت و پارسایى در دنیا و رغبت به آنچه نزد توست، و انتخاب نیکو و آرامش و توبه خالص، همه این‌ها را از تو درخواست می‌کنم، اى پروردگار جهانیان.

إِلَهِی أَنْتَ مِنْ حِلْمِکَ تُعْصَى وَ مِنْ کَرَمِکَ وَ جُودِکَ تُطَاعُ فَکَأَنَّکَ لَمْ‌تُعْصَ (تَرَ) وَ أَنَا وَ مَنْ لَمْ‌یَعْصِکَ سُکَّانُ أَرْضِکَ فَکُنْ عَلَیْنَا بِالْفَضْلِ جَوَاداً وَ بِالْخَیْرِ عَوَّاداً یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً دَائِمَةً لاَتُحْصَى وَ لاَتُعَدُّ وَ لاَیَقْدِرُ قَدْرَهَا غَیْرُکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

بارخدایا، از روی بردباری‌ات نافرمانى شوى، و به‌خاطر کرم و بخشندگی‌ات اطاعت گردى چنان که گویا نافرمانى نشدى، و من و هر که نافرمانی‌ات نکرد، ساکنان زمین توییم، بر ما با فضل بخشنده باش، و با خیر بهره رسان، اى مهربان‌ترین مهربانان، و درود خدا بر محمّد و خاندانش باد، درودى همواره که به شمار و عدد در نیاید، و قدرش را جز تو نداند،‌ای مهربان‌ترین مهربانان.

انتهای پیام/