به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، پایگاه اینترنتی واشنگتن پست در گزارشی به قلم دن بالز و گری ویت از برلین نوشت: در حالی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا خود را برای دومین سخنرانی سالانه آماده می‌کند، سران نزدیک‌ترین متحدان اروپایی او مملو از اضطراب شده اند.

آن‌ها نمی‌دانند طرف صحبتشان در واشنگتن کیست. آن‌ها نمی‌دانند آیا به باور ترامپ دوست یا دشمن هستند. متحدان اروپایی آمریکا صفحه توئیتر ترامپ را به امید یافتن نشانه‌ای مبنی بر اینکه آیا او قصد دارد اتحادیه اروپا و سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) را به مرز فروپاشی بکشاند یا خیر، زیر و رو می‌کنند.

مقامات می‌گویند ترامپ عمدا یا سهوا تا همین حالا هم به شدت بر روابط دو سوی اقیانوس اطلس تاثیر منفی گذاشته و این کاری بوده که روسای جمهور آمریکا ظرف دستکم هفت دهه اخیر هیچگاه به سمت آن نرفته اند.

آنطور که زیگمار گابریل، وزیر امور خارجه پیشین آلمان گفت: او (ترامپ) آسیب‌هایی وارد کرده است که شوروی حتی خواب آن را هم نمی‌دید.

سران اروپا نگران آن هستند که دو سال آینده زمینه ساز بی ثباتی‌های بیشتری نیز بشود چرا که ترامپ جسورتر شده و آن‌ها نیز مملو از ترس این چشم‌انداز هستند که ترامپ مجددا پیروز انتخابات شود. این وضعیت باعث شده قاره اروپا با چنان پارادوکس استراتژیکی مواجه شود که تاکنون به خود ندیده است.

گابریل گفت: ما نمی‌توانیم با ترامپ زندگی کنیم و نمی‌توانیم بدون ایالات متحده زنده بمانیم.

مقامات پیشین و تحلیلگران مستقل در مصاحبه‌های متعدد خود در قلب اروپا – یعنی برلین، پاریس و لندن – می‌گویند با آنکه روابط اروپا و آمریکا همچنان در برخی سطوح به آرامی پیش می‌رود، اما در بسیاری دیگر از سطوح عملا کارایی خود را از دست داده است.

آنگلا مرکل صدراعظم آلمان، ترزا می‌ نخست وزیر انگلیس و امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه هر یک راهبرد متفاوتی را در پیش گرفته اند، اما هیچ یک نیز نتوانسته اند روابطی منسجم و قابل اتکا با ترامپ برقرار کنند. در وضعیتی که گزینه جایگزین بهتری نیز در دسترس نیست، رویکرد غالب در اروپا این بوده است که صبر کنند ترامپ کنار برود تا آسیب‌های وارده مهار شود.

در پایتخت‌های مهم ائتلاف اروپایی صحبت‌هایی در مورد تنها پیمودن مسیر پیش رو مطرح می‌شود. صدر اعظم آلمان حتی یکبار گفت: «اروپا باید سرنوشت خود را به دست بگیرد.»

این سخنان مرکل در مونیخ مربوط به دو سال پیش است، اما اروپا از آن زمان تاکنون گام‌های اندک و محتاطانه برداشته است که پیشنهاد تشکیل یک ارتش اروپایی یک نمونه از آن‌هاست. به رغم افزایش اندک در بودجه دفاعی اروپا، آمریکا همچنان دو سوم هزینه‌های نظامی اعضای ناتو را به خود اختصاص داده است. اروپا عملا برای سر پا نگه داشتن ابتکار‌ها و نهاد‌های چندجانبه بدون حمایت آمریکا با دشواری‌های متعددی روبروست.

از سوی دیگر مقامات اروپایی به سختی در تلاش هستند روابط خود را با رئیس جمهور آمریکا آن هم به رغم ترس‌ها و نارضایتی‌های گسترده حفظ کنند. از جمله مهمترین موارد اختلاف نظر دو طرف می‌توان به توافق هسته‌ای ایران، تعرفه‌های متقابل، پیمان آب و هوایی پاریس، مسابقه تسلیحاتی احتمالی در پی خروج دو عضو هسته‌ای کلیدی از پیمان کنترل نیرو‌های هسته‌ای میانبرد و عقب‌نشینی یکجانبه از سوریه بدون حتی اطلاع دادن به متحدان اروپایی اشاره کرد. اما مهمتر از تمامی این اختلافات که نمود پیدا کرده اند، این برداشت عمیق و فزاینده وجود دارد که ترامپ و اروپا اساسا با هم اختلاف دارند.

رابین نیبلت، رئیس اندیشکده چتم هاوس لندن گفت: او (ترامپ) دروازه‌ای برای بازگشت به غرایز ناسیونالیستی و مبتنی بر حاکمیت ملی کشور‌ها باز کرده که قاره اروپا و به خصوص اتحادیه اروپا عملا آنتی تز آن محسوب می‌شود. اتحادیه اروپا آنتی تز جهان بینی ترامپ وار به شمار می‌رود.

ترامپ نیز بر این تضاد و اختلاف تاکید کرده است. او در پاسخ به سوالی در ماه ژوئیه مبنی بر اینکه بزرگترین دشمنان آمریکا چه کسانی هستند، نام اتحادیه اروپا را بالاتر از روسیه و چین قرار داد و به سواری گرفتن رایگان اروپا از آمریکا در حوزه‌های تجاری و دفاعی اشاره کرد.

زوال روابط دو سوی اقیانوس اطلس در وضعی تشدید می‌شود که اروپا با چندین چالش دیگر نیز روبروست. سران انگلیس، فرانسه و آلمان تماما درگیر هرج و مرج‌های متعدد داخلی شده اند. در خارج از کشور‌های اصلی اروپا نیز چالش‌هایی مشابه ناسیونالیسم ترامپ پیش روی دمکراسی لیبرال این قاره سر برآورده‌اند. انگلیس در این وضعیت به شدت سرگرم بحث بر سر خروج از اتحادیه اروپا یا ماندن در آن است.

در چنین وضعی که ترامپ به شدت از خروج انگلیس از اتحادیه اروپا ابراز خوشحالی کرد و حتی از مکرون خواست به خروج از این اتحادیه فکر کند، اگر او ظرف دو سال آتی یا شش سال بعد بر شدت حملات خود بیفزاید، اروپا آن چنان شکننده است که ترک بردارد. در حقیقت کشوری که به اتحاد اروپاییان شکل داد و زمینه ساز طولانی‌ترین دوره صلح در این قاره شد اکنون می‌تواند آن را دوباره از هم فرو بپاشد.

انتهای پیام/