گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از تبریز؛مردان و زنانی که در اقصی نقاط کشور با بذل جان خویش در جبهه های جنوب با دشمن بعثی نبرد کردند ولی اجازه ندادند حتی یک وجب از خاک پاک این کشور به دست بیگانگان بیفتد.

در این میان نمی توان نقش زنان در هشت سال دفاع مقدس  را نادیده گرفت چرا که بسیاری از زنان و دختران علاوه بر اینکه به عنوان امدادگر و پرستار در هشت سال دفاع مقدس  حصور داشتند بلکه پشتیبانی از جبهه ها بر عهده زنان بود و اهمیت این موضوع بر کسی پوشیده نیست.

به طوری که  زنان آنچنان باصلابت و پرقدرت در صحنه حاضر شـده بـودنـد كه جهانيان را به شگفتـي وا داشته و امـام خمينـي (ره)  آنـان را تحسيـن مـي نمـود.

صدیقه صارمی، یکی از زنان رزمنده تبریزی است که به عنوان امدادگر و پرستار در عملیات های مختلف هشت سال دفاع مقدس حضور فعالی داشته است.

سینه او پر از گنجینه اسرار هشت سال دفاع مقدس است که از رزمندگان و شهدا به یادگار دارد.

صدیقه صارمی در ۱۶ سالگی و زمانی که در کلاس دوم دبیرستان به تحصیل مشغول بود به توصیه آیت الله مدنی امام جمعه تبریز در دوره های امداد و نجات شرکت کرده و به عنوان امداد گر به جبهه های جنوب اعزام می شود.

 وی علاوه بر دوره امدادگری بعد از اعزام به جبهه های جنوب در دوره های آموزش عقیدتی، سیاسی و نظامی به صورت عملی به فرماندهی شهید تجلایی نیز شرکت کرده بود.

رزمنده هشت سال دفاع مقدس در عملیات رمضان،بیت المقدس، کربلای ۴، کربلای ۵، بدر و خیبر حضور داشت و اکنون در محافل مختلف به بیان خاطرات روزهایی که در کنار رزمندگان به مداوا و پرستاری از انها مشغول بود می پردازد.

صدیقه صارمی اکنون راوی  خاطرات رزمندگان هشت سال دفاع مقدس است و همراه با کاروان های راهیان نور به بازخوانی و تعریف خاطرات رزمندگان و شهدا می پردازد .

او از چگونگی کمک زنان و دختران در جبهه ها سخن گفته و از نحوه مداوا و پرستاری رزمندگان برای جوانان تعریف می کند.

صارمی با اشاره به نحوه حضور و اعزام به جبهه های جنوب گفت: بعد از طی کردن دوره های آموزش پرستاری و عقیدتی و نظامی وقتی در خانه مطرح کردم که میخواهم به جبهه بروم مادرم در ابتدا گفت" دختر کجا، جبهه کجا" بعد از کلی صحبت کردن با مادرم بالاخره در فروردین سال ۶۱ مادرم برای رفتن رضایت داد و گفت" برو،  اگر جانباز شدی من برای پرستاری در خدمتت هستم ، اگر شهید شدی که بهتر ولی اگر اسیر شدی من نیستم پس مواظب باش اسیر نشوی"پس از کسب رضایت هفتم اردیبهشت سال ۶۱ وارد منطقه شده و در بیمارستان اهواز مشغول و به مداوا و پرستاری از رزمندگان پرداختم.

وی اولین تجربه حضور خود در جبهه را عملیات بیت المقدس ذکر کرد و گفت: بزرگ ترین تجربه حضورم در جبهه عملیات بیت المقدس بود که در چندین مرحله انجام شد و به آزادی خرمشهر رسید.

صارمی ادامه داد: از بین عملیات هایی که ‌توفیق داشتم در ان عملیات ها در کنار رزمندگان حضور داشته باشم می توانم بگویم عملیات رمضان سخت ترین عملیات بود.

وی با اشاره  به نقش زنان در هشت سال دفاع مقدس گفت : حضور شورآفرین زنان در 8 سال دفاع مقدس از زوایای مختلف قابل بررسی است.

رزمنده هشت سال دفاع مقدس افزود: مهم ترین تاثیر گذاری زنان در هشت سال دفاع مقدس  پشتیبانی آنها از جبهه های جنوب بود، زنان از چنان روحیه ای برخوردار بودند که شوهر و پسران خود را به جبهه ها اعزام می کردند و خودشان تا اخرین لحظه ها در حمایت و پشتیبانی  جبهه ها حضور فعال داشتند.

صارمی با اشاره به اینکه  مداوا و پرستاری از رزمندگان در جبهه ها و بیمارستان نیز بر عهده زنان بود اظهارداشت:  با شروع جنگ زنان در صحنه رزم، امدادرسانی و مداوای مجروحان حاصر بوده و حتی علاوه بر دوره های آموزشی امداد و نجات دوره های آموزش نظامی نیز سپری می کردند تا بتوانند  از خودشان دفاع کنند، حتی زنان در شلمچه، خرمشهر و آبادان دوشادوش مردان بی پروا مبارزه می کردند.

رزمنده جبهه های جنوب ادامه داد: بدون شک اگر زنان پشتیبانی جنگ را عهده دار نبودند نمی توانستیم در مقابل دشمنان بیش از چند روز دوام بیاوریم.

صارمی با اشاره به کتاب های خاطرات منتشر شده در مورد دفاع مقدس افزود: با مطالعه این کتاب ها انسان یک درک و بینش عظیمی در مورد نقش زنان در جبهه ها به دست می آورد.

خانم صارمی در سال ۶۱ شیمیایی شده و آسیب دیده است و بهترین روز حضور در جبهه را ازادسازی خرمشهر و غم انگیز ترین آن را روز شهادت شهید مهدی باکری اعلام کرد.

همه پشتیبانی زنان از جبهه ها فقط به فعالیت آنها در مساجد ختم نمی شد

فاطمه رضایی یکی از بانوانی است که در هشت سال دفاع  در بسته بندی مواد غذایی و جمع اوری لباس گرم و پتو برای رزمنده ها فعالیت می کرد ،گفت: حضرت امام خمینی رحمه الله علیه فرموده بودند " مساجر سنگر است" برای همین ما زنان هیچوقت مساجد را خالی نمی کردیم.

وی افزود: آن سال ها مساجد سنگر پشتیبانی از جبهه ها بود  و خانواده های ایرانی هر کمکی که برایشان مقدور بودند برای جبهه ها انجام می دادند، هیچوقت یادم نمی رود خانمی گوشواره های خود و دخترش را به مسجد اورد و گفت " این گوشواره ها را بفروشید و پولش را خرج رزمندگان کنید.

رضایی ادامه داد: خانم های زیادی بودند که مرباها و ترشیجات زیادی برای رزمندگان درست کرده و خانم های دیگری نیز شال و کلاه زمستانی برای رزمندگان می بافتند و پس از بسته بندی به جبهه ارسال می کردیم.

وی تاکید می کند همه پشتیبانی زنان از جبهه ها فقط به فعالیت انها در مساجد ختم نمی شد بلکه زنان ایثارگران اصلی جبهه حق علیه باطل بودند ، آنها از همه وجود خود می گذشتند و  شوهران و پسران خود را با افتخار راهی جبهه می کردند ووقتی شوهر، برادر و پسران آنها شهید می شد می گفتند خدایا فدایی حسین (ع) را از ما قبول کن. بدون شک اگر زنان چنین روحیه ای نداشتند ما نمی توانستیم بیشتر از چند روز در جنگ دوام بیاوریم.

انتهای پیام/

زنان در شلمچه، خرمشهر و آبادان دوشادوش مردان بی پروا مبارزه می کردند