به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، سال ۱۳۹۷ در حالی رو به پایان است که بر چهره خود سه واقعه تروریستی تلخ را به یادگار دارد؛ اولین اتفاق مربوط به استان کردستان و درگیری نیرو‌های انتظامی کشور با تروریست‌های کرد ساکن عراق بود که اواخر بهار و تابستان در چند برهه روی داد و نهایتا منجر به اقدام سپاه پاسداران و هدف قراردادن مقر تروریست‌های حزب منحله دموکرات کردستان در خاک عراق شد. دومین واقعه به عملیات تروریستی در اهواز همزمان با برگزاری رژه نیرو‌های مسلح مربوط می‌شود.

در ۳۱ شهریور چهار تن از اعضای گروهک تروریستی الاحوازیه با حضور در میان مردم بیش از ۲۰ زن و مرد و کودک، سرباز و نیرو‌های نظامی را به شهادت رساندند و حدود ۶۰ نفر را زخمی کردند.

واقعه سوم هم عملیات گروهک تروریستی جیش‌الظلم در شامگاه چهارشنبه گذشته بود. عملیات انتحاری این گروهک تروریستی در محور مواصلاتی خاش- زاهدان منجر به شهادت ۲۷ تن از پرسنل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد که همگی سوار بر یک اتوبوس عازم مرخصی بودند. در این عملیات ۲۰ نفر نیز زخمی شدند.

این سه واقعه البته مهم‌ترین وقایع تروریستی امسال بوده و شامل همه آن‌ها نیست، چراکه حوادث ناگوار دیگری مانند ربودن چند نفر از مرزبانان یا عملیات‌های تروریستی کوچک دیگری در مرز‌های غربی و شرقی هستند که آن‌ها نیز هربار مردم ایران را داغدار کرده‌اند. آنچه در سه ماجرای کردستان، اهواز و خاش به اختصار گفته شد و البته جزئیات وقایعی که مجال بیان‌شان نبود، به خوبی بیانگر این نکته مهم هست که تفاوتی میان گروه‌های هدف تروریست‌ها نیست، چراکه در اهواز قریب به اتفاق شهدا از میان مردم عادی بودند و در خاش پرسنل سپاه هدف قرار گرفتند. در این میان، اما واضح است که پشتوانه این عملیات‌های تروریستی علاوه‌بر سیا و موساد، کشور‌هایی هستند که عوامل گروهک‌های یادشده را در خود جای داده‌اند و آن‌ها را تحت عناوین مختلف حمایت می‌کنند.

بیشتر بخوانید:اطلاعات اتوبوس حامل پاسداران سپاه چگونه در اختیار تروریست‌ها قرار گرفت؟

به جز عربستان که رسما از داعش و گروهک‌های مستقر در مرزهای شرقی ایران حمایت می‌کند و برخی اخبار نیز از کمک‌های مالی آنها به الاحوازیه حکایت دارند، امروز اروپایی‌ها که همیشه داعیه مبارزه با تروریسم داشته‌اند و فشار زیادی هم به ایران می‌آورند تا به همین بهانه، ایران اجرا‌کننده دستورات کنوانسیون‌هایی چون پالرمو و CFT باشد، نیز میزبان و حامی تروریست‌هایی هستند که در موارد بالا اسامی آنها ذکر شد.

جندالشیطان و جیش‌الظلم

جندالشیطان در سال ۱۳۸۲ توسط عبدالمالک ریگی بنیاد گذاشته شد و عملیات‌های خونینی، چون تاسوکی را در ایران اجرا کرد. مقامات آمریکایی می‌گویند روابط این کشور با جندالشیطان طوری چیده شده است که نیاز به دستور رسمی ریاست‌جمهوری و حکم کنگره دارد. بخشی از گزارش مفصل شبکه «ای‌بی‌سی نیوز» آمریکا در سال ۲۰۰۸ از حمایت‌های گسترده آمریکا از جندالشیطان پرده برداشت. بعد از انهدام این گروهک توسط سربازان گمنام امام زمان (عج) و اعدام عبدالمالک، در سال ۲۰۱۳ عبدالرئوف ریگی، برادر عبدالمالک «جیش‌الظلم» را راه‌اندازی کرد.

عبدالرحیم ملازاده (صلاح‌الدین فاروقی) نیز از سرکردگان این گروهک تروریستی است که از چند سال پیش با حضور در کویت شبکه فارسی‌زبان و ضدشیعی «الوصال» را راهبری می‌کند. العربیه به صورت گسترده پوشش‌دهنده فعالیت‌های این گروهک تروریستی است. اخیرا البته اسناد دیگری درخصوص ارتباط جیش‌الظلم با اروپایی‌ها هم منتشر شد؛ مانند سندی که نشان می‌دهد سایت این گروهک تروریستی از فرانسه اداره می‌شود.

گروهک تجزیه‌طلب الاحوازیه

در سال ۱۳۸۱ گروهک «تضامن الدیمقراطی الاهواز» از گروه‌های جنبش الاحوازیه در لندن اعلام موجودیت کرد تا به همراه برخی از اعضای حزب کارگر در محملی به نام «انجمن دوستی عرب‌های ایران و انگلیس» فعالیت‌های تروریستی الاحوازیه در ایران را ساماندهی کند. وقتی ویکی‌لیکس خبر دیدار جک استراو، وزیر خارجه و رئیس پژوهشگران دفتر مطالعاتی و سیاستگذاری بخش خاورمیانه وزارت امور خارجه بریتانیا در سال ۸۴ با اعضای این گروهک را منتشر کرد، مشخص شد که در آن برهه نیز تصمیم‌سازی‌ها در اروپا منجر به سلسله بمب‌گذاری‌هایی در ایران شده است. ویکی‌لیکس که خبر یادشده را مربوط به اسناد «انجمن دوستی اهوازی‌های بریتانیا» معرفی می‌کند، از دیدار‌های اعضای این انجمن با مقامات آمریکایی از جمله سرکنسول آمریکا در دوبی نیز خبر می‌دهد؛ دیدار‌هایی مانند جلسه آوریل ۲۰۰۶ در دوبی یا دیدار یکی از اعضای الاحوازیه با سفیر آمریکا در کویت در سال ۲۰۰۵.

گردان‌های محی‌الدین آل‌ناصر شاخه تروریستی این گروهک هستند که تحت فرماندهی «حبیب نبگان» به فعالیت می‌پردازند. نبگان البته در ایران یا عراق نیست، او مانند دیگر اعضای خانواده‌اش که فعالیت در این گروهک تروریستی را درکارنامه دارند، در دانمارک زندگی می‌کند. احمد مولا ابوناهض مشهور به احمد نیسی دیگر عضو مشهور این گروهک از سال ۲۰۰۵ در هلند ساکن است و همچنان علیه ایران فعالیت می‌کند. «کانون ضدنژادپرستی و عرب‌ستیزی ایران» از کانون‌های فعال این گروه در اروپاست که در سال ۱۳۸۶ در لندن تشکیل شد. در این بین حمایت‌های گسترده از شبکه ایران اینترنشنال و چندین شبکه ماهواره‌ای ضدایرانی دیگر را نیز باید به لیست اقدامات لندن علیه ایران اضافه کرد.

پژاک،کوموله، حزب منحله دموکرات

پژاک: رحمان حاج‌احمدی، رهبر پژاک است. او سال‌هاست در شهر کلن آلمان آزادانه زندگی می‌کند و با وجود درخواست‌های مکرر ایران برای استرداد وی، او با آزادی کامل فعالیت می‌کند. حاج‌احمدی علاوه‌بر آلمان سفر‌هایی را نیز به آمریکا داشته که نشان می‌دهد او از حمایت این کشور نیز به خوبی برخوردار است. پایگاه خبری «نیوزمکس» درباره ارتباط حاج‌احمدی با کنگره آمریکا خبر‌های مختلفی را منتشر کرده که مهم‌ترین آن‌ها گفتگو با حاج‌احمدی در سال ۲۰۰۷ درباره سفرش به واشنگتن است. رهبر پژاک در این گفتگو درباره دیدار‌های خود با مقامات ارشد دولت آمریکا و کمک واشنگتن به پژاک صحبت می‌کند.

کوموله:از سال ۶۰ ستاد مرکزی آن‌ها در عراق است و همکاری تنگاتنگ با صدام در کارنامه آن‌ها دیده می‌شود؛ همکاری‌های مهمی که باعث شد اردوگاه‌های نظامی مختلفی در سوران، کرکوک، سلیمانیه و اربیل به آن‌ها واگذار شود. آمریکا حامی این گروه نیز هست و سند آن دیدار‌های مختلف صلاح بایزیدی نماینده این گروه در آمریکا با اعضای کنگره ایالات متحده است. او حتی در سال ۹۲ در کنگره حاضر شده و درباره وضعیت ایران سخنرانی کرده است.

حزب منحله دموکرات کردستان: بعد از آنکه مصطفی هجری، دبیرکل این حزب در بهار گذشته عازم واشنگتن شد، عملیات‌های تروریستی آنها در مرزهای ایران موج جدیدی به خود گرفت. او بعد از واشنگتن به لندن هم رفت و در مرکز تحقیقات سیاستگذاری لندن‌ رایزنی‌های خود را ادامه داد. هجری البته سال‌هاست همکاری نزدیکی با اروپایی‌ها دارد. اخبار مربوط به دیدارهای متعدد او با اعضای پارلمان آلمان از جمله اعضای حزب دموکرات مسیحی و سخنرانی در پارلمان اروپا در رسانه‌های غربی به سادگی یافت می‌شوند.

منبع:فرهیختگان

انتهای پیام/

اتاق فکر عملیات های تروریستی کجاست؟