به گزارش خبرنگار  حوزه کلینیک گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران؛ شیوع  پای پرانتزی‌ با توجه به سن متفاوت است، به طوری‌که درصد زیادی از نوزادان (حدود ۲۰ درصد)به دلیل شکل قرار گرفتن جنین در رحم مادر پای پرانتزی‌ دارند که البته این عارضه معمولاً تا رسیدن به سه سالگی به طور خود به خود اصلاح می‌شود در غیر این صورت پس از پنج سالگی نیاز به مداخلات درمانی وجود دارد.

گاهی علل پاتولوژیک بر بروز پای پرانتزی‌ اثر می‌گذارد که از جمله آن‌ها می‌توان به سوء تغذیه اشاره کرد، افرادی که ویتامین D، کلسیم و فسفر‌ کافی دریافت نمی‌کنند معمولا دچار نرمی استخوان (راشیتیسم‌) و پای پرانتزی‌ می‌شوند، البته کمبود برخی از آنزیم‌ها نیز در بروز این عارضه تاثیرگذار است؛ همچنین دلایلی از جمله پوشیدن کفش نامناسب، نشستن قورباغه‌ای (دبلیو شکل)، ضربه و تصادف، کف پای صاف، آرتروز، وزن بالا و غیره بر بروز آن تاثیرگذار است.

برای درمان پای پرانتزی‌ در درجات خفیف و سنین کودکی، اغلب نوزادان را قنداق می‌کنند و در صورتی‌که زاویه بین انتهای استخوان ران از مفصل زانو از ۴۵ درجه بیشتر باشد از وسیله‌ای به نام «بریس» استفاده می‌شود اما در صورتی‌ که برای درمان پای پرانتزی‌ نیاز به عمل جراحی وجود داشته باشد، عمل جراحی پس از سن ۱۷ سالگی انجام می‌شود زیرا در سنین رشد میزان انحراف بیشتر می‌شود؛ اگر زاویه بین انتهای استخوان ران از مفصل زانو نیز بیش از ۱۵ درجه باشد، عمل جراحی از بالای زانو انجام می‌شود و در صورتی که زیر ۱۵ درجه باشد، عمل از زیر زانو انجام می‌شود.

با توجه به شرایط و مشکلات عمل جراحی تنها در صورتی این کار را برای درمان پای پرانتزی‌ انجام می‌شود که زاویه بین انتهای استخوان ران از مفصل زانو بیشتر از ۱۰ درجه یا فاصله بین ۲ تا برجستگی داخل زانو بیشتر از ۱۰ سانتی‌متر باشد البته فرد باید علائم بالینی مانند درد و خستگی نیز داشته باشد.

روش‌های درمانی برای فرار از جراحی

از جمله درمان‌های غیر جراحی پای پرانتزی‌ و پای ضربدری‌ علاوه بر درمان‌های فیزیوتراپی استفاده از کفش طبی و بریس است؛ در پای پرانتزی‌ کفش طبی به صورتی است که پا به سمت بیرون متمایل می‌شود و بریس هم در بالا و پایین زانو به گونه‌ای بسته که در جهت عکس پای پرانتزی‌ به پا فشار وارد می‌شود. در پای ضربدری‌ کفش طبی و بریس در جهت عکس پای ضربدری‌ (به سمت داخل) به پا فشار وارد می‌کنند.

عارضه ای پر طرفدار بین خانم‌ها

به طور کلی پای پرانتزی‌ و ضربدری‌ و به ویژه پای ضربدری‌ در زنان نسبت به مردان شیوع بیشتری دارد و در صورتی که به موقع درمان نشود، آناتومی بدن تغییر می‌کند و مقدار فشار بر واحد سطح در زانو بیشتر و زانو تخریب می‌شود؛ به طوری که هرچه درجه پای پرانتزی‌ و ضربدری‌ بیشتر باشد، تخریب زانو بیشتر می‌شود؛ تخریب زانو معمولا پس از سن ۴۰ سالگی اتفاق می‌افتد و در پای پرانتزی‌ داخل زانو و در پای ضربدری‌ خارج زانو تخریب می‌شود.

در ضمن اگر در درمان پای پرانتزی و ضربدری‌ سهل‌انگاری شود؛فرد علاوه بر تخریب زانو دچار آرتروز زودرس نیز می‌شود که در درجات خفیف آرتروز ما باید عمل استئوتومی‌ (شکستن استخوان و صاف کردن آن) را انجام دهیم و در درجات شدید مجبور به تعویض مفصل زانو هستیم که تعویض مفصل عملی گران قیمت و سخت است.

تمرینات پیشنهادی برای درمان پای پرانتزی

از آنجا که زانو برای شخص دچار زانو و پای پرانتزی نقطه صفر محسوب می‌شود، ضروری است هر تمرینی که زانوی شما را درگیر می‌کند با احتیاط زیاد و به جهت جلوگیری از فشار بیش از حد به آن‌ها انجام شود؛ هدف از انجام تمرین اسکوات اصلاح زانوها است بنابراین، در صورت بروز هر گونه نشانه ابتدایی از درد زانو در حین ورزش باید سریعاً تمرین را متوقف کرد!

بالا بردن آهسته پا از کنار، یک تمرین ملایم است و هدف از انجام این تمرینات، تمرکز بر تشخیص و افزایش تدریجی و آهسته‌ ظرفیت‌ها و از بین بردن محدودیت‌هاست؛ این گونه تمرینات جزئی از دوره بدنسازی فیزیوتراپی محسوب نمی‌شوند.

ضعف در عضلات اداکتوری که در ناحیه لگن قرار گرفته‌اند یکی از علل احتمالی به وجود آمدن زانو و پای پرانتزی است. برای شروع تقویت عضلات اداکتور خود، پاها، مچ پا و زانوهای خود را به یکدیگر نزدیک کرده و نگه دارید، هر زمان که نشسته‌اید این تمرین را انجام دهید. عضلات اداکتور به تعادل لگن کمک کرده و از پاهای شما حمایت می‌کنند؛ تمریناتی که عضلات اداکتور را تقویت می‌کنند به عنوان حرکات ورزشی اصلاحی برای درمان زانو و پای پرانتزی نیز به شمار می‌آیند.

 پلانک جانبی برای کسانی مناسب است که حالت خفیفی از پای ضربدری را داشته و نمی‌خواهد تحت عمل جراحی قرار بگیرد. این تمرین، زانوها و لگن را به سمت خارج متمایل می‌سازد.

 اسکوات بر روی دیوار را در حالی انجام دهید که پشت خود را بر روی دیوار تکیه داده و پای شما از دیوار دور است، زمان انجام این تمرین، هیچ‌گاه زاویه‌ی زانوهای خود را به زیر 90 درجه نرسانید.

 بالا رفتن از پله‌ کناری که منجر به حفظ توازن مناسب زانوها و پاها پس از انجام عمل جراحی است؛ در این تمرین، زانوی مشکل‌دار را از آخرین انگشت پای دیگر، فراتر نبرید.

پل زدن با یک پا، این تمرین برای افرادی که تنها در یک پای خود دچار عارضه هستند، مناسب است.

انتهای پیام/