امروز چهل و هشتمین سالروز کودتای نظامی در سوریه و به قدرت رسیدن حافظ اسد است. ١٣ نوامبر ١٩٧٠ میلادی ‏ژنرال حافظ اسد که وزیر دفاع و فرمانده نیروی هوایی سوریه بود با کنار زدن دولت وقت، خود قدرت را در دست گرفت.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  ‏این کودتا را باید سومین کودتایی به شمار آورد که حافظ اسد در آن شرکت داشت. کودتای اول در‌سال ١٩٦٣ به وقوع ‏پیوست که نتیجه آن به قدرت رسیدن حزب بعث در سوریه بود. کودتای بعدی در‌سال ١٩٦٦ از سوی جناح تحول‌خواه حزب ‏بعث بر ضد جناح سنتی حزب به وقوع پیوست و عاقبت در آخرین کودتا که به‌سال ١٩٧٠ اجرا شد، حافظ اسد قدرت را در ‏دست گرفت. ‏


بیشتربخوانید : ماجرای نامه‌ای که امام خمینی (ره) به پدر بشار اسد نوشت


آغاز دوران ثبات در سوریه با ژنرال حافظ اسد

جنگ اعراب و اسراییل و اشغال بلندی‌های جولان را شاید بتوان مهمترین دلیل بروز اختلافات داخلی در حزب بعث سوریه ‏به شمار آورد. اختلافاتی که نهایتا حافظ اسد را بر آن داشت برای حفظ یکپارچگی کشور از قوه قهریه استفاده کرده و بر ‏مسند ریاست‌جمهوری سوریه تکیه کند. سوریه کشوری متکثر به لحاظ مذهبی است. ٧٤‌درصد از جمعیت این کشور را ‏مسلمانان سنی مذهب، ١٣‌درصد را علوی‌ها، ٩‌درصد را مسیحی‌ها، ٣‌درصد را دروزی‌ها و یک‌درصد را یهودی‌‌ها ‏تشکیل داده‌اند. در چنین کشوری به قدرت رسیدن یک ژنرال از میان اقلیت مذهبی، می‌توانست کل سوریه را به گلوله‌ای از آتش ‏مبدل سازد، اما سیاست و کیاست توأمان حافظ اسد و رواداری مذهبی دولت او مردم را به این نتیجه رساند که ثبات کشور از ‏هر چیز دیگری مهمتر است و این‌که ثبات مورد نظر را چه کسی ایجاد کرده باشد دیگر اهمیت چندانی ندارد. دوران حکمرانی حافظ اسد را شاید نتوان دموکراسی مطلق خواند اما به نسبت دیگر ‏کشورهای عربی و مدل حکومتی که در آنها پیاده می‌شد، سوریه تحت فرمان اسد کشوری نسبتا دموکرات تلقی می‌شد.‏

تجاوزعراق به ایران و اثبات برادری سوریه

سوریه تحت زعامت حافظ اسد و عراق زیر سیطره صدام حسین با این‌که به لحاظ مرام سیاسی هر کدام خود را وامدار و ‏ادامه آمال حزب بعث می‌دانستند، اما در عمل تفاوت‌های ایدئولوژیک فراوانی داشتند. آرزوی هر دو کشور قدرت گرفتن ‏بعثی‌ها در کشورهای عربی بود، اما آن بعثی که مدنظر حافظ اسد بود با بعثی که صدام به آن علاقه داشت زمین تا آسمان فرق ‏می‌کرد. رقابت دو کشور در این زمینه دشمنی ریشه‌داری را بین‌شان رقم زد تا جایی که در جریان تجاوز عراق به ایران، ‏سوریه به تنها کشور عربی تبدیل شد که به شکل آشکار و بدون پرده‌پوشی در صف حامیان ایران قرار گرفت. حافظ اسد در ‏طول دوران حکمرانی خود برخلاف دیگر حکام کشورهای عرب، دوستی با ایران را تابعی از شرایط روز ندید و خود را در ‏این دوستی ثابت قدم نشان داد. شاید درست به همین دلیل روابط خوب ایران و سوریه بعد از مرگ حافظ اسد نیز ادامه یافت و ‏بشار اسد راه پدر را در مسیر تعامل با ایران برگزید. ‏

منبع: روزنامه شهروند

انتهای پیام/

اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.