حافظ اسد و ایران، دوستان وفادار
امروز چهل و هشتمین سالروز کودتای نظامی در سوریه و به قدرت رسیدن حافظ اسد است. ١٣ نوامبر ١٩٧٠ میلادی ژنرال حافظ اسد که وزیر دفاع و فرمانده نیروی هوایی سوریه بود با کنار زدن دولت وقت، خود قدرت را در دست گرفت.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، این کودتا را باید سومین کودتایی به شمار آورد که حافظ اسد در آن شرکت داشت. کودتای اول در‌سال ١٩٦٣ به وقوع پیوست که نتیجه آن به قدرت رسیدن حزب بعث در سوریه بود. کودتای بعدی در‌سال ١٩٦٦ از سوی جناح تحول‌خواه حزب بعث بر ضد جناح سنتی حزب به وقوع پیوست و عاقبت در آخرین کودتا که به‌سال ١٩٧٠ اجرا شد، حافظ اسد قدرت را در دست گرفت.
بیشتربخوانید : ماجرای نامه‌ای که امام خمینی (ره) به پدر بشار اسد نوشت
آغاز دوران ثبات در سوریه با ژنرال حافظ اسد
جنگ اعراب و اسراییل و اشغال بلندی‌های جولان را شاید بتوان مهمترین دلیل بروز اختلافات داخلی در حزب بعث سوریه به شمار آورد. اختلافاتی که نهایتا حافظ اسد را بر آن داشت برای حفظ یکپارچگی کشور از قوه قهریه استفاده کرده و بر مسند ریاست‌جمهوری سوریه تکیه کند. سوریه کشوری متکثر به لحاظ مذهبی است. ٧٤درصد از جمعیت این کشور را مسلمانان سنی مذهب، ١٣درصد را علوی‌ها، ٩درصد را مسیحی‌ها، ٣درصد را دروزی‌ها و یک‌درصد را یهودی‌‌ها تشکیل داده‌اند. در چنین کشوری به قدرت رسیدن یک ژنرال از میان اقلیت مذهبی، می‌توانست کل سوریه را به گلوله‌ای از آتش مبدل سازد، اما سیاست و کیاست توأمان حافظ اسد و رواداری مذهبی دولت او مردم را به این نتیجه رساند که ثبات کشور از هر چیز دیگری مهمتر است و این‌که ثبات مورد نظر را چه کسی ایجاد کرده باشد دیگر اهمیت چندانی ندارد. دوران حکمرانی حافظ اسد را شاید نتوان دموکراسی مطلق خواند اما به نسبت دیگر کشورهای عربی و مدل حکومتی که در آنها پیاده می‌شد، سوریه تحت فرمان اسد کشوری نسبتا دموکرات تلقی می‌شد.
تجاوزعراق به ایران و اثبات برادری سوریه
سوریه تحت زعامت حافظ اسد و عراق زیر سیطره صدام حسین با این‌که به لحاظ مرام سیاسی هر کدام خود را وامدار و ادامه آمال حزب بعث می‌دانستند، اما در عمل تفاوت‌های ایدئولوژیک فراوانی داشتند. آرزوی هر دو کشور قدرت گرفتن بعثی‌ها در کشورهای عربی بود، اما آن بعثی که مدنظر حافظ اسد بود با بعثی که صدام به آن علاقه داشت زمین تا آسمان فرق می‌کرد. رقابت دو کشور در این زمینه دشمنی ریشه‌داری را بین‌شان رقم زد تا جایی که در جریان تجاوز عراق به ایران، سوریه به تنها کشور عربی تبدیل شد که به شکل آشکار و بدون پرده‌پوشی در صف حامیان ایران قرار گرفت. حافظ اسد در طول دوران حکمرانی خود برخلاف دیگر حکام کشورهای عرب، دوستی با ایران را تابعی از شرایط روز ندید و خود را در این دوستی ثابت قدم نشان داد. شاید درست به همین دلیل روابط خوب ایران و سوریه بعد از مرگ حافظ اسد نیز ادامه یافت و بشار اسد راه پدر را در مسیر تعامل با ایران برگزید.
منبع: روزنامه شهروند
انتهای پیام/
دل نوشته همسر شهید بلباسی؛
بین من و خانطومان یک عزیز است + عکس
دلایل افول سنگربان اول تیم ملی؛
وقتی «علی بیرو» روبروی موفقیت کلین شیت کرد