سارا محمدنژاد روانشناس کودک در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: علائم و نشانه‌های اوتیسم بیشتر قبل از سن ۳ سالگی خود را نشان می‌دهد؛ اوایل والدین کودک مبتلا به اوتیسم متوجه می‌شوند که کودکشان نمی‌تواند صحبت کند و مانند سایر کودکان هم سن خود رفتار کند اما ممکن است کودک مبتلا به اوتیسم مانند سایر کودکان و در سن آنها شروع به صحبت کند و در ادامه مهارت‌های کلامی خود را از دست دهد.

وی درباره علائم اوتیسم بیان کرد: اوتیسم را می‌توان از علائم مختلف تشخیص داد؛ این علائم شامل تاخیر در یادگیری صحبت کردن یاصحبت نکردن است، در برخی مواقع کودک ممکن است ناشنوا به نظر برسد حتی اگر آزمایش شنوایی سنجی را طی کند و نتایج  طبیعی باشد.

بیشتر بخوانید: راهکار‌هایی عملی برای همراهی با کودکان اوتیسمی

اوتیسم چه علائمی دارد؟

این روانشناس کودک با اشاره به اینکه ابتلا به اوتیسم را می‌توان با رفتارهای مختلف کودک تشخیص داد، گفت: انواع رفتارها، علایق و بازی‌های تکراری مثل تاب خوردن مداوم، علاقه غیرطبیعی به بعضی از اشیاء و ناراحت شدن در صورت تغییر برنامه روتین زندگی، ناتوانی در گفتن اسم، برقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش شدن و بغل شدن و یا کمک نخواستن، ناتوانی در شروع مکالمه و صحبت با دیگران و یا عدم توانایی در حفظ مکالمات از علائم اوتیسم است.

محمدنژاد  ادامه داد: از دیگر علائم اوتیسم می‌توان به حساس بودن به نور، صدا و یا لمس شدن و در عین حال بی توجهی به درد، عادات غذایی عجیب، همچون خوردن تعداد کمی از انواع غذا و یا خوردن مواد غیرخوراکی همچون گچ یا خاک، خودزنی مثلا کوبیدن سر به زمین یا دیوار اشاره کرد.

بیشتر بخوانید: داروی شیمی درمانی به کمک بیماران اوتیسمی می‌آید

اوتیسم درمان‌پذیر است؟

وی با اشاره به اینکه هیچ دارویی برای درمان اختلال طیف اوتیسم وجود ندارد، گفت: برخی از داروها برای درمان این بیماری تجویز می‌شود اما دارو‌ها فقط نشانه‌های جانبی این اختلال را کاهش می‌دهند و نمی‌توان آن را به طور کامل درمان کرد؛ می­‌توان گفت هرگونه اقدامی که منجر به بهبودی و یا حتی پیشگیری از وخامت علائم و نشانه‌های کودک شود، به‌نوعی درمان به‌ حساب می‌آید.

این روانشناس کودک یادآوری کرد: کودکان قبل از سه سالگی باید همه جانبه مورد ارزیابی قرار گیرند و بعد از تشخیص، گروه کاردرمانی کار خود را برای درمان آغاز می‌کند؛ این کودکان نیازمند آموزش‌های لازم در زمینه­‌های رفتاردرمانی، گفتاردرمانی، کاردرمانی، آموزش مهارت­‌های اجتماعی و آموزش و مشاوره با والدین و غیره هستند.

انتهای پیام/