علی کاوه عکاس انقلابی است که علاوه بر عکاسی از دوران دفاع مقدس و ایام انقلاب، در عرصه ورزش نیز سابقه بسیار طولانی دارد.
به گزارش خبرنگار گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان علی کاوه عکاس نام آشنای ورزش دوستان است. او در دوران انقلاب و دفاع مقدس نیز عکس های ارزشمند و ماندگاری گرفته است و خاطرات زیبای ملت ایران را به تاریخ پیوند داده است. عکس هایی که کاوه را جاودانه کرده کم نیست. عکس امام خمینی بر اسکناس صد تومانی و عکس سخنرانی امام دربهشت زهرا از تاریخی ترین آن هاست. او هنرمندی انقلابی است که در راه اعتلای هنر عکاسی در جبهه های حق علیه باطل به درجه جانبازی نیز رسیده است. کاوه این روزها در منزلش به کشاورزی مشغول است و به گفته خودش ۱۴۰ درخت در منطقه ای که سکونت دارد، کاشته است.
با او درباره خاطرات دیروز و امروز به گفت وگو نشستیم.
کاوه داستان را از جایی شروع کرد که در جوانی در روزنامه دنیای ورزش و موسسه اطلاعات کار میکرد. " من در مجله دنیای ورزش و موسسه اطلاعات کار میکردم. روزنامه کیهان رقیب سرسخت ما بود. هر شنبه برای رقابت با این روزنامه برای من دربی استقلال و پرسپولیس بود، اما خودم به تلاش و کوشش علاقه داشتم و انرژی عجیبی در درونم وجود داشت. صبحها به تلویزیون میرفتم و عصرها در روزنامه کار میکردم. ۷۲ سال سن دارم، اما ۱۱۰ سال کار کرده ام. خیلی هم قناعت می کنم و پول الکی خرج نمیکنم. نوه ام میگوید بابابزرگ چرا تو انقدر خسیس هستی؟ من در جوانی تلاش زیادی کردم تا توانستم خانه بخرم. کار برای کسی که بخواهد کار کند هست و میتواند زندگی خود را بسازد. "
کاوه بر اصل صداقت در خبرنگاری بسیار معتقد است ومی گوید: خبرنگاران باید خبر درست، صاف و پوست کنده منتشر کنند. اگر خبر دروغ منتشر کنیم خدا هم خوشش نمی آید. خبرنگار باید حلال خور باشد. به یاد دارم زمانی که می خواستم از مربیان لیگ برتر فوتبال عکس بیندازم و آن ها درحال سیگار کشیدن بودند با انگلیسی دست و پا شکسته از آن ها می خواستم که سیگارشان را خاموش کنند تا از آن ها عکس بگیرم چون عکس بدون سیگار زیباتر است. اما حالا تعجب می کنم بعضی خبرنگاران دنبال فوتبالیست ها راه می افتند تا از آن ها درحال قلیان کشیدن فیلم بگیرند. نباید اخبار این چنینی را درجامعه منتشر کرد.
کاوه با اشاره به خط قرمزهای رسانه در گذشته و امروز گفت: خط قرمز همیشه وجود داشته است. در همه مسائل باید صلاح جامعه را در نظر گرفت. برخی تصور می کنند قبل از انقلاب همه چیز راحت و آزاد بوده است، باید بگویم چنین چیزی نیست. حتی همان موقع هم خط قرمزهایی داشتیم. به یاد دارم در زمان جنگ یک موشک ۹ متری در میدان شهدا افتاده و عمل نکرده بود. من از آن موشک عکس گرفتم اما منتشر نشد چون ممکن بود باعث ترس خانواده ها شود. هر چیزی حساب و کتابی دارد.
عکاس ورزشی به واسطه حضور طولانی مدت حالا تسلط کافی بر روی رویدادهای ورزشی دارد. او درباره پیشرفت ورزش ایران پس از انقلاب اسلامی تصریح کرد: قبل از انقلاب ورزش ایران در کشتی، وزنه برداری و فوتبال خلاصه می شد، اما امروز در همه ورزش ها جهش خوبی داشته ایم. والیبال سال هاست تکان خورده است. بسکتبال به جام جهانی رسید. کمپ فعلی تیم ملی فوتبال بسیار عالی است. کبدی،کشتی و فوتسال هم تقریبا در دنیا حرف اول را می زنند. بهتر است به بخش تاریخچه مدال های ایران در مسابقات مختلف سری بزنید تا بتوانید بر اساس مدال های قبل و بعد از انقلاب وضع ورزش بعد از انقلاب را ارزیابی کنید. افرادی مانند هاشمی طبا، صفایی فراهانی و خادم برای ورزش تلاش بسیار کار کردند. بانوان نیز در این سال ها پیشرفت درخشانی در ورزش داشته اند و حتی توانسته اند در میادین بین المللی به مدال برسند. خوشبختانه اکنون شرایطی فراهم است که محل فدراسیون ها در کنار محل تمرین تیم های ملی است و ملی پوشان راحت با روسای فدراسیون ها در ارتباط هستند و می توانند دغدغه های خود را با آن ها درمیان بگذارند.
من در ۹ المپیک و ۲ جام جهانی حضور داشتم. بعد از انقلاب اسلامی در هر کشوری که گفته ام از ایران هستم همه درجوابم گفتند "علی دایی! او را می شناسیم."
بعد از انقلاب اسلامی تعداد ورزشکارانی که در خارج از کشور در تیم های ورزشی حضور داشته اند چند برابر شده است. برای مثال علی دایی، مهدی مهدوی کیا، وحید هاشمیان و ده ها نفر دیگر. باید بدانید که خارجی ها بی جهت برای استخدام کسی پول خرج نمی کنند. آن ها تا از تخصص فردی اطمینان پیدا نکنند به او پول نمی دهند. مهدوی کیا را تصور کنید. آلمانی ها در او تخصص و توانمندی دیده اند که او را به عنوان مربی تیم زیر ۲۱ ساله ها تعیین می کنند وگرنه مگر آلمانی ها خودشان مربی ندارند؟ اصلابه یاد ندارم قبل از انقلاب مربیان ایرانی هدایت تیم های خارجی را به دست بگیرند وآن ها را به قهرمانی برسانند، درحالی که امروز شاهد حضور مربیان ایرانی در تیم های خارجی هستیم.
کاوه سالها در میان رزمندگان رفت و آمد داشت و از آن ها عکاسی می کرد. او حتی چند باری دراین میان زخمی هم شد. "من در دوران دفاع مقدس ازرزمندگان عکاسی می کردم. در آن جا پیرمردی حضور داشت. من با طعنه به اوگفتم پیرمرد جبهه که جای تو نیست. فردا چهار صبح پیرمرد مرا از خواب بیدار کرد و گفت بیا ببین اینجا جای من هست یا نه. پیرمرد مرا به محلی برد که پر از دیگ بود. او برای رزمندگان غذا درست می کرد و مسئول تامین تغذیه بود.همان شب دیدم که او چه کار سختی دارد.
کاوه از امام خمینی عکس های زیادی گرفته است که یکی از این عکس ها بر روی اسکناس صد تومانی ماندگار شد. او از خاطراتش از امام هم گفت: " از امام خاطره های زیادی دارم. به یاد دارم در خانه امام بودیم که من جلو رفتم و شروع به عکاسی کردم اما ناگهان متوجه شدم که امام عمامه ندارد. از حاج احمد خواستم که از امام بخواهد عمامه اش را روی سرش بگذارد تا عکس ها برای تلویزیون و روزنامه مناسب باشد. حاج احمد موضوع را به امام گفت، اما ایشان قبول نکردند. جایی دیگر به یاد دارم که به خانه امام رفتم تا عکاسی کنم. نمی خواستم به طور واضح عکاسی کنم چون با این روش بعد از چند دقیقه از من می خواستند که بیرون بروم. به همین دلیل روی دو زانویم نشستم و شروع به عکاسی کردم، هر چند ثانیه یک بار چند سانتی متر جلو می رفتم تا بتوانم عکس های متفاوتی بگیرم. ۳۶ عکس گرفتم و قصد داشتم نگاتیو را عوض کنم که امام با خنده گفتند بس است دیگر!
بیشتر بخوانید:
نگاهی به دست آوردهای ۴۰ ساله شطرنج/ درخشش اساتید ایرانی در صفحه سیاه و سفید
گل محمدی: بیش از ۴۰ پروژه ورزشی در ایام دهه فجر افتتاح میشود
ورزشکارانی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی تاریخ ساز شدند
انتهای پیام/