به گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، قرمزهای شهر قائمشهر بعد از باخت ناجوانمردانه مقابل سپاهان که با اشتباه عجیب داوری رقم خورد، در ورزشگاه خودی و به همراه هواداران صبور خود مقابل ماشین سازی تبریز صف آرایی کردند.

پلاکاردها و پارچه نوشت هایی که هوادران به دست داشتند، نشان می‌داد آنها از نحوه قضاوت داوران و اشتباهات بی شمار آنها گله مند هستند، به اعتقاد آنها داوران با اشتباهات شان موجب شدند ۹ امتیاز از تیم محبوبشان به سرقت برود.

مسابقه دو تیم پایین جدولی نساجی و ماشین سازی جذاب از آب در نیامد و در نهایت بازی بدون اینکه توپی از خط دروازه ها عبور کند، با نتیجه تساوی به پایان رسید، هیچ هیچ !

حالا نساجی یک سوم از بازی های لیگ را پشت سر گذاشته و با پشت سر گذاشتن ۹ هفته سخت ابتدایی کم کم پیکارهای آسان تر از راه می رسند، بازی هایی که هواداران به کسب پیروزی در آنها دل بسته اند.

در نقد بازی نساجی مقابل تیم تبریزی، ۱۰ نکته از متن این جدال را بر خواهیم شمرد:

۱- نساجی و ناتوانی در کسب پیروزی:

از آخرین و تنها سه امتیاز نساجی ۵ هفته می‌گذرد و این تیم علیرغم حمایت همه جانبه هواداران، توان بردن در مقابل حریف را ندارد.

یکی از دلایل این ناتوانی را می‌توان در نحوه بازی نساجی جستجو کرد، وقتیکه می‌ بینیم این تیم در ۹۰ دقیقه استراتژی خاصی برای گل زدن ندارد و جالب اینکه تیم جواد نکونام در ۴۵ دقیقه اول برای رسیدن به گل تنها به دنبال اتفاق بود.

بدون شک فقدان حرکات ترکیبی و به دنبال آن تغذیه نامناسب مهاجمین و همچنین نشناختن نقاط ضعف خط دفاعی حریف از جمله مواردی بود که در بازی نساجی آشکارا به چشم می‌ آمد.

۲-ضربات آزادی که یک به یک از دست می‌ روند:

بدون شک یکی از راه‌‌های در دسترس برای گلزنی استفاده از ضربات آزاد در بازی است، ضرباتی که در بزرگترین تیم‌ های دنیا و حتی ایران از جمله پرسپولیس به طور شگفت انگیزی از آن بهره می‌ برند.

نساجی در بازی مقابل تبریزی‌ ها صاحب ضربات متعدد کرنر و خطا‌های پشت محوطه جریمه شد که از هیچکدام آن‌ها نتوانست بهره ببرد و یا حتی موقعیت خطرناک ایجاد کند.

تیم جواد نکونام نه تنها برنامه خاصی روی ضربات آزاد ندارد بلکه ارسال‌‌های مرسوم و ساده روی این ضربات هم دقت و کیفیت لازم را ندارند، ضرباتی که خصوصا در نیمه دوم و هنگام دفاع چند لایه حریف می‌ توانست به کار قرمز‌ها بیاید.

۳-مدافعین کناری که سرعتی نیستند و وینگر‌هایی که میل به گل زدن ندارند:

دو مدافع کناری نساجی یعنی فرشاد فرجی و مجتبی ممشلی مدافع کناری تخصصی نیستند و این مساله موجب شده دست نساجی در حمله بسته باشد.

در سیستم ۴-۲-۳-۱ که نساجی با آن بازی می‌ کند، نفوذ دفاع‌ های کناری و اضافه شدن آن‌ها به حملات و نیز بازگشت سریع به خط دفاعی امری حیاتی است که در تیم فعلی نساجی دیده نمی‌ شود و مدافعین کناری اغلب در نیمه زمین خودی دیده می‌ شوند، هر چند وقتی به جلو آمدند بسیار خطرناک بودند مانند موقعیت خوب دقیقه ۹۴ با ضربه محکم ممشلی به طور خطرناک از کنار دروزاه به بیرون رفت.

فارغ از جلو نیامدن مدافعین کناری، نکته آزار دهنده‌ تر بی میلی وینگر‌ها یا همان بال‌های کناری است که در پشت مهاجم بازی می‌‌کنند و عطش گل زدن در آن‌ ها دیده نمی‌ شود، البته شاید یکی از دلایل آن سیستم دفاعی است که تیم با آن بازی می‌ کند که آن‌ها مجبور می‌ شوند برای نفوذ تا نیمه خودی عقب بیایند، توپ بگیرند و سپس به سمت جلو حرکت کنند، اما در برخی از صحنه‌‌ها هم به وضوح دیده می‌شود که بال‌ها در هنگام مالکیت و در فاز حمله در محوطه جریمه دیده نمی‌‌شوند و وقتی هم توپ به آن‌ ها می‌‌رسد به راحتی  و با بی دقتی تمام آن را از دست می‌‌دهند.

۴- هافبک‌ های دفاعی که یاد گرفتند فقط باید دفاع کنند:

نساجی در هنگام حملات همه جانبه حمله نمی‌‌کند و هرچند که این مسئله  موجب کاهش دریافت گل‌‌های کمتر می‌شود، اما از طرفی از قدرت تهاجمی تیم می‌ کاهد.

محمد آبشک و احمد عبدالله زاده عموما در نیمه خودی هستند و گاهی آبشک به کناره‌ ها مایل می‌‌شود و ارسال‌‌هایی برای تیم دارد که اصلا کافی نیست.

هافبک‌‌های دفاعی در فوتبال مدرن علاوه بر پوشش و تکمیل خط دفاعی وظیفه توپ رسانی صحیح و سریع به هافبک‌ های هجومی را دارا هستند و در عین حال باید سریعا به خط حمله اضافه شوند تا با شوت زنی یا تشکیل موج‌ های بعدی حمله به قوای تهاجمی تیم قدرت ببخشند.

۵- بازیکنان نساجی اعتماد به نفس ندارند:

هر چند جواد نکونام در کنفرانش مطبوعاتی بعد بازی منکر وجود مشکلات روانی در تیم شد، اما تماشای بازی نساجی وجود چنین مشکلاتی را تایید می‌ کند.

تفکرات جواد نکونام چکیده آن چیزی است که در تیم ملی می‌ بینیم، در هر دو تیم سرمربی‌ها به هر نحوی می‌ خواهند ستاره باشند و تنزل خواسته‌ های فردی و جاه طلبی در تیم مشهود است.

از حامد لک گرفته تا محمد عباس زاده که در فصل خزان گلزنی به سر می‌ برد، در هیچ کدام از بازیکنان نساجی علیرغم داشتن تکنیک مناسب، شهامت و اعتماد به نفس کافی برای خلق موقعیت و یا بروز خلاقیت‌ هایی که تماشاگران را به وجد بیاورد دیده نمی‌ شود.

۶- تغییر نا به جا در خط هافبک:

بزرگترین اشتباه سرمربی جوان تیم محبوب قائمشهر بیرون گذاشتن علی اصغر عاشوری بود که از همان ابتدا نشان داد مترونوم این فصل تیم است.

هافبک ریزنقش و تکنیکی که شاید بتوان گفت: بهترین خرید فصل نکونام هم بوده است، علیرغم عملکرد مناسب در دو بازی مقابل سپاهان رو نیمکت نشست و آنقدر غیبتش مشهود بود که نکونام نتوانست تا پایان نیمه اول صبر کند و دقیقه ۴۱ او را به میدان آورد.

نبود رحمان جعفری جوان و آینده دار که در بازی با سپاهان عملکردی درخشان داشت هم به اندازه نبود شماره هشت تیم یعنی علی اصغر عاشوری تعجب برانگیز بود، بازیکنی که به گفته نکونام در شرایط بازی نبود!

۷-ا نتقال ضعیف از دفاع به حمله و بالعکس:

تیم نساجی در فرآیند انتقال از فاز دفاعی به هجومی و همچنین برعکس یعنی تغییر شکل از حمله به دفاع ضعف‌های آشکاری دارد هرچند جواد نکونام در کنفرانس بعد از بازی مدعی شد تیم او بسیار تاکتیکی و منسجم است.

یکی از نکاتی که موجب شده به سبک بازی نساجی انتقاد‌های شدیدی وارد شود، کم رمقی تیم و زمان زیادی است که تیم می‌ خواهد توپ را از دفاع به حمله برساند، نکته‌ای که موجب شده بازی‌ های نساجی کم گل بوده و خسته کننده به نظر بیاید.

تیم جواد نکونام در نیمه اول وقتی به سمت جلو هجوم می‌ آورد، در ضد حمله شدیدا شکننده بود و موقعیت‌ های پیاپی ماشین سازی روی غفلت بازیکنان این تیم در بازگشت به پست اصلی خود شکل می‌گرفت که نشان می‌ داد بازیکنان هنوز در تغییر فاز از حمله به دفاع دچار مشکل هستند.

۸- ثبات امیدوار کننده در خط دفاعی:

نساجی در ۱۰ بازی انجام شده خود ۱۱ گل دریافت کرده است و در سه بازی دروازه اش بسته ماند.

جذب ولیسیانی و احمد عبدالله زاده ثبات و وزن خاصی به قسمت عقب زمین نساجی بخشید و بزرگترین ویژگی این دو بازیکن یعنی تجربه لیگ برتری مناسب شان موجب شد سردرگمی و تزلزل در فاز دفاعی نساجی تا حدودی بر طرف شود، هرچند نقاط ضعف همچنان در خط دفاعی تیم وجود دارد، اما آشکارا می‌ توان فهمید که روز به روز در حال بهتر شدن است.

۹-رضا خالقی فری که به مانند الماس می‌ درخشد:

تنها نکته قابل ذکر بازی ماشین سازی بازیکن شماره ۱۰ این تیم و بدون شک بهترین بازیکن میدان یعنی رضا خالقی فر بود، بازیکنی که برانکو ایوانکوویچ سرمربی موفق پرسپولیس همیشه به ویزگی‌های منحصر به فرد فوتبال او اشاره می‌کرد.

رضا خالقی فر استایل خاص و منحصر به فردی در فوتبال دارد که کمتر در فوتبال ایران یافت می‌ شود، ویژگی‌ هایی نظیر توانایی شوتزنی با دو پا، بردن توپ به سمت دروزاه و نه به سمت کناره، تکنیک و حفظ توپ مناسب، شم گلزنی بالا، شرکت موثر در بازی‌ های ترکیبی تیم و حضور به موقع در دفاع و حمله از او بازیکنی غیر قابل چشم پوشی ساخته است.

حضور چنین بازیکنی در ترکیب نساجی می‌توانست وزن هجومی تیم و ضریب تخریب خط هجومی تیم را بالاتر ببرد، بازیکنی که با وجود بالا رفتن سن و سالش همچنان می‌ درخشد و جزو بازیکنان با کیفیت لیگ به شمار می‌ رود.

۱۰-حالا دیگر وقت بردن نساجی فرا رسیده:

نساجی بعد از گذراندن ۹ هفته نفرین شده اول و بازی با غول‌هایی نظیر ذوب آهن، تراکتور، پرسپولیس، استقلال و سپاهان حالا به سرپایینی لیگ رسیده و از هفته دهم غیر از پدیده، مصافش با رقیبان نیمه پایین جدول آغاز می‌شود.

نساجی تا پایان نیم فصل به ترتیب با پدیده، استقلال خوزستان، صنعت نفت آبادان، سپیدرود و پیکان می‌ رود، بازی‌ هایی که باید در آن حداکثر امتیازات را به اندوخته خود اضافه کند تا در روز‌های پایانی حسرت این امتیازات ارزشمند را نخورد.

نساجی در بازی برابر ماشین سازی که تیم دوم و حیات خلوت آقای زنوزی مالک متمول تراکتور سازی به شمار می‌ رود و انگیزه چندانی هم برای کسب برد نداشت می‌ توانست با تلاش و برنامه ریزی بیشتر سه امتیاز بازی را از آن خود کند تا با صعود چند پله‌ ای هم خود را از جمع فانوس به دستان برهاند و هم خیال هواداران دوست داشتنی و صبور خود را راحت کند.

حامد گلی