به گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از همدان، صبح‏گاه سوم شعبان سال چهارم هجرت، دومین فرزند برومند علی و فاطمه علیهماالسلام در خانه‏ وحی و ولایت، دیده به جهان گشود و خانه‏ زهرای اطهر علیهاالسلام به نور جمال این نوگل باغ نبوت و ولایت و چراغ فرزندان آسمان رسالت و امامت، معطر و روشن شد.

آن گاه که خبر ولادتش به پیامبر خدا صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله رسید، به خانه‏ فاطمه علیها السلام آمد و به اسماء فرمود تا آن کودک را بیاورد .اسماء، او را در پارچه ‏ای سپید پیچید و خدمت رسول خدا برد. پیامبر در گوش راست او، اذان و در گوش چپش، اقامه گفت.

رسول خدا صلی‏ الله ‏علیه ‏و‏آله ؛ معلم حسین علیه‏ السلام بود.حسین علیه‏ السلام هنوز زبان نگشوده بود. رسول خدا صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله برای انجام نماز مستحبی، ایستاده بود و حسین علیه‏ السلام نیز در کنارش. رسول خدا صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله می‏گفت: «اللّه‏ اکبر»، ولی حسین علیه ‏السلام نتواست بگوید. این کار شش بار تکرار شد. بار هفتم هنگامی که رسول خدا صلی ‏الله ‏علیه‏ و‏آله گفت: «اللّه‏ اکبر»، حسین علیه ‏السلام زبان گشود و گفت: «اللّه‏ اکبر». به این ترتیب، نخستین کلام حسین علیه السلام هنگام زبان گشودن، «اللّه‏ اکبر» بود و تا آخر پای «اللّه‏ اکبر» ایستاد و خون پاکش را برای اعلای کلمه «اللّه‏ اکبر» ایثار کرد.

حسین علیه‏ السلام ؛ وارث پیامبران در زیارت‏نامه معروف «وارث» (که امام صادق علیه‏ السلام آن را به جابرجعفی آموخت و فرمود: با این زیارت‏نامه، امام حسین علیه ‏السلام را زیارت کن)، آمده است: «امام حسین علیه‏ السلام » وارث (کمالات) آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد و امیرالمؤمنین علی و حسن علیهم ‏السلام است. حسین علیه ‏السلام وصی پاک پیامبر (ص) است. حسین علیه ‏السلام برپا کننده‏ نماز و ادا کننده‏ زکات و مجری امر به معروف و نهی از منکر است. حسین علیه ‏السلام نوری است از صلب‏های بزرگ و رحمهای پاک. او هرگز به آلودگی‏ های جاهلیت نیالوده است. او از ستون‏های دین و رکن‏های مؤمنان است.

انتهای پیام/ ش

میلاد امام حسین (ع) مبارک