به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان، از دوسال پیش و به دلایلی چون ناایمن بودن دهانه‌های پل و بی احتیاطی بازدیدکنندگان و به دنبال سقوط چند فرد به داخل بستر رودخانه، طرح ایمن‌سازی پل تاریخی سی‌وسه پل مطرح شد که مخالفان و موافقانی داشت.

گمان نمی کنم کسی اهل اصفهان باشد اما قدم زدن روی یکی از پل‌های تاریخی را تجربه نکرده باشد؛ اگرچه چند سالی می‌شود تن زاینده رود دیگر به آب زلال تر نشده است و دیگر آب،آیینه تمام نمای قامت بلند تاریخ و تمدن این پل ها در رودخانه نیست و نقش زیبای آن در تلاطم امواج کوچک آب گمشده است، اما هنوز چشم انداز این راه و درختان قد کشیده اطراف، از تک تک دهانه های پل دیدنی است.

اما چندی است که به دلایلی همچون افزایش ایمنی بخشی برای شهروندان سی و سه پل را در محاصری سیم های فلزی آزرده اند. دلیل عنوان شده برای این طرح، سقوط گردشگران در هنگام عبور از این پل بود.البته منتقدان این طرح معتقدند بستر خشک زاینده رود این مشکل را ایجاد کرده است.

مخالفت دوستداران میراث فرهنگی با طرح آزمایش نرده‌کشی چوبی

سال پیش خبر سقوط کودکی از یکی از دهانه‌های پل، احتمال اجرای طرح ایمنی‌بخشی را در دهانه‌های پل رقم زد که از سوی یکی از نمایندگان اصفهان تکذیب شد؛ چندی بعد فریدون الله‌یاری، مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان با تایید این خبر، حفاظت از جان گردشگران را ضروری دانست و شورای فنی میراث فرهنگی را صاحب نظر برای تصمیم‌گیری در اجرای این طرح خواند.

 ابتدا به صورت آزمایشی این طرح ، با نرده‌کشی چوبی در یکی از دهانه های پل اجرا شد و مخالفت‌هایی از سوی دوستداران میراث فرهنگی را در پی داشت؛ اما با این حال طرح ایمن‌سازی با سیم‌های فلزی نهایی شد.

حفاظ طراحی شده متشکل از دو میله فلزی و چند رشته سیم فلزی بوکسل است. میله‌ها در پشت ستون‌های پل قرار گرفته‌اند تا از روبه‌روی پل دیده نشوند. اما به هر حال از روی پل و کنار دهانه‌ها این میله‌ها به صورت کامل مشخص است و منظره‌ای نازیبایی  ایجاد کرده است.

برای بررسی علت ایمن بخشی پل و جزییات این طرح با مسئول پایش پل‌های تاریخی استان اصفهان، علی محمد فصیحی گفت‌وگو کردیم تا  از چرایی و چگونگی این طرح مطلع شویم.

ضرورت ایمن‌سازی پل تاریخی سی‌وسه پل به عنوان محور ارتباطی وکاربری تاریخی

فصیحی در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان، با اشاره به بررسی این طرح از دو سال پیش،اظهار کرد: بی احتیاطی افراد و سقوط چند فرد به داخل رودخانه و یا ایمن نبودن پل، لزوم ایمن‌سازی پل سی‌و‌سه پل را بیش از پیش برای ما آشکار کرد.

مسئول پایش پل‌های تاریخی استان اصفهان با بیان اینکه ایمن‌سازی به معنای حصارکشی پل نیست، تصریح کرد: ایمن‌سازی به این معناست که با کمترین مداخله، حداکثر ایمنی را ایجاد کنیم.

وی ضمن اشاره به جایگاه سی و سه پل به عنوان یکی از شریان های اصلی شهری گفت: این پل علاوه بر کاربری مهم تاریخی و حضورگردشگران، محور ارتباطی  مهم بین دو خیابان چهارباغ بالا و چهارباغ عباسی  است و طیف افراد متفاوتی از این پل عبور و مرور و یا بازدید می‌کنند.

وی ادامه داد: تاکید ما بر این طرح بر موقتی انجام شدن آن است، چراکه ممکن است به فناوری برسیم که نیازی به حصارکشی نداشته باشد و با اطلاع‌رسانی به وسیله تابلو و بنر، آگاه سازی مردم در موضوع خطرات احتمالی افزایش یابد.

بررسی مزایا و معایب مصالح مختلف در طرح ایمن‌سازی پل

فصیحی در خصوص تصمیمات متعدد که برای طرح ایمن‌سازی پل صورت گرفت، تشریح کرد: این طرح با مصالح و مواد مختلفی از جمله نرده های چوبی و شیشه ای و...پیشنهاد شد که هر کدام مزایا و معایبی داشت.

مسئول پایش پل‌های تاریخی استان اصفهان در خصوص مزایا و معایب استفاده از مصالح چوبی که در طرح آزمایش انجام شد، بیان داشت: چوب به لحاظ ساختاری به پل نزدیک‌تر بود اما در صورت کار کردن به صورت سرتاسری، از لحاظ بصری پل را تحت تاثیر قرار می‌داد.

وی ادامه داد: شیشه نیز از لحاظ شفاف بودن مناسب بود ولی به دلیل بازتاب نور و مشکل تمیز نگه داشتن آن، مورد استفاده قرار نگرفت.

فصیحی در خصوص نهایی شدن طرح استفاده از کابل‌های فلزی توضیح داد: این کابل ها با داشتن ویژگی‌هایی چون نازک بودن و دارا بودن استحکام و ایمنی کافی،به منظر بصری پل آسیبی نمی رساند.

مسئول پایش پل‌های تاریخی استان اصفهان اضافه کرد:با توجه به مرمت‌های متعددی که روی این پل انجام می‌شود و کف بتنی پل به کف آسیبی نمی رساند و ستون‌های فلزی در پشت دیوار دهانه ها کار شده تا از نمای بیرونی پل دید نداشته باشد.

وی با اشاره به اجرایی شدن طرح ایمن‌سازی در امسال و جمع‌بندی در استان مطرح کرد: شورای فنی تهران و کارشناسان ایمن بخشی به آثار تاریخی یونسکو (ایسکارا) نیز این طرح را تایید کردند.

فصیحی در خصوص هماهنگی این طرح با معماری پل بیان کرد: در علم مرمت همیشه اینگونه نیست که هر بنایی متناسب با خودش کار شود و گاهی تضاد های ظریفی متناسب با بنا و با حداقل دخالت، تناقضی از لحاظ بصری ایجاد نمی‌کند.

مسئول پایش پل‌های تاریخی استان اصفهان در پاسخ به سوالی در خصوص اجرایی کردن این طرح برای سایر پل‌ها عنوان کرد: در مرمت‌های انجام شده که دهه‌های 40 و 50  وحتی70برای پل هایی مانند پل شهرستان، پل مارنان و پل جویی انجام شده بود، جان‌پناهی تعبیه شده است و مشکلی از لحاظ نیاز به ایمن‌سازی ندارند.

وی در مورد پل خواجو عنوان کرد: اگر ضرورتی برای ایمنی‌بخشی به این پل احساس شود، متناسب با معماری پل این کار انجام می‌شود و در کمیته‌های مختلف در صورت نیاز بررسی می‌شود.

با گذر زمان، گرد خستگی وفرسودگی بر تن آثار تاریخی می‌نشیند که البته گاهی دستان بی مهرما انسان‌ها نیز دخالت دارد؛ به هر حال باید برای حفظ آثار و بناها مخصوصا پل‌های تاریخی تلاش کرد و زخم‌های نشسته بر تن خشت خشت آن را التیام بخشید تا بتوانیم این یادگاران قدیمی و تمدن هزاران ساله را پیشکش آیندگان کنیم.

هیچ‌کس در این زمان منکر ضرورت مرمت این آثار نیست؛ چرا که با رهاکردن این بناهای تاریخی به حال خود بعد از چند صد سال و یا حتی چند ده سال، چیزی جز ویرانه به بار نمی‌آید ،چه بسا که با کمترین شدت زمین‌لرزه‌ای که به تازگی مهمان ناخوانده کشورمان شده است، این آثار به صورتی تخریب شود که دیگر نتوان نام پل را برآن نهاد؛پس علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد.

مرمت سی وسه پل و ایمن‌سازی آن برای بازدید گردشگران نیز مصداق این علاج است؛ هر چند با قدم زدن روی پل و تماشای خشت‌های خاکی رنگ چیده شده، انتظار دیده شدن سیم‌های فلزی را از دهانه‌های آجری و قوسی شکل نداریم، اما حفاظت از جان بازدیدکنندگان و گردشگران نیز موضوعی است که نباید مغفول بماند.

ای کاش همه در کنار هم بتوانیم از یک‌سو با احتیاط و مراقبت بیشتر، از این حوادث تلخ جلوگیری و از سوی دیگر با فرهنگ‌سازی بیش از پیش، از اقداماتی که هم هزینه ی زیادی به استان و هم باری بر دوش آثار و بناها تاریخی می‌گذارد، جلوگیری کنیم.

انتهای پیام /س

گزارش از نعیمه حکمت پور