به گزارش خبرنگار   گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از همدان ،مطالعه پیشینه تاریخی منطقه حفاظت شده لشکردربه زمان حکومت مادها در این سرزمین می رسد، سران زندیه در زمان صفویه در این قلعه ساکن بوده اند، این منطقه و نواحی اطراف آن محل تاخت و تاز ایلات آن زمان از جمله ایل زند بوده و لشگردر از زمان کریم خان زند بر این ناحیه مانده است.

منطقه حفاظت شده لشگردر با وسعت ۱۶ هزار هکتار و با ارتفاع ۲ هزار و ۷۵۸ متر از سطح دریا در استان همدان واقع شده و به لحاظ طبیعت مساعد از نظر آب، پوشش گیاهی و شرایط اقلیمی همواره زیستگاه مناسبی برای جانوران و پرندگان بوده است.

منطقه لشگردر در شرق وجنوب شرقی شهر ملایر و در ۹۰ کیلومتری شهر همدان  در محاصره ۱۴ روستای مجاور قرار دارد، که از مهمترین آن‌ها می‌توان به جوزان، مانیزان، فروز، ازناوله، زنگنه و احمد روغنی اشاره کرد.

راه‌های دسترسی منطقه لشگردر در مجموع شامل جاده‌های اصلی آسفالت و شوسه و نیز راه‌های فرعی خاکی است. جاده اصلی و آسفالته منطقه که در واقع ارتباط با ملایر را تامین می‌کند، در سراسر جنوب و غرب لشگردر امتداد دارد و جزیی از محور ملایر-اراک به حساب می‌آید.

جاده فرعی و آسفالته‌ای که در بخش مرکزی منطقه وجود دارد با عبور از حوالی پاسگاه محیط زیست به جوزان می‌رسد و درواقع دسترسی جوزان را با جاده اصلی برقرار می‌سازد.

این منطقه دارای آب و هوای نیمه خشک و سرد و معتدل بوده و رژیم بارندگی آن از تیپ اقلیم مدیترانه‌ای است. متوسط میزان بارندگی منطقه فوق معادل ۲۸۹ میلی متر در سال و میانگین درجه حرارت سالیانه معادل ۱۴ درجه سانتیگراد است. گرمترین ماه‌های سال تیر و سرد‌ترین ماه سال دی است. در این منطقه سالانه بیش از ۴ ماه یخبندان وجود دارد که عمدتا که در ماه‌های دی و بهمن اتفاق می‌افتد.

به رغم کم بودن میزان نزولات جوی حدود ۳۰۰ میلیمتر میانگین سالیانه و محدودیت منابع آبی و استقرار اکوسیستم خشک و سرد، این منطقه از نظر تنوع زیستی به ویژه پوشش گیاهی بسیار غنی بوده و از این رو رشد و تکثیر حیات وحش آن درخور توجه است. لشگردر از لحاظ شرایط و توان اکولوژیکی با وجود چشمه‌های آب دائمی، زیستگاه‌های مختلف کوهستانی، ارتفاعات، صخره‌ها و دره‌های متعدد، محل مناسبی برای زیست انواع پستانداران، خزندگان و پرندگان است، که در منطقه در توازن و تعادل زیستی به سر می‌برند.

همچنین وضعیت توپوگرافی و شرایط طبیعی موجود این زیستگاه، از جمله عوامل پایداری و تعادل منطقه و حفظ حیات وحش به شمار می‌آید.

منطقه حفاظت شده لشگردر در نقاط پست هزار و ۷۵۰ متر و در نقاط مرتفع ۲ هزار و ۹۲۸ متر ارتفاع دارد.

منطقه شامل دره های متعدد است که هر یک با پوشش و ویژگی های خاص خود به زیبائی و غنای منطقه افزوده اند. دره اول و دوم، و صخره شیر و پلنگ رویشگاه درختانی چون انجیر و بادام وحشی است. دره ریواس واقع در قسمت شمالی منطقه، دره های سماق، دره معدن و دره غار بین ارتفاعات آهنگران با داشتن درختان سماق از دیگر دره های منطقه هستند.

منابع آبی منطقه را چشمه های دائمی و فصلی تشکیل می دهند. چشمه های دائمی منطقه از قبیل چشمه اوضامن، چشمه دره سلطان آباد، چشمه سی یک، چشمه غار و چشمه بید، عمده ترین منابع آب منطقه و تامین کننده یکی دیگر از نیازها و فاکتورهای زیستی محسوب می شوند.

غنی ترین این چشمه ها، چشمه اوضامن است که مجاور پادگان امام علی (ع) واقع شده است.

این منطقه حفاظت شده دارای دو پاسگاه محیط بانی در روستاهای مجاور منطقه ازناوله و سلطان آباد است.

پاسگاه سلطان آباد با داشتن تمامی امکانات رفاهی همه ساله پذیرای تعداد زیادی از دانشجویان،اساتید و گردشگران داخلی و خارجی است.

منطقه حفظت شده لشگردر دارای گیاهان متنوعی از تیپ گیاهان کوهستانی است، بطوریکه اکثر ذخائر گیاهی استان همدان در آن دیده می شود. پوشش گیاهی در ارتفاعات ضعیف تر از دامنه ها است و در اطراف چشمه ها و جویبارها، گیاهان علوفه ای غالب هستند. در حالیکه در ارتفاعات گیاهان درختچه ای به ویژه گونه گون و کلاه میر حسن فراوان دیده می شود، در دامنه ها گونه های متعددی از گندمیان و تیره نعناعیان به فراوانی می روید. در این منطقه انجیر وبادام کوهی نیز مشاهده می شود.

در مجموع، کلاه میر حسن،گون،گل گندم، بروموس،علف بادبزنی،نخود وحشی،پیچک صحرایی،خاکشیر،میخک،کنگر،علف چای،زنیق وحشی،کاکوتی،اسپند،چوبک یا گلکه،شکر تیغال،آلوچه وحشی،زالزالک وحشی،رز و بید وحشی،انجیر کوهی،بادام کوهی،یونجه وحشی و لاله واژگون از عمده ترین گیاهان منطقه لشگردر هستند.

از گیاهان دارویی منطقه می توان به: کنگر،کاسنی،ریواس،کاکوتی،شیرین بیان،بارهنگ،پون،پنیرک و شمعدانی اشاره کرد.

جاذبه های جانوری منطقه لشگردر؛عمده ترین وحوش موجود در منطقه لشگردر،کل و بز، قوچ و میش است،و ارتفاعات منطقه جایگاه مناسبی برای رشد و تکثیر این جانوران بشمار می آید.

با وجود پوشش گیاهی مناسب و نیز منابع آب کافی علاوه بر پستانداران ذکر شده گوشتخورانی نظیر گرگ،روباه،شغال و کفتار ،گورکن و خرگوش نیز از گونه های جانوری موجود در این منطقه هستند.

در منطقه لشگردر علاوه بر وحوش ذکر شده تعداد زیادی از پرندگان چه بصورت فصلی و چه بصورت بومی وجود دارد. که از مهمترین آنها می توان به عقاب طلایی،دلیجه،کبک نوک سرخ، تیهو، جغد، کمرکولی،سسک، فاخته،زرد بره،دارکوب،پری شاهرخ  اشاره کرد.

انتهای پیام/ا

منطقه لشکردر ملایر کوهستانی بکر و حفاظت شده