به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران، داروی ایوابرادین معمولا برای درمان نارسایی قلبی و در دوزهای حداکثر ۳۰ تا ۴۰ میلی گرم تجویز که سبب کاهش ضربان قلب می شود و همانند هر داروی دیگری دارای تداخلات دارویی است که امروز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد به آن بپردازد.
کورلانور یا ایوابرادین یک داروی خوراکی است که برای درمان نارسایی قلبی تجویز میشود.
داروی ایوابرادین متعلق به یک کلاس جدید از داروهای قلبی به نام مسدود کننده کانال hyperpolarization-activated cyclic nucleotide-gated (HCN) است.
کانالهای HCN همچنین تحت عنوان کانالهای ضربان ساز شناخته میشود؛ زیرا آنها سرعت حرکت قلب را تنظیم میکنند که میزان ضربان قلب را کنترل میکند.
بیشتر بخوانید: روشهای مختلف درمان نارسایی قلب
داروی ایوابرادین با مهار انتخابی کانالهای IF (کانالهای funny) در قلب به صورت وابسته به غلظت و بدون اثرگذاری روی کانالهای سدیم و پتاسیمی عمل میکند.
داروی ایوابرادین با طولانی کردن دپلاریزاسیون دیاستولی سبب کاهش ضربان قلب میشود.
کانالهای IF در در گره سینوسی دهلیزی قرار دارند، درست در جایی که محل شروع ضربان قلب است و داروی ایوابرادین با مهار فعالیت این کانالها به کم شدن ضربان قلب کمک میکند، بنابراین نیاز میوکارد به اکسیژن کاهش یافته و در نتیجه ایسکمی کاهش مییابد؛ بنابراین زمینه برای فعالیت فیزیکی بیشتر و کاهش تعداد حملات آنژین مهیا میشود.
کانالهای IF در طی رپلاریزاسیون باز و در زمان دپلاریزاسیون بسته میشوند که این سبب میشود فعالیت ایوابرادین به ضربان قلب یا باز و بسته بودن کانالها وابسته باشد؛ بنابراین ایوابرادین در ضربان قلب بالا اثرات فارماکولوژیک بیشتری دارد.
داروی ایوابرادین در دوزهای حداکثر ۳۰ تا ۴۰ میلی گرم، اثر دارو در کاهش تعداد ضربان قلب به صورت خطی است یعنی با افزایش دوز، ضربان قلب کاهش مییابد، ولی در دوزهای بالاتر، غلظت ایوابرادین به کفه میرسد و ریسک برادی کاردی خطرناک سینوسی کاهش مییابد.
مشخص شده است که متابولیت داروی ایوابرادین نیز ضربان قلب را کاهش میدهد و در مجموع اثرات داروی اصلی نقش دارد.
بیشتر بخوانید: درمان نارسایی قلبی با کشف یک مولکول جدید
مصرف داروی ایوابرادین با غذا سبب تاخیر یک ساعته در جذب میشود، اما جذب سیستمیک دارو ۲۰ تا ۳۰ درصد افزایش مییابد. فراهمی زیستی ایوابرادین ۴۰ درصد، حجم توزیع حدود ۱۰۰ لیتر و اتصال پروتئینی ۷۰ درصد است.
متابولیسم داروی ایوابرادین در روده و کبد و به وسیله اکسیداسیون توسط آنزیمهای سیتوکروم ۳A۴ انجام میشود.
متابولیتهای دارو به میزان برابر در ادرار و مدفوع دفع میشوند.
نیمه عمر دارو ۲ ساعت است.
داروی ایوابرادین خطر بستری شدن به دلیل تشدید نارسایی قلبی را در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی کاهش میدهد.
یشتر بخوانید: همه چیز درباره نارسایی قلبی
داروی ایوابرادین برای درمان بیماران دارای شرایط زیر تجویز میشود:
تداخل دارویی ممکن است عملکرد داروها را تغییر و خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهد. یک لیست از تمام داروهایی (ازجمله داروهای با نسخه / بدون نسخه و داروهای گیاهی) که استفاده میکنید تهیه کرده و آن را با پزشک و داروساز خود به اشتراک بگذارید. دوز دارو مصرفی خود را بدون مشورت با پزشک خود تغییر نداده و یا مصرف دارو را ترک نکنید.
برخی از داروهایی که ممکن است بر حذف ایوابرادین از بدن تاثیر گذارند و به این ترتیب عملکرد این دارو را تحت تاثیر قرار دهند، عبارتند از:
ضد قارچهای آزول (مانند ایتراکونازول، کتوکونازول)، آنتی بیوتیکهای ماکرولیدی (مانند کلاریترومایسین، تلیترومایسین)، دیلتیازم، مهارکنندههای پروتئاز HIV (مانند نلفیناویر، ریتوناویر)، نفازودون، ریفامپینها (مانند ریفابوتین، ریفامپین)، وراپامیل، داروهای مورد استفاده برای درمان تشنج (مانند کاربامازپین، فنوباربیتال، فنی توئین)
برخی از داروها را نمیتوان در بعضی از شرایط تجویز نمود و بعضی داروها نیز در صورتی که نیاز به درمان تکمیلی باشد تجویز میشود؛ بنابراین بهتر است که قبل از مصرف داروی ایوابرادین، پزشکتان از موارد زیر مطلع باشد:
همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف کنندگان نیز هیچ نوع عارضهای بروز نمیدهند.
این مطلب را از دست ندهید: سرفهای که به نارسایی قلبی اشاره دارد
یکسری از عوارض پس از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین میروند.
در صورت بروز مستمر هریک از عوارض میبایست به پزشک اطلاع داده شود:
انتهای پیام/