به گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان،  در این نشست از فیلم کوتاه 13769 ساخته روزبه شعرای نجاتی، فیلمساز جوان اصفهانی رونمایی شد و فیلم های "هراش" آذر حمیدنیا، "همه آن چیزها" شهرام میراب اقدم، "شرکت" پابلو پلدری و "رکم" محمد مقیم پوربیژنی به نمایش درآمدند.

پس از نمایش فیلم ها، احسان امینی به نقد فیلم 13769 پرداخت و با اشاره به اینکه این فیلم می توانست در جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران حضور داشته باشد، گفت: این فیلم از نظر تکنیکی و ساختاری در سطح بالایی است، اما متاسفانه در جشنواره فیلم کوتاه تهران انتخاب نشد.

وی با بیان اینکه نام فیلم از قانون ممنوعیت سفر اهالی 7 کشور به آمریکا گرفته شده، گفت: فیلم، نوعی ویرانی را ترسیم می کند و از پس یک قانون به وجود آمده که به دلیل وجود آن، آدم ها نمی توانند مهاجرت کنند و در رفت و آمد باشند و به همین دلیل، از طریق تکنولوژی با خانواده هایشان ارتباط دارند.

امینی گفت: در ساختار فیلم هایی از این نوع، فضایی عجیب و غریب وجود دارد. نور به عنوان منبع مهم زندگی، غایب است و موضوعی چون نظارت مدام در محیط بیرون، در جستجو بودن و وجود غبار که از پس یک ویرانی به وجود آمده، عناصری هستند که بر فضای فیلم حاکم می شوند.

وی افزود: نقطه قوت فیلم، در تصویر، صدا، دکور و پس تولید خوب آن است که به نشان دادن این ویرانی کمک کرده است.

وی ادامه داد: موضوعی که به فیلم ضربه می زند، مساله رابطه مادر و پسر است. انتخاب خرده پیرنگ ها و خرده داستان ها که در قالب خاطرات بیان می شود، نه تنها با ساختار فیلم هماهنگ نیست، بلکه موضوع های دیگری می تواند جایگزین آن شود.

او با ذکر مثالی از فیلم اضافه کرد: خاطرات موهای شرابی مادر که در مرکز فیلم بوده و از اهمیت برخوردار است، به خوبی بسط پیدا کرده، به طوری که مخاطب از طریق نقطه ای در متن، به موضوعی در گذشته ارجاع داده می شود و با بازگشت از آن خاطره، به مساله ای در رابطه با پسر، پدر و مادر می رسد.

درواقع، این خاطره، کارکردی فراتر از خود خاطره دارد و برای مخاطب، دوری، انزوا و عدم ارتباط در این جهان ویران را به خوبی نشان می دهد.

وی با اشاره به مثال دیگری از فیلم که نتوانسته مساله رابطه پسر و مادر را خوب نشان دهد، گفت: به جای خاطره ای که در آن، پشت پنجره صدای باد می آید، فیلمساز می توانست از خاطره دیگری استفاده کند.

او ادامه داد: این مساله به فیلمنامه مربوط است، چراکه این خاطره، نتوانسته در بطن فیلمنامه اثر بهتری داشته باشد.

امینی با بیان این که این فیلم، سروشکل دارترین و تکنیکی ترین فیلم نجاتی است، گفت: روزبه شعرای نجاتی در فیلم هایش از جهان های متفاوتی صحبت می کند و آثارش، شکل و اجراهای متفاوتی دارد.

در ادامه روزبه شعرای نجاتی در پاسخ به سوال احسان امینی مبنی بر این که با توجه به وجود تفاوت در ساختار و داستان های فیلم هایش، ادامه مسیر فیلمسازی اش چگونه است، گفت: عبور از سن های مختلف و این که چقدر یک تفکر می تواند عقب یا جلو باشد، در این موضوع تاثیر دارد و من هنوز زبان دقیق خود را پیدا نکرده ام.

این فیلمساز در جواب به این سوال که قانون ممنوعیت سفر اهالی 7 کشور به آمریکا و ارتباط آن با فیلم چیست، بیان کرد: ایده این فیلم از آنجا شکل گرفت که اقوام نزدیک من، درگیر مساله مهاجرت بودند، اما موضوع قانون ممنوعیت سفر اهالی 7 کشور به آمریکا، مانع آنها بود و به همین دلیل، این موضوع، در روند نوشتن فیلمنامه به ذهن من و عوامل فیلم رسید، به دلیل اینکه درام در فیلم بیشتر شود.

احسان امینی در ادامه گفت: اگر قرار است نام فیلم، دریچه ای برای ورود به فیلم باشد و ما بتوانیم متن فیلم را از طریق نام فیلم تحلیل کنیم، نام "شرابی" که پیش از این انتخاب شده بود، مناسب تر است.

در آخر او سوالی درباره انتخاب قاب ها و راوی مطرح کرد و گفت: در بخش هایی از فیلم، فضاها ذهنی شده است. این قضیه، چگونه به مساله راوی مربوط می شود؟

نجاتی در پاسخ به این سوال گفت: زمانی که درباره فیلمنامه بحث می کردیم، اولین مساله ای که مدنظر ما بود، ارتباط مجازی بود تا مخاطب متوجه شود در این ارتباط، مشکلی وجود دارد.

این فیلمساز اصفهانی افزود: از طریق این ارتباط توانستیم دو مسیر ایجاد کنیم تا به این سوال پرداخته شود که آیا مادر واقعی است یا نه؟ آیا این روند دارد در ذهن پسر یا به شکل واقعی رخ می دهد.

وی ادامه داد: عمده ترین مساله، این بود که چگونه در عین اینکه مخاطب دارد یک چیز واقعی را می بیند، در همان حین آن را به صورت تجسمی پیش ببرد.

انتهای پیام /س

پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینمای جوان